Morgunn - 01.12.1944, Síða 24

118
MORGUNN
Eftir nokkrar mínútur lokaði maðurinn bókinni og fór
í gegnum dyr í innra herbergið. Geoffrey stóð þarna ráða-
laus og vonlaus. Skelfingartilfinningin, sem hafði gripið
hann á götunni, ætlaði nú alveg að yfirbuga hann aftur.
í þetta sinn reyndi hann ekki að berjast á móti henni, af
því að hann fann, að hann var of andlega uppgefinn til að
geta beitt sér eins og þurfti. 1 jarðlífinu hafði hann haft
meðfædda trúartilfinningu og sannfæringu um tilveru
guðs og ákveðna trú á mátt bænarinnar. Hann var ekki
einn þeirra, sem sýndi trúartilfinningar sínar í annarra
viðurvist, hann vildi jafnvel lítið um þær tala, en fyrir
móður sinni hafði hann oft játað trú sína á mátt og kær-
leika guðs og á því, að lögmál hans ynnu að heill okkar,
ef við aðeins vildum kannast við þau og vera í samvinnu
við þau.
1 núverandi þrengingum sínum varð honum ljóst, að
hann varð að leita hjálpar æðri valda en fólksins á göt-
unum eða mannsins í skrifstofunni eða nokkurra annarra
iifandi manna í heiminum í kringum sig, og hann bað i.nni-
lega til guðs, grátbað hann af öllu hjarta.
Meðan hann var að biðja, lokaði hann augunum af göml-
um vana, og þá virtist honum öll meðvitund um staði og
hluti í kringum sig hverfa. Hann fann læknandi hendur
snerta sig og taka sig að sér á hughreystandi hátt. Hlýjar
og huggandi hendur tóku um höfuð hans og herðar. Hann
gaf sig rólegur aðstoð þessara ósýnilegu vina á vald og
langaði ekkert til að opna augun aftur og hafði enga for-
vitni á að grennslast eftir, hverjir hjálpendur hans væru.
Um leið og hann gaf sig þeim á vald fann hann, að hann
var að sofna værum svefni, og hann sagði móður sinni eftir
á, að hann hefði enga hugmynd um hve lengi það hefði
staðið yfir, en hann vaknaði á allt öðrum stað, en innan
um auðnina og eyðilegginguna, sem hann hafði látið að baki
sér.
Nú var öll endurminning um hina sorglegu reynslu
hans horfin, og hann var ánægður að taka sér hvíld