Morgunn - 01.12.1944, Qupperneq 26

120
MORGUNN
huga slíkra manna, þegar þeir vakna og finna að þeir eru
umkringdir af þeim, sem þeir hafa elskað og misst, er fögn-
uður, fögnuður, sem ringlið skyggir dálítið á, ringlið og sú
hugmynd, að þetta hljóti að vera — geti verið — tómur
draumur, sem þeir vakni bráðum af.
Þessi skýring var það, sem kom í huga Geoffreys, þegar
hann sá margt fólk, sem hann hafði þekkt fyrir mörgum
árum, meðan það lifði hér á jörðunni, en var nú dáið.
En eins og á stóð, var þarna enginn, sem hann langaði til
að vera alltaf með. Þetta virtist standa svo miklu leng-
ur yfir en vanalegur draumur. Hann fór að hugsa um, hve-
nær hann ætlaði að vakna, og þá kom hugsunin um móður
hans aftur í huga hans. Ætlaði hann að fara að hitta hana
í dag? Klukkan hvað og hvenær hafði hann mælt sér mót
við hana? Hvað löngum tíma hafði hann eytt í þetta þægi-
lega dvaiaástand, þegar hann hafði átt að hreyfa sig og
búa sig undir störf dagsins, sem hann hlaut að líkindum
nú að vera orðinn alltof seinn til?
Þeir, sem voru í kringum hann, fundu strax áhyggjur
hans. Þegar hann reyndi að rísa upp, var hönd lögð á öxl-
ina á honum til að halda honum aftur, og hann leit upp í
andiitið á manni, sem var fullur samúðar og vinsemdar á
svipinn, og það var samfara virðulegri framkomu, sem
var mjög heillandi. Það var eitthvað kunnuglegt við svip
þessa manns. Og þegar Geoffrey leit spyrjandi inn í andlit
hans, sá hann að hann var líkur í andlitsfalli og á svip
gamalli mynd, sem móðir hans átti, og áður en ókunni mað-
urinn var búinn að segja honum það, kannaðist hann
við, að þetta hlaut að vera faðir hans, sem farið hafði
yfir um fyrir mörgum árum, þegar hann, Geoffrey, var
ungbarn.
,,Mig er ennþá að dreyma. Þetta er annar dauður mað-
ur til“, var það fyrsta, sem honum datt í hug, en sann-
færðist samt strax um, að þessi draumatilgáta hans skýrði
engan veginn allt það, sem meðvitund hans, sem alltaf var
að skýrast, var að byrja að opinbera honum. Honum fannst