Morgunn - 01.12.1944, Page 28
122
MORGUNN
raun um sannleikann í þessum orðum. Tilfinning og hugs-
un örvast, en dofnar ekki, eftir svonefndan dauða. Tilfinn-
ing, sem hefur verið okkur innblástur, huggun, hughreyst-
ing hér á jörðinni, hefur verið gjöf guðs til okkar, og verð-
ur ekki tekin aftur, þó að sálin, sem fékk hana að gjöf,
hafi breytt um verustað og flutt sig úr efnislíkamanum yfir
í ljósvakalíkamann. Þessi breyting frá einum líkama í ann-
an, er á engan hátt tortímandi. Allt, sem okkur hefur fallið
í geð í jarðlífi okkar, mun okkur falla í geð í síðara líf-
inu Thomas frá Kempis sagði: „Kvöld lífsins mun bera svip
af deginum, sem kom á undan því“, og þetta á við um kær-
leika, endurminningu og um allar einlægar tilfinningar,
hverju nafni sem þær nefnast. Þrátt fyrir ákafar áhyggjur
af móður sinni, fór Geoffrey að laðast að föður sínum, sem
hann hafði aldrei þekkt hér á jörðunni — með ákafa, sem
allir, sem þekktu fáskiptni hans á jörðunni mundu hafa
undrast.
Seinna, þegar hann hafði samband við móður sína gegn-
um mig, þá lýsti hann þessum samfundum fyrir henni og
sagði henni, hve mikið hugrekki og von það hefði gefið hon-
um, því að hann þóttist þess fullviss, að úr því að faðir sinn
væri til í þessum nýja heimi og gæti komið til fundar við
hann og hjálpað honum, þá gæti hann sjálfur, þegar að
því kæmi og tímar liðu fram, komið til fundar við móður
sína og boðið hana velkomna. Hann varð gagntekinn af
gleði, af þessari hugsun. Hann fann, að hann gat beðið þoí-
inmóður, af því að nú beið hann þess, sem víst var, þess
sem hlaut að koma að lokum og ekki var hægt að
synja honum um. Hann vissi aftur á móti, að móðir sín
mundi ekki geta litið á þetta á sama hátt. Hann vissi, að
hún myndi líta svo á, að hann lifði áfram, einhversstaðar
og á einhvern hátt; en hina fullu vissu um þennan sann-
leika, sem hann hafði nú fengið, mundi hún ekki öðlast,
nema hann gæti fengið samband við hana, og hann var
fullvissaður um, að allt skyldi verða gert í þá átt, sem hægt
væri. Honum var sagt, að hópur manna, sem hefði langa