Morgunn - 01.12.1944, Síða 31

MORGUNN
125
beita kröftum eða áreynslu til að hugsa um hana, en að
hugsa um hana, eins og hann mundi eftir henni, rólega,
stillilega og stöðugt. Þetta reyndi hann að gera, og hann
sagði henni síðar, að hann gæti ekki lýst neinum atriðum
ferðarinnar, sem hann tókst á hendur til að heimsækja
hana, og gæti heldur ekki skýrt fyrir henni á hvern hátt
hann ferðaðist. Honum fannst hann ósjálfrátt loka aug-
unum og útiloka alla ytri hluti af sjónarsviði sinu, í tilraun
sinni til að sjá hana fyrir sér, og þegar hann opnaði þau
aftur, þá varð hann var við dimmt og þokukennt loft, sem
minnti hann snögglega á, þegar hann vaknaði fyrst til með-
vitundar utan jarðneska líkamans, eftir að sprengjan hafði
gengið af hinum síðarnefnda dauðum. Þetta atvik hafði
horfið honum úr minni á umliðnum tíma, og enginn af fé-
iögum hans hinumegin hafði minnzt á það. 1 hinni miklu
þrá sinni eftir að sjá móður sína, rak hann strax þessar
endurminníngar á flótta. I dimmunni, sem hindraði hann ;
að s]á nema lítinn hluta herbergisins, sem hann var kom-
mn í, sá hann móta fyrir henni, hún hafði fleygt sér upp
í rúm, yfirkomin af sorg. Hann fékk þarna staðfestan ótta
sinn um bað, hvernig hún mundi taka fregninni um lát
hans. Hann féll á kné við hlið hennar, lagði handleggina
utan um hana og þrýsti henni að sér, eða honum fannst
hann gera það. Hún skipti sér ekkert af því. Hinn veik-
byggði líkami hennar skalf af sorg og þessi ákafi sýndist
ætla að hafa áhrif á Geoffrey, þó að honum hefði verið
bent á, að allar sterkar geðshræringar mundu aftra honum
frá að hafa áhrif á móður sína.
í jarðlífi sínu hafði hann verið maður, sem hafði tölu-
verða sjálfstjórn, ög þetta kom honum nú að góðum not-
um, og meðan hann lá þarna á hnjánum við hlið hennar,
neyddi hann sig til með hörku til að stilla skap sitt. Vit-
undin um, að nauðsyn bar til þess hennar vegna, varð til
þess, að hann lagði það á sig og hann bað rólega, en samt
innilega, að sér yrði gefinn styrkur til að ná til hennar,