Morgunn - 01.12.1944, Qupperneq 49

MORGUNN
143
kaflega hrygg eftir að hún vaknaði af transinum og við
sögðum henni, hvað orðið hefði um drenginn okkar, en
fyrir fundinn hafði hún verið glaðleg og vingjarnleg og
talað við okkur eins og hún var vön og eins og ekkert
sérstakt hefði fyrir okkur komið.
Þegar, er hún var komin í transinn, varð hún óvenju-
lega alvarleg á svipinn. Hún sagði, að það væri eins og
þykkt ský yfir öllu húsinu og stjórnandinn kæmist ekki
vel að okkur. Pétur (eldri bróðirinn) kom nú og var mjög
alvarlegur. Hann kvaðst ekki hafa getað afstýrt slysinu.
Við forðuðumst að gefa miðlinum nokkrar upplýsingar,
en smám saman varð henni allt ljóst, sem gerzt hafði.
Andlit hennar breyttist og kom sársaukasvipur á andlit
hennar, sem venjulega er mikil rósemi yfir. „Hefir ekki
einhver farið yfir? Pétur sýnir mér hrúgu af blómum,
sem tákna dauða“. Við sögðum það vera í'étt.
„Nei, nei, bróðir! Pétur segir, að það sé bróðir hans.
Drukknaði hann? Þeir eru að sýna mér vatn“. Við neituð-
um því. „Jæja, það er eitthvað í sambandi við vatn. Nú
sýna þeir mér skip. Var það herskip?“ Við neituðum því.
„Það er einhverskonar herskip. Ég sé skotið úr byssum
upp í loftið. Pétur segir, að það hafi verið ráðizt á það úr
loftinu“.
Þetta var í’étt. Skipið var tundurskeytabátur, sem flug-
vél Deiæks réðst á. Pétur sagði okkur, að Dei’ek væi’i að
hvílast, en vissi um nærveru okkar, og'væi’i nú að segja
honum, hvað hann ætti að segja. Hann segðist hafa feng-
ið rólegt andlát, sem við fengum síðar að vita, að var
rétt. Hann segði einnig, að þrír aðrir hefðu farizt með
honum (það vissum við áður), og hann kom með þrjú
nöfn þeirra. Þrem dögum síðar fengum við að vita, að
tveir af mönnunum, sem með honum fórust, höfðu boi’ið
þessi nöfn.
Margar fleiri sannanir komu fi’arn. Svo stóð á, að góðir
vinir okkar voru einnig hai’mþi’ungnir um þessar mundir
ýfir sonarmissi. Sá sonur kom þai’na með skilaboð til for-