Morgunn - 01.12.1944, Síða 60

154
MORGUNN
dóttur Florence Marryats varð ekki lengra en tíu dagar.
Þegar barnið „dó“, hafði móðirin enga þekkingu á spírit-
ismanum. Hún hefði ekki getað gert sér í hugarlund þá,
að tíu árum siðar mundi barnið hennar koma með stórkost-
lega sönnun fyrir framhaldslífi sínu með því að láta móð-
urina sjá sig með vanskapnaðinum, sem hún var fædd með.
Það er ákaflega sannfærandi að lesa um það í hinu sígilda
spíritistíska riti Florence Marryats, „Dauðinn er ekki til“
(There Is No Death), hvernig andabarnið hennar hættir
ekki fyrr en komin er fram sönnun, sem tekur af allan
efa, fyrir því, að það lifi og sé raunverulega hjá móður
sinni, þegar sönnunin kemur fram.
Þegar barnið fæðist, á móðirin við miklar líkamlegar og
andlegar þjáningar að stríða, og það kemur í heiminn meo
mjög sérkennilegum vanskapnaði. I efri vör þess er boga-
myndað skarð, þar sem holdið vantar, og sömuleiðis er
skarð í góminn. Kokið og vélindað rann út í eitt, svo að
hina fáu daga, sem barnið lifði, varð að dæla næringunni
inn í líkamann. Kjálkarnir voru enn fremur svo skakkir,
að ef barnið hefði lifað það, að taka tennur, myndu augn-
tennurnar hafa komið þar, sem framtennurnar eiga annars
að vera. Þessi líkamslýti barnsins voru svo óvenjuleg, að
læknirinn, sem stundaði móðurina, kallaði saman nokkra
lækna, til þess að þeir sæju barnið, og fullyrtu þeir allir,
að likan vanskapnað hefðu þeir aldrei áður séð. Þessi stað-
reynd er þýðingarmikil í sambandi við síðari frásögn móð-
urinnar. Litla stúlkan var skírð Florence og fékk síðar.
rólegt andlát. „I þessum eymdaheimi“, segir Florence
Marryat, „drukknar harmurinn af barnsmissi bráðlega í
flóðöldu annarra daglegra erfiðleika. Samt gleymdi ég
aldrei þessu blessaða barni, e. t. v. einkum vegna þess, að
um þetta leyti var Florence litla eina „dána lambið“ í
hjörðinni minni“.
Tiu árum eftir andlát litlu stúlkunnar kom Florence
Marryat í fyrsta sinn á fund hjá líkamningamiðli. Án
þess að segja frá nafni sínu fór hún á fund hjá miðli nokkr-