Morgunn - 01.12.1944, Qupperneq 61

MORGUNN
155
um, frú Holmes að nafni. Þar fékk hún sönnun frá fram-
liðnum vini. Hún gat samt ekki þekkt barn, sem líkamað-
ist fyrir framan hana á fundinum. Barnið hafði ekto-
plasmahjúp um munninn og hökuna og gaf til kynna, að
það væri vegna Florence Marryat, að það kæmi til jarð-
arinnar. Andabarnið varð fyrir sárum vonbrigðum, þegar
ekki var við það kannazt. ,,Þegar þetta gerðist“, segir
höfundurinn, „var ég svo gjörsamlega þekkingarlaus á
lífinu fyrir handan gröf og dauða, að sú hugsun hvarflaði
ekki einu sinni að mér, að barnið, sem ég missti fyrir tíu
árum, kynni að hafa vaxið upp í andaheiminum, og bæri
nú útlit tíu ára gamals barns. „Þessi fundur hafði samt
svo mikil áhrif á skáldkonuna, að tveim dögum síðar barði
hún aftur að dyrum hjá sama miðlinum. Á fundinum voru
þá um þrjátíu manns. Aftur kom þar fram sama litla anda-
stúlkan, en Florence Marryat þekkti hana ekki enn. „Haí-
ið þér aldrei misst barn á hennar aldri?“ spurði miðillinn,
til þess að reyna að hjálpa litlu stúlkunni til að láta kann-
ast við sig. „Nei, aldrei“, svaraði Florence Marryat með
nokkrum myndugleik, en litla andaveran þokaðist sorg-
mædd burt.
Fáum vikum síðar var Florence Marryat boðið að taka
þátt í fundi, sem hinn frægi miðill Florence Cook ætlaði
að halda. Fundarherberginu lýsir hún á þessa leið: „Hinni
stóru dagstofu var skipt í tvennt með flauelstjöldum. Fyr-
ir innan tjöldin sat Florence Cook í bólstruðum armstól,
en tjöldunum var nælt saman að neðan og hálfa leið upp,
en þar fyrir ofan var V-myndað op“.
Florence Marryat var gjörsamlega ókunnug miðlinurr:
og varð því nokkuð undrandi, þegar stjórnandi miðilsins
sagði henni, að standa við tjaldið og halda því saman, svo
að prjónarnir, sem það var nælt saman með, gæfu ekki
eftir. Með því að standa þarna hafði hún góða aðstöðu til
að heyra hvert orð, sem fór milli miðilsins og stjórnand-
ans. Fyrsta andlitið, sem líkamaðist, var af karlmanni, sem
hún kannaðist ekki við. Því næst kallaði miðillinn óttasleg-