Morgunn - 01.06.1953, Blaðsíða 49

MORGUNN
43
sagði ákveðin, að nú yrðum við að velja á milli sin og hans.
Dr. Westwood varð að láta sér þetta lynda, enda hafði
hann þá ekki sannfærzt um, að Ralph væri sjálfstæður
persónuleiki, þótt hann væri greinilega mjög ólíkur ver-
unni, sem kallaði sig Rut. Þó söknuðu þau Ralphs, er hann
hætti að koma, og ekki varð þessi breyting að vilja önnu.
Hún vildi sannarlega hafa þau bæði, Rut og Ralph.
Dr. Westwood leggur áherzlu á, að í öllum þessum til-
raunum hafi aldrei borið á nokkrum dáleiðsluáhrifum eða
minnsta votti dásvefns hjá önnu. Hún var alltaf glaðvak-
andi, fylgdist með öllu, og þegar henni bauð svo við að
horfa, kastaði hún áhrifunum frá sér, til þess að gera
sínar eigin athugasemdir. Hún hagaði sér eins og hún
gæti skrúfað rafmagnsstraum af eða á, að eigin vild.
Aðaláhugamál dr. Westwoods var að leita eftir sönnun
fyrir því, að sálrænn kraftur eða orka gæti sannanlega
birzt í jarðnesku umhverfi. Tvö dæmi þess nefnir hann.
Frú Wicker átti saumakörfu, riðna úr tágum, sem var
5—6 punda þung. Undir stjórn Rutar studdi Anna fingri
á efri brún körfunnar, og eftir nokkrar tilraunir hófst
karfan á loft. öðru sinni, með sömu aðferð, hófst bréfa-
karfa í loft upp og settist í kjöltu aðkomumanns, sem
staddur var þarna hjá vinafólki sínu.
Einhverju sinni var Rut spurð að því, hvort hún gæti
leikið á píanó í gegn um önnu litlu. Rut kvaðst ekki vera
hneigð fyrir hljómlist, en kvaðst mundi koma með vinkonu
sina, sem héti Kate, hún myndi reyna næsta kvöld. Þá
var bundið fyrir augu önnu og hún sett við hljóðfærið.
Anna hafði sjálf fengið nokkrar kennslustundir í píanó-
leik, en kunni ósköp lítið. Nú kom þessi svonefnda Kate,
og dr. Westwood segist aldrei gleyma því, sem fram fór.
Með vandlega bundið fyrir bæði augu lék barnið af ótrú-
legri leikni. Fingraleiknin var gersamlega önnur en þegar
Anna litla var að glíma við æfingarnar sínar, og lögin,
sem hún lék, fannst honum eiga samhljóma, sem hann
telur sig aldrei hafa heyrt í nokkurri annarri tónlist. En