Morgunn - 01.06.1953, Blaðsíða 59

MORGUNN
53
helzt í hugarlund, að ekki væri um annað að ræða en
einhvers konar ósjálfráða og ómeðvitaða leikarastarfsemi
önnu, eitthvert dularfullt undirvitundarspil hennar, sem
henni væri ósjálfrátt. Staðreyndirnar mæltu gegn þeirri
skýringartilgátu hans.
Svo varð, þegar Virginia kom til sögunnar.
Virginia hafði látizt af slysförum á jóladag 1918. Áður
hafði hún gengið í sunnudagaskóla kirkjunnar, sem dr.
Westwood þjónaði, en var hætt því. Á annan dag jóla barst
honum fréttin um andlát Virginiu, og þá var Anna stödd
hjá honum í skrifstofu hans í kirkjunni, er fregnin barst
þeim. Heimili Virginiu og fjölskyldulíf var önnu gersam-
lega ókunnugt um. Þegar ungur frændi Virginiu, sem
fregnina bar, var farinn, sagði Anna við prestinn, að hún
héldi að Rut væri hjá þeim og að hana mimdi langa til
að segja eitthvað. Nú var Rut leyft að taka stjórn á önnu.
Dr. Westwood til undrunar kvaðst Rut hafa hlustað á
samtal unga mannsins og þeirra tveggja. Hún sagði, að
,,þau“ vissu um slysið, Virginia væri komin til þeirra, en
hún væri enn í dvala, næsta dag mundi Virginia sjálf geta
haft samband við hann í gegn um önnu litlu.
Daginn eftir var Virginiu gefið tækifæri. Hún kom og
virtist fyrst vera mjög viðutan og máttfarin, en hún jafn-
aði sig fljótlega. Hún bað fyrir kveðjur heim til sín og
talaði við dr. Westwood samfleytt í 15 mínútur. Hún sagði
frá andláti sínu og líðan sinni nú, og presturinn stóð sig
að því að óska eftir, að þetta væri raunverulega allt eins
og Virginia sagði frá. 1 sönnunar skyni sagði hún frá
ýmsu heima hjá sér, sem önnu litlu gat ekki verið kunnugt
um, með því að hún hafði aldrei komið í heimili hennar.
Dr. Westwood hringdi óðara og samtalinu var lokið til
frænku Virginiu, sem hann þekkti vel og treysti, og frænk-
an staðfesti í símanum, að allt væri nákvæmlega rétt,
sem Virginia hefði sagt um heimili sitt og fjölskyldu. Þessi
frænka og maður hennar komu nokkurum dögum síðar
heim til dr. Westwoods og þá kom Virginia að sambandinu.
L