Morgunn - 01.06.1953, Blaðsíða 80

74
MORGUNN
hafa sett lífi voru eitthvert veglegt markmið, með þrosk-
un vora og farsæld fyrir augum, hlýtur hugsuninni um
annað líf að skjóta upp í huga vorum. Hugmyndin um
annað líf hlýtur að verða í órjúfanlegum tengslum við
hugmyndina um Skaparann sem réttláta og kærleiksríka
veru. Þó að ekkert væri vitað um annað líf, þó að engin
vitneskja hefði nokkru sinni borizt til vor um það að
handan, hlyti eftirvæntingin og fullvissan um það að
þrengja sér inn á alla sæmilega skyni borna menn, af rök-
fræðilegum ástæðum, sem siðferðileg nauðsyn. — Ástæð-
an til þessa er sú, að það er fjarri því að jarðlífið eitt út
af fyrir sig geri réttlætinu fullkomin skil og því síður kær-
leikanum. Ef mennirnir og hinar aðrar lífverur á þessari
jörð, sem hefur verið gefinn hæfileikinn til að þjást og
njóta, ættu ekki í vændum neitt annað líf en þetta, gæti
höfundur lífsins hvorki verið réttlát vera né kærleiksrík.
Mannlífið hefur bæði fyrr og síðar átt til gnótt af dæm-
um um einstaklinga, sem hafa lifað óguðlegu lífi alla sína
æfi, verið fullir af rangsleitni og leitt viljandi alls konar
böl yfir sína samferðamenn á lífsleiðinni, en þrátt fyrir
það verið leyft að baða í rósum svo að segja frá vöggu
til grafar. Og lífið hefur ekki færri sögur að segja um
góða og grandvara menn, sem aldrei hafa viljað gera svo
mikið sem flugu mein, en hafa þrátt fyrir það átt við
óaflátanlegt andstreymi og hrakföll að búa. — Sum af
þessum dæmum um harðneskju og tillitsleysi jarðlífsins
eru svo átakanleg, að þau bókstaflega knýja oss til að
gera oss einhverja viðunandi grein fyrir því, undir hvaða
kringumstæðum þau geti átt sér stað í tilveru, sem sé
stjórnað af viti og réttsýni. — Leiðum til dæmis hugann
að þeim, sem fæðast inn í þennan heim hræðilega van-
skapaðir eða sem fávitar eða haldnir af ólæknandi, kvala-
fuilum sjúkdómi, sem gerir allt jarðlífsskeið þeirra að
óslitinni, þjáningarfullri hrakfallabraut frá byrjun til enda.
— Hvílíkt hræðilegt ranglæti væri framið með þvi, að
láta slíka menn verða til, ef jarðlífið væri einasta tilvera