Morgunn - 01.06.1953, Qupperneq 74

68
MORGUNN
að þakka, að við vöknuðum nokkum tíma aftur,“ sagði
kafbátsforinginn, þegar undirforinginn sagði honum draum
sinn.
Eftir frekari ævintýr og hættur komu þeir loks í höfn.
Þar lá fyrir honum bréf frá systur hans, sem spurði hann
áfjáð eftir heilsu hans og sagði honum, að í verksmiðjunni,
þar sem hún vann hefði orðið mikil sprenging. Eiginlega
hefði hún átt að vera í aðalvinnusalnum, þegar spreng-
ingin varð, en fyrir einhverja undarlega tilviljun hefði
hún fallið í mók í einkavinnustofu sinni og sofið þar með-
an sprengingin varð. 1 þessum svefni kvaðst hún hafa
séð hann (bróður sinn) og alla áhöfnina sofandi í kaf-
bátnum þeirra, sér hefði orðið ljóst, að þeir væru ekki
dánir, en hún kvaðst hafa skynjað, að þeir væru staddir
i mikilli hættu. Hún þóttist þá hafa farið að gera sterkar
tilraunir til að vekja hann í kafbátnum, en þá hefði spreng-
ingin í verksmiðjunni vakið sig. Þá hafi klukkan verið tíu.
Einn vina minna sagði mér frá eigin reynslu sinni, þar
sem hvort tveggja kann að hafa farið saman, hugboð og
fjarhrif. Á sunnudagsmorgni hafði hann farið að heiman
niður á ströndina til þess að synda. Þegar hann ætlaði að
fara í vatnið, varð hann skyndilega altekinn þeirri hugsun,
að eitthvað hefði komið fyrir heima, og að konan hans
þyrfti þess mjög, að hann kæmi þegar heim. Hann hætti
við að fara í sjóinn og hraðaði sér heim, en þegar þangað
kom, var kona hans grátandi með símskeyti í höndunum,
en í símskeytinu stóð, að bróðir hennar hefði dáið af bíl-
slysi fyrir utan borgina.
Hugboð birtast stundum á þann hátt, að maður finnur
eða skynjar atburð, sem er í þann veginn að gerast. Ungur
maður, sem var að koma heim úr styrjöldinni 1914—1918,
sagði mér frá atviki, sem fyrir hann kom í þessa átt. Hann
hafði verið óvenju lengi á verði, var afar þreyttur og
settist niður á byssuþrep á varnargarðinum til að hvíla
sig. Skyndilega fannst honum eins og hann væri að þokast
burt af þessum stað, en hann var of þreyttur til að hafa
J