Morgunn - 01.06.1950, Qupperneq 36

30
MORGUNN
vofuna. Þrátt fyrir lesturinn, eða e. t. v. öllu fremur af
lestrinum, féll hún í svefn, en vaknaði nokkrum klukku-
stundum síðar við einhverja hreyfingu í herberginu. Það
var niðdimmt, en eitthvert vald virtist aftra henni frá þvi
að ná í eldfæri. Hún varpaði fram spurningu, en fékk
ekki svar. Skyndilega sá hún birtast lítið ljós í dimmunni.
Ljósið skein og úr því breiddist unz úr því varð líkams-
mynd hárrar, grannvaxinnar konu, sem gekk hægum
skrefum þvert yfir herbergið. Hún nam staðar andspænis
konunni í rúminu, sem sá nú glögglega vangasvipinn og
lýsir honum á þessa leið: „Andlitið var frítt en sviplaust.
Konan var á að gizka 30—35 ára gömul og grannvaxin.
Klæðnaður hennar var úr svörtu, mjúku efni. Breiðan
linda hafði hún bundinn ofarlega um mittið, klút krossvaf-
inn um herðarnar, og ég sá, að ermarnar voru þröngar
fyrir neðan olnboga. Hárið var greitt upp á höfðinu.“ Hún
ávarpaði þessa veru í annað sinn, en fékk ekki svar. Þá
lyfti hún grönnu, hvítu höndunum sínum og lagði þær
saman, féll á kné, gróf andlitið í lúkur sínar og virtist
biðjast fyrir. Þá hvarf ljósið og sýnin um leið. Áhrifin,
sem konan í rúminu hafði fengið frá þessum dularfulla
gesti, voru ásökun blandin auðmjúkri undirgefni undir
örlögin. Svo fullkomið var jafnvægi ungfrú Goodrich Freer
þrátt fyrir þessa undarlegu sýn, að það sem eftir var næt-
urinnar las hún með fullkominni rósemi ritgerð um sálar-
rannsóknir eftir Myers.
Margir hafa orðið vottar að slíkum fyrirbrigðum sem
þessu, en ég hygg að engin endanleg skýring á þeim sé
enn til. Vér eigum ekki annars kost en að játa, að sýnin
hafi verið raunveruleg, eins og hér var frá henni sagt,
en vér getum ekki gert oss í hugarlund, að þessi vesalings
kona hafi af æðri máttarvöldum verið dæmd til þess að
sveima um meira en heila öld á staðnum, þar sem hún
hafði þolað mikla þjáning í jarðlífinu, og það þeim mun
síður, sem sýnin bendir miklu fremur til þess að gegn
konunni hafi verið syndgað en að hún hafi syndgað sjálf.