19. júní - 19.06.1990, Blaðsíða 17

konar. Námskeiðið opnaði
mér sýn í goðsögurnar og
mér fór að skiljast betur
hvað átt er við með orðinu
feðraveldi. Konur virðast
hafa verið eign karla í feðra-
veldi og einkenni þess er
þrælahald, kvennakúgun
og drottnunarvald. Auðvit-
að hefur þetta drottnunar-
vald bitnað líka á karlmönn-
um þó það hafi verið á
öðrum sviðum.
Valdbeiting leiðir af sér
ótta, og kúgun er afsprengi
þess. Kúgun er auðvitað
ekkert annað en að þvinga
einhvern til að vera og
hegða sér í andstöðu við
eigin vilja, löngun eða rétt-
lætiskennd. Kúgunin hefur
verið þrenns konar: Efna-
hagsleg, andleg eða sál-
fræðileg og kynferðisleg.
Kúgun veldur ótta og per-
sónulega held ég, að þessi
ótti sé enn ríkur í mörgum
nútímakonum. Við erum
hræddar að segja álit okkar
og meiningu. Það er mjög
skiljanlegt, ef sagan er
skoðuð. Mér finnst málið
vera að geta viðurkennt
þennan ótta og að við konur
erum margar hverjar minni-
máttar gagnvart karlmönn-
um. Lengi vel vildi ég ekki
viðurkenna mismun á rétti
kynjanna en undir niðri vissi
ég að eitthvað var að.
Ég held að kjarni málsins
sé ekki endilega hver
vandamálin séu, heldur
hvernig við tökum á málun-
um. Við konur verðum að
byrja á okkur sjálfum. Læra
að bera virðingu fyrir okkur
og láta ekki bjóða okkur
hvað sem er.
Annað efni á námskeiðinu
var konur og sjúkdómar,
m.a. geðveiki. Rætt var um
sjúkdómshugtök og viðhorf
vestrænna lækna til kvenna.
Staða Ijósmæðra núna,
kvensjúkdómafræði og
hvers vegna ekki eru til sér-
stök sjúkdómafræði karla.
Ég fer nú ekki nánar út í þá
sálma.
Við fengum bókalista og
hlakka ég til að notfæra mér
hann. Ein af þessum bókum
Nú er kominn tími til er
leiðarvísir fyrir konur í
stjórnmálum eftir Drude
Dahlerup í þýðingu Hildar
Jónsdóttur. Komið hefur í
Fræðslufundur,
líklega hjá KRFÍ-
Konurnar vinna
og hlusta á fyrir-
lestur um leið.
Bríet Bjarnhéð-
insdóttirer6.frá
vinstri. Myndin
muntekináárun-
um 1910-1920.
Reynt var að afla
upplýsinga t.d.
um hverfyrirlest-
arinn varentókst
ekki og hér með
lýsteftirvitneskju
um þessa mynd.
(Ljósm. Magnús
Ólafsson, Ljós-
myndasafn
Reykjavíkur.)
Ijós eftir rannsókn á tungu-
taki stjórnmálakvenna og
karla að greinilegur mis-
munur er þar á. Konur að-
laga sig ríkjandi hefðum í
mun meira mæli en karlar.
Orðalag kvenna er jákvæð-
ara eða hlutlausara en orða-
lag karla og þær virðast
heldur ekki grípa eins mikið
til persónulegra árása og
karlar gera. Konur og karlar
nota heldur ekki sömu orðin
í þingumræðum. Konur tala
um börn, nemendur og
konur, en karlar tala um fyr-
irtækin, sveitarfélögin og
atvinnuástandið. Karlar
segja ég og hann, konur
við, okkar og hún. Konur
og karlar nota sem sé ólíkt
tungumál.
Þetta finnst mér spenn-
andi umhugsunarefni og
ágætt dæmi um nýja þekk-
ingu, nýja sýn og nýjar
óvæntar vangaveltur, sem
ég kynntist á námskeiðinu.
Mér var það sönn ánægja
að taka þátt í þessu nám-
skeiði og mæli með því.
Líney Friðfinnsdóttir.
17