Sólskin - 01.07.1931, Qupperneq 64

fjallalæk, sem hoppar niðandi úr hlíðinni ofan í ána. Lið-
inu er skift til starfa. Nokkrir reisa tjöldin. Aðrir safna
sprekum og kalviði til eldsneytis. Þriðji flokkur býr til
hlóðir og tekur til matseldar. Brátt leggur reykinn í loft
upp og innan skamms situr fjörugur drengjahópur að
snæðingi, í hvirfingu á guðs grænni jörð. Gamanyrði og
silfurskærir hlátrar hljóma um nágrennið, og maturinn er
nú Ijúffengari en endranær.
----Sólin er gengin til viðar fyrir stundu og rökk-
ur sigið yfir landið. Skátarnir sitja að varðeldi i lautar-
bolla skammt frá tjöldunum. Eldur logar glatt á þurrum
fauskum. logatungurnar teygja sig upp, skifta um mynd
í sífellu, liníga og rísa. Ótal kynjamyndir koma fram
í glæðunum. Skátarnir sitja í kring og horfa á bálið. Þeir
segja gamansögur og syngja fjöruga söngva. Smám
saman færist alvarlegri og helgari blær á hópinn. Sög-
urnar verða um dáðir og drengskap, söngvarnir ættjarð-
arljóð, þjóðsöngurinn síðast. Loks kemur áminning for-
ingjans: „Skátar, verið viðbúnir“, og allir svara einróma:
„Ætíð viðbúnir“. Og drengirnir ganga til tjalda, liljóðir
og hrifnir, skríða í hvílupoka og leggjast til svefns. Ekk-
ert hvílurúm getur verið þægilegra en barmur ættjarð-
arinnar.
----Morgunsólin ljómar og syngjandi þrestir hoppa
á tjaldinu. „Á fætur!“ Morgunbað í hylnum niðri í ánni,
risaleikur á árbakkanum og morgunverður uppi í skóg-
arbrekkunni. Skoðunarferð um nágrennið og fram að mið-
degisverði. Þarna er köngulóarbú á skógarfrein! Allir
þurfa að skoða það, en varlega verður að fara, svo að
það skemmist ekki. Og þarna er þetta og þarna liitt, fugl-
ar, dýr, skútar, klettar, klappir — allskonar dásemdir
náttúrunnar, allar því dýrlegri, sem þær eru nánar at-
62