Faxi - 01.12.1984, Blaðsíða 23

BÖÐVAR Þ. PÁLSSON
KVENFÉLAGSMINNINGAR
I. Kvenfélagsminningar
Nú er gaman á Glóðinni,
hjá glæsilegu kvenþjóðinni,
að rifja upp aldnar minningar,
eyða hátíðarfundi þar.
Byggðin okkar var ekki stór,
er Kvenfélagið úr grasi fór.
Heldur hafði þá lítinn byr,
hin heimavinnandi húsmóðir.
Þá fékk köllun heilt kvennalið,
kom og stofnaði félagið.
Margt var félagi þessu fært.
Fertug stjarna, nú lýsir skært.
Þegar konurnar fóru á fund,
fegnar voru þær þeirri stund.
Karlamir héngu heima þá,
að huga að krökkum og skipta á.
Um fundarsköp var ei fengist neitt,
að finna verkefni, það var eitt.
Týnt er flest það sem talað var.
En tillögur vom samþykktar.
Ýmis málefni eru á
ágætri ykkar stefnuskrá.
Öldnum fyrir og ungum er
einkanlega vel hugsað hér.
II.
Saman byggðuð þið Lundinn, sem
sumir kölluðu Betlehem.
Lundinn góða í lágum rann,
lánsamar voru að eiga hann.
Mætar eru þær minningar,
er minna á samverustundirnar.
Margt var skrafað, við margt var gælt,
á meðan kaffi var niður dælt.
Kynslóðirnar þar koma inn,
kannske frá mömmu í fyrsta sinn.
Þið eigið konur þúsundfalt
þakklæti, fyrir allt og allt.
Hér var áður og verður enn,
vandi að velja forsvarsmenn.
Hæfar konur og heilsteyptar,
hafa stjómað mjög röggsamar.
Landshöfh Keflavík—
Njardvík er ordin mikil
uppskipunarhöfh. Fragt-
skip hafa þar göða ad-
stöðu til gámauppskip-
unar eftir að malbikun
og lagfœring var gerö á
hafharbakkanum í
Njardvík t haust.
Böðvar Þ. Pálsson, að flytja, .Kvenfélagsmmningar' ‘
á afmælisfundinum.
Fyrsti gjaldkerinn gætinn var.
Glögg er hún Vilborg Ámundar.
Vilborg var og hún Vilborg er,
Vilborg verður og hvergi fer.
Sú er búin að byrða inn,
blessaðan margan eyririnn.
Svo leggur hún inn afraksturinn
eftir hvern og einn basarinn.
m.
Árshátíða svo ágætra,
efnduð þið til á veturna.
í gamla Ungó var ofsa kátt,
aldrei var þar um manninn fátt.
Þorrablótin þau þóttu góð,
það var mikið sem þá tilstóð.
Karlar remdust og ræðurnar,
reyndust oftlega fulllangar.
Hertur fiskur og hausasvið,
hangikjötið og uppstúfið,
af kynjum kátum vel étið var,
og kæstur hákarl og hrútspungar.
Ur vasapelunum volgum þá,
vel var sopið og kneyfað á.
Eftir sígildan sæmdarmat,
söng svo hver, sem hann bétur gat.
Harmónikkuna þöndu þá,
þeir sem spiluðu böllum á.
Svo var dansað og dreymin pör,
dilluðu sér í gleði ör.
En svo tók alvaran aftur við,
ekki síst fyrir kvenfólkið.
Betrumbæta á hverja lund.
Byggja upp fyrir næsta fund.
IV.
Þið grafið upp gamlar minningar,
gott er margt, það sem áður var.
Þið horfið fram og svo heitið því,
að hefjast handa, nú enn á ný.
Það að græða og góðu sá,
gleggst er á ykkar stefnuskrá.
í móðurauganu mildin er,
margt það sér, sem að miður fer.
Aumum öllum er opið hús,
er hér höndin til líknar fús.
Fljóðin kná og af kærleik riL,
í Kvenfélaginu í Keflavík.
FAXI-279