Faxi - 01.12.1984, Síða 79

og poki með kartöflum, sem ég
kem að síðar. Hann átti að fara til
landlæknis, sem þá bjó við Tjarn-
argötu. Þá var beðið um að kaupa
einn poka af skonroki og afskorna
vínarbrauðsenda, en það var
venja, þar sem ég skipti mest með
brauðmat, í Ásmundarbakaríi í
Hafnarfirði. Þar voru vínar-
brauðsendar seldir sér, líkt og
brotakex var selt á öðru verði, jú
eitt rúgbrauð, eitt normalbrauð
og 10 snúða. Aurar voru greiddir
þarna á staðnum, því við vissum
vel um verðið það breyttist ekki
svo ört. Margar vörutegundir
héldu sama verði út hálft ár, eða
út árið. Píputóbak fyrir einn
bóndann og þurrarafhlöðu fyrir
útvarpstækið hans, og fara með
nokkrar kindagarnir í Garnastöð-
ina, sem var við Rauðarárstíg.
Það var þar, eins og reyndar víð-
ar, að leggja varð inn vöruna á
einum staðnum, fá þar innleggs-
nótu, fara með hana í annan stað,
fá þar tilvísun og síðan greiðslu í
fjórða staðnum og stundum langt
á milli staða. Það er í dag talað um
að margt sé þungt og erilsamt í
nútímakerfinu, en það var líka
áður fyrr, en allt í smærri sniðum.
Reykjavík var þá svo lítil og fá-
menn og færri að þjóna og færri að
flækjast hver fyrir öðrum eða tii
að vísa hver á annan.
Knarrarneshverfið, þrír bæir og
venjulega 3 tii 4 brúsar. Þar var
lengi einn stoppstaður, en vegna
einhverrar hverfispóiitíkur, urðu
stoppstaðimir tveir þó ekki væm
nema fá hundmð metra á milli.
Við einn brúsann var bundinn
miði, hvar á stóð að sækja pakka
í Bjamaborg við Vitastíg tii ákveð-
innar persónu. Með þessum miða
vom aurar, sem var skuld frá
deginum áður. Þarna var kart-
öflupoki merktur Heiiusundi í
Reykjavík og vissi ég þá hver var
viðtakandi. Á einum brúsanum
var miði með innpökkuðum
tvinnaspottum og nálarbroti og
beiðni um að kaupa svona tvinna
og nál og 1 metra af sokkabanda-
teygju, helst hvíta því hún væri
handa heimasætunni.
Auðna stoppstaðurinn var sá
næsti, þar vom tvö býli, sem
deildu þessum stað sín á milli,
Auðnar og Höfði, þar var allt upp
í ijórir brúsar og allir vel við vöxt.
Þarna var ég áminntur um að taka
útvarp úr viðgerð, sem ekki var
tilbúið í gær, þá var pöntunarmiði
til MR, sem rak þá og gerir enn í
dag, mikla verslun sérhæfða fyrir
bændur (MR er skammstöfun á
Mjólkurfélagi Reykjavíkur), og
andvirði úttektar var þar tekið af
mjólkurinnleggi bændanna, þess
vegna fylgdu sjaldan peningar
EINN DAGUR UR LIFI
M J ÓLKURBÍ LSTJ ÓRA
-Framhald af bls. 289.-
... .ér-íMmmáíi
Mjólkurbíll Chevrolet model 1926 við mjólkursölustöð 1927.
Kristmann Runólfsson ftá Hlöóvcrsnesi
fœddur 21.-2.-1885, dáinn 12.-8,-
1954, kvœntur buríði Klemensdóttur
fœdd 5.-3.-1888, dáinn 5.-7.-1968.
og létti það mikið á starfsfólki og
okkur bflstjómnum, sem þarna
áttu viðskipti, enda fóru miklar
vömr þarna út og inn. Það var
mörgum undrunarefni, að sjá
þessa miklu vöruveltu og tækn-
ina, sem þar var að verki. Að baki
þessu stóð lítill maður með stóra
hugsun, það var Eyjólfur Jó-
hannsson, ættaður frá Sveina-
tungu í Borgarfirði, persóna sem
engum þeim gleymdist, er átti við
hann viðskipti eða samvinnu, og
væri það út af fyrir sig efni í langa
grein.
Þarna við Auðnastoppstaðinn
var tveggja lítra brúsi, og var það
föst regla, að fara með hann í
ákveðið hús við Bjarkargötu í
Reykjavík á hverjum degi, vegna
komabams, sem ekki mátti fá
gerilsneydda mjólk heilsunnar
vegna, og var sendandinn föður-
bróðir þessa drengs. En þetta var
nú ekki svona einfalt með þennan
flutning, þ.e. að senda mjólk
beint til neytanda í Reykjavík, því
fyrir nokkm vom sett lög um
einkadreifingu mjólkur og rjóma
frá Mjólkurstöðinni. Þetta var
orðin einkasala eins og þá var um
útvarpstæki, eins og áður hefur
verið minnst á og eins var þá
einkasala bifreiða, tóbaks og
áfengis, reyndar sumt af því enn í
dag.
Eg, sendandinn og móttakand-
inn, vissum að við vomm að
brjóta lög og ætluðu bræðurnir að
taka á sig ábyrgðina, sem af þessu
hlytist, ef upp kæmist. Að sjálf-
sögðu hafði ég oft farið með mjólk
víða beint til neytenda í Reykja-
vík og Hafnarfirði og eins með
brodd eða ,,ábrystuefni“, þess
vegna var lögreglan öðru hvoru
við Mjófkurstöðina þegar mjófk-
urbflarnir fóm að koma á morgn-
ana og var þá oft fjör á ferðinni,
því það var orðinn hálfgerður
kappakstur síðasta spölinn að
stöðinni, til að verða á undan hin-
um að losa mjólkina. Margir vom
bflarnir og brúsar í hundraða tafi.
Lögreglan benti okkur vinsam-
lega á brot okkar. Eg var ekki sá
eini, sem virti þessi lög að vettugi,
þarna komu mjólkurbflar frá
Kjalarnesi og úr Kjósinni, af
Álftanesi og afla leið frá Stafnesi á
Suðurnesjum.
Misjafnlega tóku bflstjórar und-
ir ábendingar fögreglunnar, ég
sagðist aldrei skoða innihald
þess, sem ég væri beðinn að koma
til skila, í þetta sinn fór brúsinn
sína venjulegu leið, en þar er ekki
öll sagan sögð, svo sem seinna
kemur fram.
Framhald í næsta blaði.
þessum pöntunum. Nótur fylgdu
ávallt vömnni með minni kvittun,
sem móttakanda og vissi því
bóndinn um leið hvernig hann
stæði viðskiptalega við MR.
Vörubirgðirnar vom við Tryggva-
götu í því stóra húsi, sem enn er
stórt í sniðum á okkar tíma, og
þótti það stórt framtak þegar það
var smíðað. Þungavömr og skrif-
stofur vom á efri og efstu hæð,
götuhæð var að mestu leigð út fyr-
ir verslanir, en í kjallara var bús-
áhalda- og nýlenduvömverslun.
Þarna átti ég að taka rúgmjöl,
hveiti og smávömr. Þetta var
mjög þægileg afgreiðsla. Þarna
munu hafa komið fyrstu færi-
bönd og fyrsta vörulyfta á íslandi
Minna-Knanames á Vatnsleysuströnd.
FAXI-335