Frjáls verslun - 01.05.2001, Blaðsíða 69

súkkulaði
notuðum byssum. Hann smíðar í byssurnar stykki sem ekki
fást lengur, t.d. í gamla rússneska riffla, og herðir og styttir
skefti svo að henti hverjum veiðimanni, gerir við, breytir og
bætir, pússar og lagfærir. Hann tekur að sér skotvopn í um-
boðssölu og selur allan útbúnað sem þarf í veiðiskapinn, enda
má sjá fínustu veiðivesti og veiðigræjur fyrir tugþúsundir
króna hangandi á slám í versluninni.
„Ég reyni fyrst og fremst að veita veiðimönnum góða þjón-
ustu. Ég sel byssur, bæði notaðar og nýjar, og er kominn með
talsverða reynslu sem byssusmiður. Ég vil ekki selja bara til
að selja þannig að ég spyr viðskiptavini mína alltaf að því hvað
þeir ætli að veiða áður en viðskiptin eiga sér stað til að þeir fái
það sem þá vantar og þeim hentar. Ég vil ekki að viðskiptavin-
irnir fari héðan öðruvísi en ánægðir. Síðan tek ég alltaf ábyrgð
VERSLUN SflLfl SKOTVOPNfl
á þeim byssum sem ég hef flutt inn, hvort sem þær eru
notaðar eða nýjar,“ segir hann.
Byssur hafa SÖgu Virkir veiðimenn eru hér 14-15 þúsund
talsins í dag og allir þessir menn hljóta að eiga byssur og
fleiri til. „í hverri einustu ljölskyldu er til byssa,“ bendir Jó-
hann á og telur að oft sé reynt að sverta það orð sem fari
af skotvopnum, ef þannig mætti að orði komast. Veiði-
menn á meginlandi Evrópu veiða bæði sér gamans og
matar og þar bera þeir mikla virðingu íýrir bráðinni.
Ákveðnar reglur eru í gildi sem hafa þróast með tímanum.
Jóhann segir að byssurnar séu óijúfanlegur hluti af mann-
kynssögunni og hlýtur að hafa nokkuð til síns máls. Byss-
ur hafa verið hluti af uppvexti ungra pilta í gegnum tíðina.
Á ákveðnum aldri hafa þeir eignast byssu, farið á veiðar og
lært að umgangast skotvopn, veiðarnar og bráðina með
virðingu. Þetta telur Jóhann að hafi þvi miður snúist við og
þar sé aðeins örfáum einstaklingum um að kenna.
- Eru til byssusafnarar á íslandi? „Það eru til menn hérna
sem kunna að meta vandaðar byssur og eru nokkurs kon-
ar safnarar en það er erfitt að safna byssum hér því að það
þarf leyfi fýrir hverri einustu byssu. Sumar byssur má
ekki flytja hingað til lands því að það eru hér lög sem
kveða á um hvað megi eiga og hvað ekki. Ef ég væri hús-
gagnasmiður gætí ég smíðað húsgögn eftír þörfum og af-
hent viðskiptavinum en sem byssusmiður má ég ekki
smíða hvað sem er hvenær sem er. Ég verð að sækja um
leyfi fyrir hverri einustu byssu sem ég smíða. Ef ég smíða
t.d. riffil þarf ég að sækja um leyfi, panta inn hlaupið og fá
leyfi til þess, láta skrá byssuna hjá lögreglunni o.s.frv. I
Belgíu segir málshátturinn að byssusmíðin sé ekki eins
og að búa tíl súkkulaði og það á lika við hér á landi,“ seg-
ir hann.
Skotfærín í peningasltáp Þegar gengið er um verslun Jó-
hanns kemur í ljós að hann hefur tekið að sér verkefni á
öðrum, en þó tengdum, sviðum. Þar má nefnilega líka sjá
fallega hnífa, sem hann hefur smíðað sjálfur en slikar
smíðar lærði hann einnig í Belgíu. Þá hefur hann smíðað alvöru
sverð fýrir Fjörukrána og Þjóðleikhúsið, sem þó eru bara sýn-
ingargripir, og verðlaunagripinn Áttavitann sem menntamála-
ráðuneytíð veitir árlega fýrirtæki sem er að fara í rétta átt á sínu
sviði.
Öryggismálin hljóta að skipta miklu máli í verslun af þessu
tagi enda segir Jóhann um viðamikla öryggisgæslu að ræða.
Lögregla og öryggisfyrirtæki hafa tekið út öryggismálin hjá
honum og svo er hann með þjófavarnarkerfi og eldvarnar-
kerfi. Byssurnar eru geymdar ýmist bak við rimla, eða teknar
inn á bak við rammgerðar dyr þegar verkstæðið lokar á kvöld-
in. Loks má nefna að það er ekki að ástæðulausu sem skotfær-
in eru geymd í traustum peningaskáp. Já, það er að ýmsu að
huga í byssusmíðinni. 31]
Fjórir til fimm rifflar á ári
Markaðurinn er lítill. virkir veiðimenn eru aðeins 14-15 þúsund talsins. Jóhann smíðar fjórar til fimm
nýjar byssur á ári, mestmegnis riffla, og flytur inn ný og notuð skotvopn. Hann sinnir viðgerðum og
viðhaldi á gömium byssum og smíðar hnífa í hjáverkum.
69