Morgunn - 01.06.1966, Blaðsíða 25

MORGUNN
19
vinar þíns, eins og t. d. hugmyndir hans um rétt og rangt,
fegurðarskyn hans, hugmyndir hans um eitt og annað og
viðbrögð hans við einu og öðru, o. s. frv.
Hver einstakur vina vorra hefur sín ákveðnu sérkenni, sem
vér getum sagt um: „Þarna er vinur minn kominn“. Það eru
þessi sérkenni, sem mynda uppistöðuna í ákveðnustu sönn-
Unargögnunum fyrir framlífi látins vinar. Ég hef reynslu
fyrir því, að unnt er að brúa bilið milli lífs og liðinna. Og þá
er komið að miðilsgáfunum.
Hér og þar er til fólk, sem er þeim hæfileika gætt, að geta
dregið vitund sína frá jarðneska sviðinu, ef svo mætti segja,
eða m. ö. o. fallið í dásvefn, fallið í trans. Vér köllum þetta
fólk miðla eða sálrænt fólk. Svo virðist, sem framliðnir menn
geti notað þetta fólk til þess að skrifa eða tala gegn um það.
Tvær aðferðir virðast notaðar til þessa. önnur aðferðin er
sú, að framliðni maðurinn myndar fjarhrifasamband milli
sín og miðilsins og þrýstir hugsunum sínum inn í undirvitund
hans. Þá þarf miðillinn ekki annað að gjöra en leita eftir að
finna hin réttu orð til að túlka hugsanir hins framliðna með
tali eða skrift. Hin aðferðin virðist sú, að framliðni maðurinn
tekur að einhverju leyti stjórn á miðlinum og stýrir rödd
hans eða hendi. Og stundum virðast báðar þessar aðferðir
vera notaðar samtímis og jöfnum höndum.
Persónuleg reynsla.
Það kann að skipta lesendur mína nokkru máli að vita, að
sannfæringu mína um framlífið fékk ég af orðsendingum,
sem mikill nokkur í London skrifaði. Ég kynntist miðlinum
i október 1953. Við hittumst í samkvæmi. Þetta var kona, og
ég spurði hana, hvort hún vildi reyna andasamband fyrir
mig, ef tækifæri gæfist. Ég minntist ekki orði á nokkurn
íoann við frúna, en lét hana hafa rithönd mína á blaði, ef
ske kynni að hún gæti opnað henni eitthvert samband fyrir
ttiig út yfir landamæri heimanna. Það var í marzmánuði