Morgunn - 01.06.1966, Blaðsíða 26

20
MORGUNN
þennan vetur, að frúin sendi mér blað, sem hún kvaðst hafa
skrifað hægt og með nokkurum erfiðismunum ósjálfrátt, og
haldið á bréfinu með rithönd minni í hinni hendi sér. Ösjálf-
ráða skriftin tjáðist vera frá ,,Aster“, stjórnanda miðilsins,
og lýsti fyrir mér vini minum, sem hafði látizt í aprílmánuði
1944 — fyrir tiu árum — í Melbourne í Ástralíu. Nafn þessa
vinar míns, en hann hét Ambrose Pratt, kvaðst stjórnand-
inn hafa lesið úr táknum, sem sér hefðu verið sýnd. Allt,
sem um þennan látna vin minn var sagt í ósjálfráðu skrift-
inni, var rétt. Þar var engin skekkja. Ég skrifaði frúnni,
þakkaði henni, sagði henni að allt hefði verið rétt, og bað
hana að reyna enn að nýju. Inn i bréfið til hennar lét ég
annað bréf, sem ég stílaði til A. P., vinar míns, eins og
hann væri enn í lifenda tölu. 1 bréfinu bað ég hann að svara
nokkrum spurningum, og bað frúna að lesa þetta bréf, áður
en hún reyndi að ná sambandi við vin minn að nýju.
Fáum vikum síðar fékk ég svar, fullnægjandi svar við
spurningum mínum. Athyglisvert um þetta síðara bréf var
einnig það, að þegar ,,Aster“ hafði skrifað tvær til þrjár
línur, kvaðst hann ætla að láta pennann í hendur vinar míns,
A. P., og að eftir það var allt önnur rithönd á bréfinu en
fyrr. Ég gat ekki séð, að það væri hin raunverulega rithönd
míns látna vinar, og ekki líktist hún verulega rithönd mið-
ilsins sjálfs, en iíkari þó henni en rithendi vinar míns í lif-
anda lifi. Af þessu dró ég þá ályktun, að þarna hefði látni
maðurinn notað f jarhrifasamband við miðilinn.
Þetta voru fyrstu bréfin í langri röð, sem frúin skrifaði
ósjálfrátt á fimm árum samfleytt, sem öll báru glögg ein-
kenni míns látna vinar, sem hafði verið mjög sérstæður og
fastmótaður persónuleiki.
(Þetta samband við hinn látna vin varð til þess, að höf-
undur bókar þessarar, Raynor C. Johnson, skrifaði bókina
Nurslings of Immortality, sem kom út árið 1957. Þýð.).
Nú kunna menn að spyrja, hvort allar þessar lýsingar á
vini mínum og orðsendingar frá honum hafi nokkuð annað