Morgunn - 01.06.1966, Qupperneq 31

MORGUNN
25
nokkur og annar með honum, sem sátu við eld. Þeir sáu okk-
ur ganga fram hjá. Á heimleiðinni skal ég hafa tal af þeim.“
Presturinn lagði af stað heimleiðis, og á leiðinni hitti hann
mennina tvo. ,,Þið sáuð mig ganga hér fram hjá fyrir um
það bil einni klukkustund, sáuð þið það ekki?“ spurði hann.
,,Var ég einn á ferð?“ ,,Já, herra,“ svaraði annar maðurinn,
,,þér töiuðuð við sjálfan yður og fóruð mjög hratt.“
Hinn víðkunni prestur og lærdómsmaður, dr. L. Weather-
head, segist ábyrgjast sannleiksgildi þessarar sögu, og hann
birti hana í bók sinni “The Resurrection and the Life” (ár-
ÍÖ 1948).
(Þótt Morgunn hafi áður birt söguna af erfðaskrá Chaf-
fins, er rétt að láta hana fylgja, þar sem höfundur leggur
bersýnilega mikið upp úr sönnunargildi hennar, eins og raun-
ar vonlegt er. Þýð.).
Bóndi nokkur, að nafni James L. Chaffin, átti heima í
Norður-Carolina-fylki. Hinn 16. nóv. 1905 gerði hann erfða-
skrá og arfleiddi þriðja elzta son sinn, Marshall, að búgarð-
■num, en lét ekkju sína og aðra syni þrjá algerlega afskipta.
Pann 16. jan. 1919 hefur hann auðsjáanlega séð eftir þessari
eignaráðstöfun, því að þá gerði hann aðra erfðaskrá, sem
hann lét þó ekki staðfesta. Samkvæmt lögum fylkisins væri
Þessi seinni erfðaskrá þó fullgild, ef sannað yrði, að Chaffin
hefði skrifað hana sjálfur. Enginn vissi um þessa seinni
erfðaskrá, sem Chaffin gamli lagði milli tveggja blaða í
gomlu ættarbiblíunni. Og hann dó án þess að minnast á hana
Vlð nokkurn mann. En hann gerði annað, sem síðar vitnað-
lst: hann saumaði bréfmiða í innri vasann á gömlum yfir-
trakka, sem hann átti, og á bréfmiðann skrifaði hann þetta:
,,Lesið 27. kapítula í gömlu biblíunni hans föður míns.“
Gamli Chaffin dó 7. september 1921, og skömmu síðar
erfði Marshall sonur hans búgarðinn, samkvæmt þeirri einu
erfðaskrá, sem þá var vitað að faðir hans hafði skrifað.
Búm f jögur ár liðu, og þá fór James, son Chaffins gamla,
að dreyma föður sinn hvað eftir annað og ljóslifandi skýrt.
htonum þótti gamli maðurinn koma að rúmi sínu í gamla,