Morgunn - 01.06.1966, Síða 43

MORGUNN
37
sanna svo ljóst og skýrt, að um þau efni getur enginn hugs-
andi maður, sem þau mál kynnir sér, verið í vafa lengur.
•Jafnframt hafa svo rannsóknirnar beinzt að öðrum dulræn-
UlTl þáttum og öflum mannssálarinnar. Má þar einkum nefna
skyggni (clairvoyance), forspár og forvizku (præcognition)
°g hreyfifyrirbæri (telekinesis), þar sem afl hugans eða sál-
arinnar veldur eða ræður hreyfingum efniskenndra hluta.
^yrir öllum þessum tegundum fyrirbæra hefur dr. Rhine
tekizt að færa svo sterk og mörg rök, að ekki verða hrakin.
Hins vegar má segja, að enda þótt þessum rannsóknum
hafi í upphafi verið hrundið af stað af áhuganum á því, að
1 eyna að ganga úr skugga um f ramhald lifs eftir líkamsdauð-
anh, þá hafi fljótt farið svo, að þær tóku einkum að snúast
nnr dulhæfileika mannssálarinnar sjálfrar. Þetta er að
^PgU leyti eðlilegt — og raunar æskilegt.
Hrundvöllur þess, að unnt sé að afla gildra, vísindalegra
Sannana fyrir framhaldi lífsins og persónuleika mannsins
^ftir Hkamsdauðann og fyrir sambandi þeirra við þá, sem lifa
ér á jörðu, er að sjálfsögðu vissa um það, hvað persónuleiki
mannsins er í raun og veru, og hvaða öfl og eigindir það eru,
®ern mannssálin er gædd þegar í þessu lífi. Þá fyrst, þegar
netta er rannsakað til fullrar hlítar, er unnt að fullyrða um
Paia> hvaða atriði í þeim fyrirbærum, sem nú benda ákveðn-
ast á raunverulegt samband við framliðna, kunni að geta
stafað frá einhvers konar sambandi við dulvitund annarra
manna, og hvað verði ekki skýrt með þeim hætti, og hljóti
)Vl að fela í sér beina sönnun fyrir framhaldslífi eftir dauð-
ann og sambandi þeirra, sem lifa, við þá, sem látnir eru.
hessar rannsóknir draga að sjálfsögðu engan veginn úr
Vl> að menn framvegis eins og hingað til, sannfærast fyrir
Persónulega reynslu eða vegna starfs hæfra miðla, um fram-
idslífið og samband við látna ástvini sína. Þvert á móti
a þessar mikilvægu rannsóknir á eðii mannsins og dul-
a'l deikum sálarinnar þegar sannað víðtæka starfsemi and-
ans utan við líkamann og óháða skynfærum hans. Og þetta
n af fyrir sig bendir eindregið á það, að framhaldslífið
se