Morgunn - 01.06.1966, Qupperneq 75

MORGUNN
69
fityndu hræða fólk að ástæðulausu. Það vill svo til, að ég á
Þetta bréfkorn ennþá í skrifborðsskúffunni. Það skal fram
tekið, að hvorki sá ég eða heyrði neitt óvenjulegt af því, sem
hér var frá sagt og frú Lára lýsti, og trúði því mátulega.
Akureyri, 5. janúar 1966.
Erlingur DaviSsson.
Sigurður Ólason sagði:
Eg skal gjarnan skýra frá þessu, fyrst óskað er eftir því,
enda man ég þetta nákvæmlega, og hef stundum verið að
fttja það upp fyrir mér, og var reyndar einhvern tíma bú-
lr,n að festa það á blað, þó ég hafi það ekki við hendina í
sviPinn.
Það var á Skálholtshátíðinni í júlí 1963, þegar kirkjan
var vígð, að ég hitti Láru Ágústsdóttur, en hana þekki ég
ré gamalli tíð. Ég spurði hana meðal annars, hvort hún yrði
ekki vör einhverra ,,dulrænna“ áhrifa þennan dag. Hún
s^gði það vera, „það er eitthvað ekki nógu gott,“ sagði hún,
”eg er viss um, að það verða einhver vandræði í sambandi
bessa kirkju, ég finn það á mér.“ Ég man að ég spurði
ana, hvort hún sæi ekki Oddaverjann Pál biskup, en bein
ans áttu að vera í steinkistunni. „Það er enginn biskup
aÞia inni, það er enginn þar.“ (Síðar vitnaðist, að beinin
tou ekki verið í steinþrónni þennan dag.) Fleira bar á
ptnia, sem ég hirði ekki að rekja, enda man ég ekki nákvæm-
. annað en það, sem mér fannst á einhvern hátt koma á
°vart, en sjálfur gerði ég, né geri, hvorki að trúa né rengja.
Síðar um daginn hitti ég Láru úti á túni, suður af kirkj-
ni- Þá var allt í einu eins og hún yrði eitthvað viðutan,
^andar frá sér, líkt og í suðurátt, og tautar: „Það er eitthvað
1 na á ferðum, það kemur bráðum, það eru náttúruumbrot,
er eldur, ég sé eld.“ Því man ég þessi orð nákvæmlega,
komu ónotalega við mig, og spurði ég hvort það yrði
1 Kötlugos, og benti í áttina þangað. Þá sagði hún mjög