Morgunn - 01.06.1966, Síða 82

76
MORGUNN
að hann hefði verið listmálari, sagði hvernig hann lýsti stof-
unni og húsgögnunum heima hjá henni, og bar henni þau
boð frá honum, að hún yrði umfram allt að hugsa um barn-
ið þeirra og ekki gera neitt í fljótræði og örvæntingu, „því
ég er alltaf hjá þér til þess að hjálpa þér,“ sagði hann.
Hún játaði grátandi, að þetta væri rétt lýsing á látnum
unnusta sínum. Hann hefði verið listmálari, þau ættu eitt
barn og hefði ég nefnt rétt bæði nafn þess og aldur. Lýsing-
in á herberginu stæði einnig heima.
Síðar um kvöldið fekk ég sendan frá henni fagran blóm-
vönd í þakklætisskyni.
Komið í veg fyrir sjálfsmorð á síðustu stundu.
Vinkona mín ein og jafnaldra varð fyrir þungum raun-
um. Hún var sannfærð um það, að öllu lyki í dauðanum og
hafði það hvað eftir annað við orð, að stytta sér aldur. Ég
reyndi eins og ég gat að tala um fyrir henni, en það virtist,
því miður, koma að litlu haldi.
Dag nokkurn sat ég ein heima og var að skrifa bréf. Allt
í einu finnst mér einhver vera inni í stofunni hjá mér og lít
upp. Sé ég þá einhverja mjög þokukennda veru, en þegar
hún iítur á mig, get ég ekki betur séð en þetta sé þessi vin-
kona mín. Hafði ég þó alls ekki verið að hugsa um hana.
Mér varð afarmikið um þetta, og sú hugsun vaknaði hjá
mér, að annað hvort væri hún nú eða ætlaði að framkvæma
áform sitt. Ég hrópaði til hennar og grátbað hana að hætta
við þetta. En i sama bili hvarf hún.
Svo þaut ég að símanum og hringdi til hennar. Ekkert
svar. En eftir nokkrar árangurslausar tilraunir tókst mér að
ná símasambandi við mann hennar, er síðan hraðaði sér
heim, sem mest hann mátti. Hann fann konu sína liggjandi
á gólfinu meðvitundarlausa. Hún hafði tekið óhæfilegan
skammt af svefnmeðali í því skyni að stytta sér aldur. En
nú hefur hún fyllilega náð sér og býr með manni sínum í
hamingjusömu hjónabandi.
I