Morgunn - 01.12.1970, Qupperneq 25

MORGUNN
103
að prósentutalan af héildartölunni verði þá lægri, en þegar að-
eins einuni teningi er varpað. En reynsla sú, sem fengizt hefur
við tilraunir okkar, er allt önnur.
önnur og ekki ósniðug tilgata til skýringar á niðurstöðum
1JK tilraunanna er engan veginn óalgeng en þó fremur óljós og
þokukennd. Hún er á þá lund, að um áhrif, að vísu mjög dauf
frá einhverju aflsviði geti verið að ræða og ekki óáþekku segla-
sviði, sem kunni að orsaka vissa truflun á falli teninganna, og
ætti þá jafnan tala þeirra teninga, sem fyrir því verða, að
verða í sama hlutfalli við þann fjölda, sem kastað er hverju
sinni. Samkvæmt þessari lilgátu ætti engu máli að skipta,
hvort kastað væri fáum cða mörgum teningum í senn. En
þessi kenning á í raun og veru ekki heima um það, sem gerist
í þessum tilraunum. Við PK lilraunirnar er það svo, að þegar
teningunum hefur verið kastað, þá snúa þeir að sjálfsögðu alla
vega í loftinu á því augnahliki, sem hver um sig verður fyrir
áhrifum þessa orkusviðs, ef hann á annað borð berst inn á það.
Eftir því sem fleiri teningum er kastað í senn, má að sjálfsögðu
gera ráð fyrir að fleiri verði fyrir áhrifum frá þessu aflsviði og
hreyti um stefnu af þcim sökum. En vegna þess að þeir snúa
allir sitt á hvað í loftinu, þá stoðar lítið þó þeir lendi inn á
þetta kraftsvið, sem ætti að verka cins á alla. Til þess að koma
því til vegar að fleiri fletir með sömu tölu, t. d. tölunni 7, komi
upp á þessum mörgu teningum oftar en svo að hending ein
gæti ráðið, þá verður þessi kraftur að verka ólíkt á hvern ten-
]ng allt eftir því, hvernig hann snýr á því augnabliki þegar
liann verður fyrir áhrifum frá þessu orkusviði. Ef stefna kraft-
anna á þessu orkusviði er ein og hin sama, eins og mér skilst að
þeir, sem aðhyllast þessa tilgátu, hljóti að ganga út frá, þá
verður afleiðingin aðeins sú, að sumum teningunum mundi sá
kraftur snúa í rétt horf, en öðrum beinlínis til rangrar áttar.
Þessi kenning um sérstakt kraftsvið er því í raun og veru alls
engin skýring á þvi fyrirbæri, sem við nefnum PK, sem er í því
^ólgin, að sama talan kemur upp á fleiri teningum í hverju
kasti en líkindareikningur segir til um að vera ætti,