Morgunn


Morgunn - 01.12.1970, Blaðsíða 58

Morgunn - 01.12.1970, Blaðsíða 58
136 M O R G U N N jafnvel þótt þeir unni henni og vilji fúsir leggja mikið í sölurn- ar fyrir hana. Og næsta kynslóðin litur fyrst og fremst á hana sem arf, sem þeim hafi hlotnazt og verið trúað fyrir að varð- veita. Menn hætta að sjá hugsjónina í sínum upphaflega ljóma sem hið heillandi takmark svo háleitt, að hvi verður aldrei náð, svo fjarlægt, að það verður ekki af neinum dauðlegum manni höndlað. J þess stað verður hún þeim að kenning, sem sé þeg- ar mitt á meðal þeirra og þeim beri skylda til að skipa sér í hring umhverfis til þess að vernda hana og verja. Þeir telja sér trú um, að þeir liafi höndlað hugsjónina í stað þess að hugsjónin átti að höndla þá. Þeir telja sér trú um, að þeir hafi eignazt hugsjónina í stað þess, að hugsjónin átti að eignast þá. Þeir telja sér trú um, að þeir eigi að vernda og verja hugsjónina í stað þess, að hún átti að vernda og verja þá. 1 stað- inn fyrir hina framsæknu sveit, sem í eldmóði, hrifningu og krafti andans stefndi í eina átt að markinu mikla, er kominn söfnuður eða flokkur, sem skipast í hring um það, sem þeir halda vera hina upprunalegu, lifandi hugsjón. Um leið og tekið er að líta þannig á hugsjónina sem séreign og arf þess flokks, sem umhverfis hana hefur skipazt, verður að sjálfsögðu að skilgreina hugsjónina sem rækilegast og ná fullu samkomulagi um það innan flokksins hvað í henni skal felast, hvert skuli vera inntak hennar og innihald. Þannig er hugsjónin gerð að fastmótaðri kenningu eða játningu, sem allir i flokknum verða að lýsa sig samþykka í hverju atriði, smáu og stóru. Þeir, sem ekki játast undir þetta, verða að fara sína leið og er vísað út í yztu mvrkur. Þetta gerist ekki átakalaust. Hreinsanirnar valda deilum, átökum og jafnvel ofsóknum, ekki þó um hugsjónina sjálfa bcinlínis, heldur um gervið, búninginn, orðalagið, sem nú skal klæða hana í, skýringar þess, sem í raun og veru er ekki unnt að skýra. Og þegar svo er komið, fær smásálarskapurinn að fullu notið sín, þrætugirnin, sundurþykkjan, öfundin, valda- streitan og hatrið. Þegar svo er komið, er hugsjónin löngu hætt að verða hið eilífa takmark, sem að er stefnt, en eðli sínu samkvæmt verð-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Morgunn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.