Morgunn - 01.06.1980, Page 22

20
MORGUNN
Sigurrós Jóhannsdóttir, huglœknir.
— 'fi.g hef verið svona alla mína ævi, allt frá því að ég man
eftir mér og ef eitthvað er, þá hefur þetta ágerst með aldrin-
um. Þetta olli mér töluverðum vandræðum i fyrstu, því bæði
var ég hrædd við þetta og eins átti ég ekki gott með að tala um
þetta við annað fólk. Það var helst móðir mín sem skildi mig,
enda sagðist hún oft hafa orðið vör við huldufólk í nógrenni
við bæinn.
„Bað mig að leggja hendurnar yfir börnin“.
Min fyrsta verulega reynsla af yfirskilvitlegum hlutum,
eins og þetta er gjarnan nefnt, var þegar ég var níu ára göm-
ul. Það var um nótt að kona kom til mín að rúminu og bað
mig að koma með sér. Ég var vel vakandi, þannig að um
draum var ekki að ræða, en mér var hálf illa við að fara með
konunni. Ég lét þó undan þrábeiðni hennar og fór með henni
— og mun það hafa verið í fyrsta skipti sem ég fór út fyrir