Morgunn - 01.12.1982, Qupperneq 8

110
MORGUNN
lega, þegar hafist er handa um að rannsaka eitthvert til-
tekið fyrirbæri, með ákveðna tilgátu í huga, að eitthvað
allt annað verður upp á teningnum en hugað var í upphafi.
Það kom svo sannarlega fyrir mig í sambandi við rann-
sóknir mínar á vöðvum. Ég byrjaði að rannsaka fyrirbæri,
sem var vel þekkt á síðustu öld, en hafði fallið í gleymsku.
Þegar ég skoðaði vöðvaþræði í hentugri smásjá, sá ég
dálítið, sem var í rauninni ótengt því sem ég var að leita
að og það hefur leitt til mests af því, sem ég hef verið að
gera síðan.
Hvað mig snertir, þá reynist mér best að hugsa um
vandamálið sem ég er að fást við öllum stundum sem
gefast. Það er eitt af þvi allra mikilvægasta að geta hugs-
að um viðfangsefnin í friði, en vera ekki neyddur til að
hugsa um hversdagslega hluti, hverjir svo sem þeir kunna
að vera.
Könnuður fremur en visindamaður
TW: Hvað mig snertir, sem rannsaka tiltölulega óþekkt
fyrirbæri eins og heilinn er, þá leitar stundum á mig, hvort
maður sé ekki fremur könnuður en vísindamaður, könn-
uður sem reynir að skrá nýjar leiðir tii þekkingar á því
sem við höfum enn mjög óljósan skilning á. Maður reynir
ólíkar leiðir. Stundum enda þær í blindgötu og þá reynir
maður nýja leið.
GB: Má ég skjóta inn orði? Það eru margir hlutir sem
fólk nefnir venjulega sem kosti, þegar fengist er við vís-
indarannsóknir, eins og til dæmis heppni, hugkvæmni o.fl.
En það er eitt sem ég tel að ekki sé nefnt nægilega oft,
og það er hugrekki. Hafi maður komist að niðurstöðu,
sem maður telur örugga, á maður að birta hana, þótt hún
brjóti i bága við það sem viðtekið er. Á þessu vill vera
misbrestur og fólk felur hluti svo árum skiptir vegna þess
að þeir stangast á við ríkjandi hugmyndir. Þess vegna
skiptir hugrekki miklu máli i iðkun vísinda. Hugrekkið