Morgunn


Morgunn - 01.12.1990, Qupperneq 13

Morgunn - 01.12.1990, Qupperneq 13
MORGUNN____________________________Að hafa huRrckki til að syr^ja SR: Telur þú að allir syrgi á sama hátt? JT: Alls ekki. Ég hef hitt fólk sem þegar er í sorg eftir lát ástvinar en verður síðan allt í einu fyrir áfalli þegar sorgin slær það á nýjan hátt. Ég hef séð fólk sem virðist skipulagt um tíma eftir missi en hrakar svo síðar. I starfi mínu hef ég orðið vitni að nánast öllum mögulegum útgáfum sorgar. Ég held að við gerum alvarleg mistök með því að setja niður einhvern staðal fyrir því hvernig upplifa eigi sorg. Það mikilvæga í þessu er að sorgarferillinn er heilbrigður. Þegar við verðum fyrir missi, þá þurfum við að syrgja og finna til allra þessara tilfinninga, sársauka, sorgar, reiði og eftirsjár. Það er það sem hjálpar okkur til þess að jafna okkur aftur. Hið sérstaka eðli sorgarferilsins er samt sem áður breyti- legt frá persónu til persónu, allt eftir því sambandi sem var á milli viðkomandi og þess látna. Eitt sem ég hef alltaf áhuga á að athuga er hversu náið sambandið var fyrst og fremst. Mér lærist það æ betur að þegar þú hefur elskað einhvern einlæglega - þegar þú hefur sagt og gert allt það sem var að segja og gera - þá er auðveldara að skilja við þá. Það er aftur annað mál með sambönd þar sem eftir eru mörg óuppgerð og óleyst mál. Það eru samböndin sem svo erfitt er að slíta. SR: Er þó ekki tilfólk sem einjaldlega syrgir ekki? Ég er ekki að vísa til fólks sem felur eða afiieitar sorg sinni, heldur heilbrigðs fólks sem sættir sigauðveldlega við dauðann? JT: J ú, f áeinir. Ég hitti eitt sinn konu sem virtist hafa mikinn skilning og viðurkenningu á dauðanum. Þegar dótturdóttir hennar lést í slysi, þá var hún sorgmædd en hún syrgði ekki. Hún sagði mér að hún liti svo á að „fyrir handan" væri betri staður en sá sem við dveldum á, svo henni fannst dauðinn ekki yfirþyrmandi sorglegur. Hún kvaðst myndu sakna dótturdóttur sinnar en hún gæti ekki syrgt hana. JR: Burtséðfrásvona undantékningartilfellum, þá er tilfólk sem syrgir ekkialmennilega. Þú kallar það„árangurslausa" sorgíbók 11
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72

x

Morgunn

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.