Morgunn


Morgunn - 01.12.1990, Qupperneq 23

Morgunn - 01.12.1990, Qupperneq 23
MORGUNN Rósa Nokkrir mánuðir liðu (og ég var rétt að byrja að sjá ljós lífsins aftur) þegar önnur miðaldra vinkona mín veiktist og dó. Ég hafði oft kallað hana „litlu systur mína" og nú var hún horfin. Þá varð þriðji vinurinn, og sá sem ég hafði deilt með æsku og síðar gleði og sorgum fullorðinsáranna, veikur, lá í dauðadái í mánuð og skildi síðan eftir sig niðurbrotna fjöl- skyldu. Ég var nánast að missa móðinn eftir missi þessara dýr- mætu vina minna þegar nýtt áfall skall yfir. Ástkæra og blíða kisan okkar hvíta fór að éta minna og minna. Við héldum að hún væri með einhverja tímabundna magakveisu og báðum dýralækninn að kíkja á hana. Hann hristi höfuðið dapurlega og tilkynnti okkur það álit sitt að hún væri þegar komin á síðari stig sjúkdóms sem gjarnan herjaði á eldri ketti. „Hún á sennilega eftir u.þ.b. viku," sagði hann. Við mað- urinn minn störðum á hann skelfingu lostin. Hvað var hann að tala um? Vissulega hafði hún horast eitthvað en hún hafði virst fullkomlega heilbrigð allt þar til fyrir nokkrum dögum þegar hún hætti að vilja éta. Þá tóku við tvær ömur- legar vikur þar sem við leituðum álits annarra dýralækna sem allir staðfestu niðurstöðu þess fyrsta. Og áður en varði, þá var þessi blíði og ástkæri félagi okkar líka farinn. Margir mánuðir liðu og ég var enn að glíma við heilsuleysi, leiða og erfiðar tilfinningar. „Ég veit að ég er sjálfselsk í sorg minni," hugsaði ég. „Ég forðast ekki aðeins fólkið í kringum mig, heldur er líka mögulegt að ég sé að gera látnum vinum mínum brottförina erfiða." Með sjálfri mér hafði ég fyrir löngu viðurkennt þá rökréttu staðreynd að við værum öll á ferðalagi eilífs lífs. Ég var farin að trúa því að við myndum að loknu þessu lífi flytja til víðfeðmari og fallegri víddar. En nú á þessum sorgartíma voru tilfinningar mínar tættar og hugsanir óvissar. Ég ákvað að berjast gegn þunglyndi rnínu með því að bjóða fáeinum ættingjum og vinum til kvöldverðar og taldi að með því að skemmta öðrum, þá tækist mér að lífga svolítið upp á tilveruna hjá sjálfri mér. Þetta kvöld tókst mér 21
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72

x

Morgunn

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.