Morgunn - 01.12.1992, Blaðsíða 17

morgunn
Ég trúði ekki á þetta í fyrstu
að hann sé kominn út af syni mínum. „Hvorum þeirra?"
spyr ég, því ég héltftð þetta væri kennari. Hann stamar út
úr sér nafni Bjarna. „Nú," segi ég, „kom eitthvað fyrir
hann, er hann slasaður, er hann á sjúkrahúsi?"
Hann þurfti reyndar ekkert að hafa fyrir því að segja
mér þetta því nú mundi ég eftir því sem ég hafði séð um
nóttina.
„Já," svarar hann, „en hann kemur heim með skipinu.
Við vorum að fá skeyti í morgun. Þeir ætla að taka hann
af sjúkrahúsinu og flytja hann heim."
Þessa sömu nótt hafði mig dreymt að ég sá Bjarna koma
með skipinu inn í Reykjavíkurhöfn. Ég sá það leggjast þar
utan á tvö önnur skip. Þetta var nóttina áður en þessi
maður kom til mín. Ég sé að Bjarni er settur í sjúkrakörfu
en það er brúnt yfir henni, ekki svart. Mér verður mikið
um þetta og hringi strax um morguninn í frænku mína og
segi henni frá þessari sýn minni. Hún segir við mig að
þetta sé bara fyrir veikindum hans úr því liturinn hafi
verið brúnn en ekki svartur.
En svo ég víki nú aftur að manninum sem bankaði upp
á hjá mér, þá þykist hann nú sjá að þetta komi mér lítið á
óvart, og spyr: „Varstu búin að frétta af þessu?" „Nei,
nei," svara ég, „ég er bara að heyra af þessu fyrst nú
þegar þú segir mér það, hvaðan hefði ég svo sem átt að
frétta af þessu?"
Skipið kemur svo viku síðar og ég fór niður að höfn
þegar það var að leggjast upp að. Og svo merkilegt sem
það nú er þá leggst það utan á tvö skip, nákvæmlega eins
og í sýninni. En það var bara á meðan þeir voru að koma
Bjarna í land, svo var það fært annað, þetta var tankskip.
Hann var fluttur upp á slysavarðstofu en kom svo heim
rneð mér eftir skoðun þar og röntgenmyndatöku.
Og svona fylgdist ég oft með því sem kom fyrir son
15