Morgunn - 01.12.1992, Blaðsíða 25

morgunn
Ég trúði ekki á þetta í fyrstu
Verðurðu stundum vör við eitthvað svona fólk á ferð
heima hjá þér?
Já, það verð ég. Ég man t.d. eftir því þegar ég var ný-
búin að eignast elstu dóttur mína, þá vorum við hjónin
húsnæðislaus, og dvöldum hjá Ellu frænku minni sem bjó
í Hafnarfirði. Við bjuggum í herbergi er maðurinn hennar
hafði verið borinn inn í þegar hann drukknaði en hún var
ekkja. Hann var náttúrlega mjög oft þarna, við urðum
bæði vör við hann, og fannst það ekkert tiltökumál. Svo
var það eitt sinn þegar ég var óvenju slöpp eitthvað og
illa upplögð aö ég ákveð að leggja mig eftir hádegið eftir
að ég var búin að svæfa barnið. Og þá verð ég strax vör
við fjarskyldan ættingja minn einn. Þetta var ættingi sem
mér hafði þótt afar vænt um. Hann fékk berkla á sínum
tíma og dvaldi lengi á Landakoti. Ég heimsótti hann alltaf
þegar ég átti frí. Og mér finnst hann vera þarna, þó eitt-
hvað ofar en ég var. Einnig skynja ég mann frænku
rninnar þarna og líka eins og ofar. Þessi frændi minn
ávarpar mig og segir: „Magga, þú hefur svo mikinn kraft
að þú þarft ekki annað en að rétta okkur litla fingur svo
við getum komist í samband við aðra á jörðinni. Hjálpaöu
okkur til þess." En það segir maður frænku minnar sem
þarna var líka, eins og áður segir: „Nei, Magga,'það
skaltu aldrei gera. Það skaltu ekki gera fyrir hann." Og ég
fer að hans ráðum og segi við frænda minn að það vilji ég
ekki gera. Og við það vakna ég. Ég held að hann hafi haft
eitthvað neikvætt í huga, annars hefði maður frænku
minnar aldrei sett sig upp á móti því. Hann heföi ekki
gert það ef það hefði átt að vera til einhvers góðs. Þessi
frændi minn var prakkari og ég hefði svo sem alveg getað
trúað honum til ýmissa prakkarastrika.
23