Morgunn - 01.12.1992, Blaðsíða 66

Úr nýjum bókum
MORGUNN
sinni, tæmt sig eins og sagt er. Það hefur þó aldrei staðið á
því að Þórunn hefur alltaf haft einhver ráð með að hjálpa
henni þegar í hana hefur náðst.
Það hefur verið mikil reynsla fyrir okkur foreldra
Jóhönnu að sjá hvað hægt er að gera, og við höfum raun-
verulega öðlast nýja sýn á lífið og tilveruna. Þetta hefur
fært okkur vissu um það að tilvera okkar á þessari jörð er
engin tilviljun, og að hún er bara áfangi í langri þróun.
Reynslan hefur gefið okkur vilja til að lifa á nýjan hátt.
Það er athyglisvert að í því menntakerfi sem við
Islendingar búum við skuli ekkert vera kennt um þessa
hluti. Hér virðist vera um feimnismál að ræða eða kredd-
ur. Ég tel að það væri mikilvægt fyrir íslenska æsku og
íslenskt þjóðfélag, ef fólk með dulræna hæfileika væri
fengið til að koma í framhaldsskólana og segja frá því
sem það veit og miðla af reynslu sinni. Ég held að við
fengjum út úr því betra þjóðfélag og betra mannlíf.
Þórunn Maggý hefur spurt okkur hvort hún mætti nota
dæmi Jóhönnu í slíka fyrirlestra. Það er erfitt fyrir okkur
að leyfa það nema Jóhanna sjálf sé þess fús, en það væri
ákaflega mikilvægt og myndi hjálpa mörgum ef slíkt væri
gert.
Frásögn Jóhönnu
Þegar ég hitti Þórunni Maggý í fyrsta sinn, vissi ég
nánast ekkert um andleg málefni. Ég hafði enga
hugmynd um hvað beið mín, enda jarðbundin að eðlis-
fari. Astand mitt var þannig að ég þáði alla hjálp sem mér
bauðst. Strax og Þórunn Maggý sá mig, sagðist hún vita
hvað amaði að mér. Höfuðstöðin væri opin og áran svo
götótt að ég hlyti að hafa fengið slæmar byltur. Það kom
heim og saman þar sem ég datt af hestbaki ellefu ára
64