Morgunn - 01.12.1992, Blaðsíða 33

morgunn
Á andlegu ferðalagi
mati nokkuð umfangsmiklar og því verður þeim ekki
svarað í of stuttu máli og þær þarfnast líka nokkurra
skýringa. En án frekari orða ætla ég að reyna að svara
þeim eins skýrt og skorinort og mér er fært og mín
þekking nær til.
Við eigum það efalaust öll sameiginlegt að eiga við ein-
hver vandamál að stríða. Sum að vísu bara líkamleg,
önnur bara andleg, en flest munum við einhvern tíma
eiga við hvoru tveggja að etja. Það er afar mannlegt. Við
eigum okkur öll einhverja hjálpendur að handan. Er orðið
/,verndarengiH" ekki býsna gamalt í okkar máli.
Þessir hjálpendur okkar liggja ekki á liði sínu við að afla
okkur hjálpar sé eitthvað að og þeir leita þangað sem
hana er að fá.
Þeir sem opnir og óvarðir eru geta því misst út orku er
svo stendur á, þeir sem eru mjög næmir eiga hér meira á
hættu.
Orðið næmi merkir hér að viðkomandi sé opinn fyrir
andlegum áhrifum. Það má vera að sá/sú, sem finnur
fyrir næmni sinni, t.d. á sviði orkuleysis, fari í fyrstu að
óttast næmnina, telji sig jafnvel vera að verða eitthvað
afbrigðilega/n, sé að verða eitthvað skrýtin/n, eins og
sagt er.
Svar mitt við þessu er eftirfarandi: Eg tel að við séum
öll, allt frá fæðingu, næm á einhverju sviði. Það fer hins
vegar eftir ýmsu hvenær og hvernig við gerum okkur
grein fyrir þessu. Það er vitað mál að næmni eykst því
rneir sem við íhugum og tengjumst andlegum málum og
að hún eykst einnig með aldrinum. Miðlar og heilarar eru
miklu næmari á svona hluti en ég til dæmis, vegna þjálf-
ubar sinnar fram yfir mig. Hér er augljóslega engin hætta
á ferðum, við erum bara einfaldlega að þroskast, sem
þýðir að við verðum að fara að læra að „loka okkur og
verja."
31