Morgunn - 01.12.1992, Blaðsíða 14

Ég trúði ekki á þetta í fyrstu
MORGUNN
Það var ekki þessi fimmtugi heldur maðurinn sem ég hélt
að væri trúlofaður systur mannsins sem ég fékk vinnuna
hjá. Þau voru þá bara alls ekkert trúlofuð. Þarna bjó fjöl-
skylda hans. Og Hann er maðurinn minn í dag. Þannig að
þeir voru reyndar tveir sem voru ógiftir þarna. Maðurinn
minn, sem heitir Eiríkur, og konan lamaða, voru systkina-
börn, og þess vegna var hann staddur þarna, fyrsta dag-
inn sem ég dvaldi í þessu húsi. Hringurinn sem ég sá á
fingri hans var bara venjulegur skrauthringur.
Frænka mín, sem ég hef vitnað til hér á undan, var ekki
mikið dulræn sjálf, en var mjög opin fyrir öllu slíku og
hafði áhuga á því. Ekki minnist ég þess að faðir minn hafi
verið sérstaklega berdreyminn á sínum tíma, ég er aðeins
fjórtán ára þegar hann deyr. Þessir hæfileikar voru aftur
mikið meira til staðar hjá móðurfólki mínu. Einn ættingi
móður minnar var til dæmis með talsverða miðilshæfi-
leika og sótti mikið slíka fundi. Hann lést þegar ég var
enn á unga aldri svo ég kynntist honum aldrei.
Svo kemur náttúrlega að því að ég og mannsefnið mitt
trúlofuðumst. Það var rétt fyrir jólin það ár. Nóttina eftir
að við opinberum þá kemur faðir minn til mín í draumi
og segir: „Magga, nú er ég að fara. Þú þarft ekki á minni
hjálp að halda lengur."
Mér fannst þetta nátturlega ansi hart og velti jafnvel
fyrir mér hvort ég ætti að slíta trúlofuninni til þess að
missa ekki tengslin við föður minn. En nú var það ekki ég
sem gat valið og hann fór. Eg reyndi oft að komast í sam-
band við hann eftir þetta en það tókst aldrei. Þ.e.a.s. að
undanteknu einu skipti, mörgum árum seinna. Þá allt í
einu kemur hann til mín í draumi. Eg hygg að yngsta
dóttir mín hafi þá verið um það bil tíu ára gömul. Mér
finnst hann koma inn í hrebergið til mín, og ég segja við
hann: „A hvaða ferðalagi ert þú?" „Eg er að sækja," svar-
ar hann. „Mig?" spyr ég þá hrædd. „Nei, nei," svarar hann.
12