Saga - 1962, Síða 61

AUÐBREKKUBRÉF OG VATNSFJARÐARERFÐIR 401
í lífsháska og hafi heitið göngu til heilagra staða, áður en
þeir náðu landtöku, og þeir sóru einnig, að þeir keyptu
ekki konungsgóz. Erlendur viðurkenndi, að hann hefði
tekið tilskilið sekkjagjald af grænlenzku og íslenzku gózi
að jafnfullu eftir réttum reikningi.1)
Meðal Grænlandsfara þeirra, sem hér um ræðir, er ef-
laust Björn Einarsson. Gottskálksannáll segir við árið
1388 m. a.: „Utanferð Andréss hirðstjóra og Bjarnar Ein-
arssonar og Sigurðar hvítkolls . . .“ Utanför Bjarnar er í
Flateyjarannál talin til ársins 1389, en 1388 er líklega
réttara, og hafa mál þeirra Grænlandsfaranna verið út-
kljáð vorið 1389.
Gottskálksannáll og Flateyjarannáll telja báðir, að
Björn hafi komið út árið 1391 2) og hafi gengið til Rómar.
Seint á því ári, 9. október, er Björn hér á landi, eins og
lyrr segir. Flateyjarannáll segir m. a. við árið 1392: „Gifti
^jörn Einarsson Kristínu dóttur sína Jóni Guttormssyni
°g hélt brúðkaupið um haustið um veturnáttaskeið í Vatns-
firði.“3)
í ágripi, sem skrifað var eftir minni Árna Magnússonar
af afsalsbréfi, sem týndist í brunanum 1728, segir, að
^órður Flosason, faðir Odds lepps lögmanns, hafi selt
■^irni Einarssyni Skjaldabjarnarvík, sem hann hafi erft
eftir Skúla son sinn. Af ýmsum ástæðum, sem hér er ekki
ruin til að rekja, er líklegt, að einungis hafi verið um að
r®ða reka fyrir Skjaldabjarnarvík.4)
Gottskálksannáll segir við árið 1393: „Varð kíf í Vest-
Jörðum undir Gnúpi í Dýrafirði milli Bjarnar bónda Ein-
arssonar og Þórðar bónda Sigmundssonar á Játmundar-
aS kóngs og særðir ij menn til ólífis og lézt þegar annar
e tir, en margir urðu þó sárir af mönnum Bjarnar."5)
u D. I. III, 432—41.
2) G. storm: Isl. Ann., 366-67, 415 og 418.
7 G< Storm: Isl. Ann., 419.
^ D- I. III, 492-96.
6) G. Storm: Isl. Ann., 368.
Saga — 26