Saga - 1962, Page 153

SCT. MAGNUS ORCADENSIS COMES
489
flutti heim til sín, ok gjörði brúðlaup til. Þetta
&jörði hinn blezaði Magnús, svá sem reyndist, med djúp-
settu ráði guðligrar miskunnar, til þess at blekkja blíð-
ligar teygíngar þessa heims, heldr en at fullgjöra fýstir
sms líkama, þvíat hann var hólpinn guðligri gæzku ok
himneskum krapti; bygði tíu vetr hjá þessari meyju, hreinn
°k hlutlaus gjörsamliga allra saurlífis synda.
En er hann kendi á sér freistni til líkams losta, bá fór hann
i kalt. vatn ok bað sér fulltíngs af guði. (Ibid. I p. 252—8.)
Magnúss saga in skemmri: í öllum hlutum hélt hann
rikt guðs boðorð ok var meinlætasamr við sjálfan sik. Svá
er sagt, at hann bygði svá með konu tíu vetr, at þau héldu
hreinlífi; en er hann fann freistni á sér, þá fór hann í kalt
vatn ok bað sér fulltíngs af guði. (Ibid. I p. 286.)
Cod. Upsal. C 233: Casta casto íungitur,
nam neuter illuditur
sic decennio. (Oluf Kolsrud &
Georg Reiss: Tvo norrþne latin-
ske kvæde med melodiar, s. 39.)
AM. 670 f 4to: Spreto virgo sæculo
annorum curriculo
decem est cum virgine. (Icel. s. III
328.)
Brev. Aberdon.: Sic in cubiculo sponsus cum vir-
gine,
Insigni titulo, pro! continentiæ,
Vivit a venere divino munere
Annis decem continue.
(Ibid. 306.)
^kid.: Preter carnem in carne vivere,
Studet Magnus divino munere,
Miro pæne se domans genere.
(Ibid. 311 & 321.)
Annis decem in thoro virginis
Labe carens mansit libidinis,
Miro pæne se domans genere.
(Ibid. 311.)