Morgunblaðið - 12.12.2009, Side 49

Minningar 49
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. DESEMBER 2009
✝ ÞórarinnBjörnsson,
fyrrum bóndi í
Sandfellshaga 1,
fæddist í Skógum í
Öxarfirði, 24. sept-
ember 1933. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Þing-
eyinga, þriðjudag-
inn 1. desember sl.
Foreldrar hans
voru Björn Björns-
son bóndi og
hreppstjóri í Skóg-
um, f. á Héðins-
höfða á Tjörnesi 16. febrúar 1912,
d. 21. mars 1980, í Sandfellshaga
og Margrét Guðmundsdóttir, hús-
freyja og ljósmóðir, f. í Skoruvík
á Langanesi, 3. október 1907, d.
20. september 1989, á Húsavík.
Systkini Þórarins eru Sigurður, f.
25. maí 1936, í Skógum, búsettur í
febrúar 1959, búsett á Suðureyri,
maki Sigurður Oddsson, dætur
hennar eru Erna, hennar synir
eru Brynjar Freyr og Bergþór
Logi, Hrafnhildur Ýr, Þórdís Ösp
og Aníta Þula. 3) Ólöf, f. 8. apríl
1960, búsett á Kópaskeri, börn
hennar eru Björn, Erla og Unnar.
4) Björn Hólm, f. 20. mars 1961,
búsettur á Akureyri, maki Erna
Þórunn Einisdóttir, börn þeirra
eru Hafþór og Íris. 5) Anna Jó-
hanna, f. 17. júní 1962, búsett í
Reykjavík, maki Ólafur Sævar
Gunnarsson, börn þeirra eru Ásta
Halldóra, Þórarinn, Magnús
Birkir og Þórdís Erla. 6) Sigþór,
f. 29. maí 1964, búsettur í Sand-
fellshaga, synir hans eru Örvar
og Ívar. 7) Rúnar, f. 17. apríl
1966, búsettur í Sandfellshaga.
Einnig var Erna Stefánsdóttir
dótturdóttir þeirra alin upp hjá
þeim hjónum.
Útför hans verður gerð frá
Skinnastaðarkirkju í dag, laug-
ardaginn 12. desember 2009 og
hefst athöfnin kl. 14.
Grindavík og Ólöf,
f. 11. desember
1946, í Skógum, bú-
sett í Keflavík. Þór-
arinn kvæntist 29.
ágúst 1959 Erlu
Dýrfjörð, f. 19.
mars 1939 á Siglu-
firði. Foreldrar
hennar eru Hólm
Dýrfjörð, f. 21.
febrúar 1914 á
Fremri-Bakka í
Langadal, búsettur
í Reykjavík og Sig-
urrós Sigmunds-
dóttir, f. 22. ágúst 1915 á Hofsósi,
d. 23. febrúar 1999. Þórarinn og
Erla eignuðust sjö börn: 1) Sig-
urrós, f. 18. maí 1957, búsett á
Húsavík, maki Friðbjörn Þórð-
arson, börn þeirra eru Sigurrós,
hennar börn eru Alexander og
Tinna og Þórður. 2) Margrét, f. 6.
Kveðja frá eiginkonu
Man ég grænar grundir,
glitrar silungsá,
blómabökkum undir
brunar fram að sjá.
Bændabýlin þekku
bjóða vina til,
hátt und hlíðarbrekku,
hvít með stofuþil.
Heima er hægt að þreyja,
hvíld þar sál mín fær.
Þar mun þægt að deyja,
þýðum vinum nær.
Ljúft er þar að ljúka
lífisins sæld og þraut
við hið milda, mjúka
móðurjarðar skaut.
Ó, þú sveitasæla,
sorgarlækning bezt,
værðarvist indæla,
veikum lækning mest,
lát mig lúðan stríðum,
loks er ævin dvín,
felast friðarblíðum
faðmi guðs og þín.
(Steingrímur Thorsteinsson.)
Erla Dýrfjörð.
Heiðanes skaga á hendur tvær,
háfjöll í suðrinu rísa.
Norðrið er opið; þar Ægir hlær,
auðugur, djúpur, og sandana slær.
Gráblikur yzt fyrir landi lýsa,
líkast sem bjarmi á ísa.
Svona lýsir Einar Benediktsson
umhverfinu við bæinn Skóga í Öxar-
firði, þar varst þú faðir minn fæddur
og uppalinn. Tryggð hélstu við
æskustaðinn alla tíð, fegurri og betri
stað gastu ekki hugsað þér. Í Sand-
fellshaga undir þú hag þínum vel og
rakst þar myndarbú, góður faðir og
velferð fjölskyldunnar í fyrirrúmi. Í
búskap voru verkefnin ótæmandi en
þú gafst þér tíma til að líta upp í
dagsins önn, kærkomnar stundir
voru þegar sest var niður á garða-
bandið eða setið lengur við eldhús-
borðið. Þá voru rifjaðar upp æsku-
minningar frá Skógum eða eitthvað
markvert og skemmtilegt úr heima-
héraði. Störf þín báru þess merki að
vera unnin af samviskusemi, hver
hlutur var á sínum stað. Vinnubrögð
öll vönduð hvort sem það var að gefa
á garðann, moka taðhúsin eða slá
túnin, vel var farið með alla hey-
hirðingu. Gaman var að raka með
þér dreif og fengum við þá iðulega
að heyra frásögn af heyskaparhátt-
um fyrri daga. Þú hélst því við að slá
með orfi og ljá lengi vel og fannst
barnabörnunum gaman að horfa á
þig við þá iðju. Þú varst góður fjár-
bóndi og hirtir vel um ærnar þínar.
Smalahunda áttir þú góða um ævina
og stjórnaðir þeim af miklu öryggi
og ákveðni, báru þeir jafnan mikla
virðingu fyrir þér. Fjárglöggur og
þekking þín á fjármörkum mikil.
Ærnar þínar þekktir þú allar með
nafni og ærbækurnar eru listaskrif.
Eftir að við börnin fórum að heiman
hélstu áfram að hlúa að okkur, voru
engin jól án heimareykta hangi-
kjötsins frá þér og lengi vel sástu
mér fyrir rjúpu. Silung veiddir þú og
hantéraðir af mikilli natni og reykt-
ir. Seinni árin varst þú iðinn við ber-
jatínslu og undir þér vel í brekkum
og lautum undir fjallinu þínu í Sand-
fellshaga og áttum við góðar stundir
í berjamó árin þegar ég bjó á Húsa-
vík. Vorið 2008 kom ég í sauðburð og
naut samvista við þig. Kom það í
okkar hlut að vaka saman seinni
hluta nætur, fyrir mig var þetta góð-
ur og skemmtilegur tími. Mér hlotn-
aðist sú gæfa að fá góðan tíma með
þér í lokin og er þakklát fyrir það.
Elsku pabbi, minningin um góðan
og hjartahlýjan mann lifir. Ég þakka
þér fyrir samfylgdina og kveð þig
með söknuði. Elsku mamma, systk-
ini mín og börnin okkar, guð styrki
okkur í sorginni.
Ljúft er að dreyma, dreyma,
dreyma um vorið heima
um lyngið og lækjarniðinn
lognið og næturfriðinn.
Ljúft er að dreyma, dreyma,
dreyma um fjöllin heima,
um sólheita sumardaga
og söngfuglaklið í haga.
Um æskunnar unaðsheima
alltaf er ljúft að dreyma,
um ilmandi grænar grundir
og gleðinnar unaðsstundir.
Þá minninga svipir sveima
úr sveitinni minni heima,
er ofar en allt í minni
elskuleg vinakynni.
(Ólöf Jónsdóttir frá Litlu-Ávík.)
Hvíldu í friði.
Þín dóttir
Anna Jóhanna.
Meira: mbl.is/minningar
Elsku tengdapabbi, nú skiljast
leiðir um sinn. Minningarnar leita á
hugann og þær eru margar eftir nær
þrjátíu ára kynni. Sauðburður, hey-
skapur, silungsveiðar, eggjaleit og
margt annað, þar sem þú varst
stjórnandi og leiðsögumaður. Það
eru stundir sem mér er ljúft að rifja
upp og gleðja þær nú dapran hug.
Mér eru líka ofarlega í huga
ánægjulegar samverustundir í sum-
ar, bæði á Kópaskeri og í Sandfells-
haga, þar sem stór hópur afkomenda
þinna og Erlu var samankominn til
að fagna með ykkur 50 ára brúð-
kaupsafmælinu. Það var líka yndis-
legt að eyða með ykkur hjónum
verslunarmannahelginni síðustu
þegar þið komuð í heimsókn til okk-
ar í sumarbústaðinn í Aðaldalnum
þar sem margt var sér til gamans
gert.
En skjótt skipast veður í lofti,
enginn ræður för. Ég þakka þér
samfylgdina, elsku tengdapabbi
minn.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífs þíns nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku Erla mín, Guð gefi þér
styrk í sorginni.
Erna Þórunn.
Elsku afi.
Fyrir tíu árum talaðir þú fyrst við
mig um dauðann. Þú sagðir mér að
þú ættir ekki langt eftir og þú full-
vissaðir mig um að það væri allt í
lagi. Síðan þá hefurðu barist við
hvert meinið á eftir öðru, og ég hef
alltaf furðað mig á því hversu sterk-
ur þú varst í raun og veru. Þraut-
seigjan, dugnaðurinn og kannski
þrjóskan, var óbilandi.
Ég hef í gegnum tíðina haft þau
forréttindi að fá að koma í sveitina
til þín og ömmu og dvöl mín þar hef-
ur kennt mér margt sem ekki er
hægt að kenna í skólum. Ég lærði að
vinna, lærði að tengjast náttúrunni
og dýrunum. Þetta eru hlutir sem
þið kennduð mér og munu fylgja
mér alla ævi og ég er ykkur þakklát
fyrir það. Ég get með sanni sagt að
ef ég hefði aldrei kynnst þér þá væri
ég allt önnur manneskja en ég er í
dag og ég myndi ekki skipta neinu út
fyrir samvistir mínar með þér.
Þegar ég var lítil varstu afi minn
sem faðmaðir mig fast að þér og
hlæjandi rispaðir mig í framan með
skeggbroddunum og gafst mér
smjör að borða eintómt. Ég er líka
ennþá að bíða eftir að fótboltinn sem
þú sparkaðir upp í himininn komi
aftur niður.
Á unglingsárunum eyddi ég mikl-
um tíma með þér, lærdómsríkum
tíma. Vatnsfötuvorið ’99 mun seint
gleymast. Ég veit að ég er ekki ein
um það að þykja svo ofurvænt um
stundirnar sem maður sat með þér í
rólegheitum, annað hvort í kaffi-
skúrnum eða á garðabandinu og þú
sagðir sögur úr fortíðinni, frá Skóg-
um sem þú elskaðir svo heitt. Þegar
þú eltist og ég stækkaði sjálf, var
eins og við skildum hvort annað bet-
ur, og ég fann hvað þú varst mér
góður vinur, ég gat alltaf talað við
þig um allt og þú hafðir alltaf réttu
svörin við hverslags áhyggjum sem
ég hafði, því þú sást alltaf það góða í
öllu og virtist geta tæklað öll vand-
mál með rólyndi, skynsemi og aldrei
var langt húmorinn til að gera lífið
skemmtilegra. Það mikilvægasta
sem þú kenndir mér er að vera
mannleg og njóta lífsins og því mun
ég aldrei gleyma.
Elsku afi minn, þú ert kominn á
betri stað núna, ég get ímyndað mér
að þú og Hringur séuð saman komn-
ir einhversstaðar að smala fé. Ég
sakna þín og mun hafa minninguna
um þig í hjarta mér sem veganesti út
í lífið.
Erla.
Elsku afi minn, þá er dvöl þinni
hér á jörð lokið og óhætt að segja að
þú hafir skilað þínu. Það var
stingandi sárt þegar mamma
hringdi í mig og sagði mér að þú
værir farinn. Yfir mig helltust minn-
ingarnar, og ekki síður þakklæti.
Þakklæti sem ég hef reyndar alla tíð
borið í brjósti. Ég var nefnilega svo
lánsamur að eyða hluta uppvaxtar-
áranna í sveitinni hjá þér og ömmu,
fékk að vera vinnumaður um árabil
hjá þér þegar ég dvaldist í sveitinni.
Það var aldeilis spennandi og
skemmtilegt, oft erfitt en fyrst og
fremst afar lærdómsríkt. Hjá þér
voru nefnilega dyggðir eins og
vinnusemi, dugnaður, samvisku-
semi, harka, ákveðni og stundvísi í
hávegum hafðar og komst maður
ekki hjá því að tileinka sér þær að
einhverju leyti. Án þess að ætla að
dæma hvernig til tókst þá mun ég
seint meta til fulls þann tíma sem ég
átti með þér í sveitinni. Þú reyndist
mér mikill áhrifavaldur og átt þú
ekki síst heiður af því að hafa inn-
rætt mér mörg góð gildi sem hafa
reynst mér dýrmæt á lífsleiðinni.
Fyrir það er ég þakklátur.
Og skemmtilegur varstu líka.
Kunnir ófáar sögurnar af hinum
ýmsu atburðum og fólki og þegar þú
sagðir frá sat maður og hlustaði. Oft
spjölluðum við um heima og geima,
hvort sem við vorum að dunda í fjár-
húsunum eða á rölti út á túni. Og svo
gastu stundum verið stríðinn. En
förum ekkert mikið nánar út í það,
en hvaða barn sem komið hefur í
heimsókn í Sandfellshaga kannast
ekki við „skeggbroddaknúsið“ þitt?
Minningarnar eru ótal margar.
Ég mun ætíð geyma þær og held
áfram að rifja þær upp hvort heldur
sem er með sjálfum mér eða í hópi
góðs fólks. Og sú síðasta var núna í
haust þegar ég kom í heimsókn í
sveitina. Það reyndist kveðjustund-
in, þó ég hafi komið og heimsótt þig
þegar þú varst kominn á sjúkrahúsið
í Reykjavík. Þú, pabbi og ég
ákváðum að fara niður á reka og þú
ætlaðir að athuga hvort þú fyndir
efni í staura. Við keyrðum í gegnum
hlaðið á Skógum, alveg niður að sjó
og fórum svo vestur rekann og með-
fram bökkum Jökulsárinnar til
baka. Á meðan sagðir þú okkur
pabba sögur af atburðum, fólki og
stöðum sem tengdust svæðinu sem
við fórum um.
Stoppuðum hér og þar á leiðinni,
m.a. á Ytri-Bakka, og skoðuðum
okkur um. Þetta var virkilega gam-
an. Og eins og þú sagðir sjálfur þá er
þessi leið víða torfær og ekki fyrir
ókunnuga að fara þarna um. Ég sat
við stýrið og þú leiðbeindir mér,
sagðir mér hvar og hvernig best
væri að komast. Án þín hefði ég ekki
komist langt. Það var mjög vel við
hæfi að okkar hinsta stund hafi verið
á þessum nótum.
Takk fyrir samfylgdina og hvíl í
friði, elsku afi minn.
Þórður.
Elsku afi.
Þó það sé mjög sárt að þú hafir
farið svo fljótt, þá er ég líka glöð að
þú sért núna vonandi á betri stað og
að þér líði vel. Ég mun alltaf minn-
ast þín, í öllu sem ég á eftir að taka
mér fyrir hendur og hugsa hvað þú
myndir gera í stöðunni. Þú varst svo
duglegur, sterkur og ég hélt að ekk-
ert gæti sigrað þig. Stundirnar sem
við áttum saman voru svo margar og
góðar. Ég á eftir að sakna þess að
einhver nuddi skegginu upp við
kinnar mínar bara til að stríða mér.
Þegar þú fórst með einhvern leik-
þátt sem þú varst að leika í í gamla
daga: „Æ, Þórdís mín, viltu ekki
lána mér staðinn“. Ég á eftir að
sakna þess þegar þú hringdir og
sagðir alltaf það sama með stríðn-
isröddu: „Hæ, þekkirðu mig?“ Og
auðvitað þekkti ég þig alltaf. Allir
þessir litlu hlutir sem þú gerðir gáfu
svo stórt og mun ég geyma þá alla
tíð. En mest á ég eftir að sakna þess
að hafa þig ekki hjá mér þegar ég
kem í sveitina, það breytist svo
margt ef þú ert ekki á staðnum, til
dæmis þó þú hafir verið uppi að
halla þér þá vantaði þig alltaf samt.
En það er eitt ljóð sem hefur mjög
stóra merkingu fyrir mig um þig
sem við sungum svo oft saman:
Út um græna grundu,
gakktu hjörðin mín,
yndi vorsins undu
eg skal gæta þín.
Sól og vor ég syng um,
snerti gleðistreng
leikið lömb í kringum,
lítinn smaladreng.
(Steingrímur Thorsteinsson.)
Ég veit að þú munt alltaf gæta
mín og ég er svo þakklát fyrir að
hafa fengið að kynnast þér . Þakka
þér fyrir allan þann kærleika og ást
sem þú gafst mér.
Þitt barnabarn,
Þórdís Erla.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífs þíns nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Í huga okkar stendur þú á Háu-
brekkunni, við hliðina á Land Ro-
vernum, hóar svo undir tekur í fjall-
inu þínu og kallar „Hringur! Það er
eftir!“
Hvíl í friði, elsku afi.
Erna, Brynjar Freyr
og Bergþór Logi.
Elsku afi og langafi.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífs þíns nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Sigurrós og Alexander.
Elsku langafi minn, ég samdi
texta handa þér;
Nú ertu kominn á betri stað,
þú kvalinn varst svo allir vildu það.
Þú vannst krabbann í fyrsta sinn,
svo kom hann aftur til að hefna sín.
Ó, nú ertu kominn á betri stað,
þú kvalinn varst svo allir vildu það.
Þú ert alltaf inni í hjarta mínu,
þó ég sé kannski ekki inni í þínu.
Ó ég sakna þín,
en þú getur alltaf komið til mín.
Ó nú ertu kominn á betri stað,
þú kvalinn varst svo allir vildu það.
Ég stend hér út á sviði,
Hvíldu nú í friði.
Elsku afi minn
þú ert alltaf inni í hjarta mér.
Tinna Hauksdóttir.
Þórarinn Björnsson
HINSTA KVEÐJA
Sorgin og söknuðurinn er
mikill. Mín huggun er sú að þér
líður betur núna. Englunum
hjá Guði hefur fjölgað um einn.
Leiðir skilja vini alla,
Tárin strítt þá streyma og falla.
En þitt ljós mun ávallt skína,
Minning þín mun aldrei dvína.
(Elísabet M.)
Hvíldu í friði, elsku afi minn.
Þín,
Íris.
 Fleiri minningargreinar um Þór-
arin Björnsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.