SunnudagsMogginn - 02.05.2010, Blaðsíða 33

bróður minn en það er mikið dansað á
götunum í Brooklyn þar sem ég ólst upp.
Dans er líka sú tómstundariðja sem
stunduð er hvað mest í Bandaríkjunum og
margir í New York taka þátt í alls kyns
danskeppnum um allan heim. Þá fer allur
danshópurinn gjarnan niður í bæ til að
dansa á götunum og safna peningum til að
komast í keppnirnar. Þeir þurfa virkilega
að berjast fyrir því að komast með dans-
inn þangað sem þeir vilja. Það er ekki að
ástæðulausu að þetta er kallað götudans –
nánast allar hreyfingarnar og taktarnir
eru teknir upp af götunum og í rauninni
úr gettóunum. Og dansinn snýst ekki
bara um sporin og hreyfingarnar heldur
hvernig við tölum, hvernig við klæðumst
og hvernig við lifum. Sjálf byrjaði ég tíu
ára að dansa á götunum svo ég er búin að
vera í þessu í 27 ár. En auðvitað byrjaði ég
miklu fyrr að dansa mér til skemmtunar
og með fjölskyldunni. Það hefur því alltaf
verið sjálfsagður hluti af mér að dansa.“
Þau yngstu mestu ofurhugarnir
Hún segir að þrátt fyrir vinsældir götu-
dansins hafi löngum verið litið niður á
þessa danstegund. „Það tók langan tíma
áður en farið var að líta á götudansinn
sem alvöru dans, svipað og ballett, sam-
kvæmisdansa, nútímadans og fleiri dans-
stíla en hann hefur hlotið ákveðna við-
urkenningu í dag. Það tók ár og áratugi að
ná þeim áfanga.“
Natasha hafði töluverða reynslu af
danskennslu áður en hún kom til Íslands
en hún vann áður við að kenna krökkum
sem fengu ráðgjafaþjónustu í fé-
lagsmiðstöðvum úti í Brooklyn. En þótt
kennsla hafi ekki verið nýmæli fyrir
henni þegar hún kom til landsins við-
urkennir hún að nemendurnir
hér séu nokkuð ólíkir þeim
sem hún hafði úti í New
York. „Sumir íslensku
krakkarnir eru nokkuð
góðir en almennt eru
þeir ekki sérlega agaðir
og hlusta ekki nægi-
lega á það sem kenn-
arinn er að segja
þeim. Þó að götu-
dans sé mjög
frjálst form þá
hlusta dans-
nemend-
urnir
oft-
ast
vel á kennara
sína því þá
langar virkilega
að læra meira.
Þeir eru í þessu af
öllu hjarta. Hér eru
nemendurnir oft að
hugsa um eitthvað allt
annað en ég er líka með
krakka sem eru mjög upp-
teknir af dansinum og vilja læra allt sem
hægt er að læra. Og þá get ég kennt þeim
heilmikið.“
Aðspurð segir hún fæsta íslensku
krakkana hafa dansinn jafn mikið í sér og
jafnaldrar þeirra í stórborginni ytra.
„Jafnvel þótt þeir hafi lært freestyle eða
nútímadans og komi til að læra hipphopp
og break, þá eru hreyfingar líkamans allt
aðrar. Þegar þeir koma í danstíma hjá mér
vita þeir ekki alveg hvaða líkamsparta
þeir eiga að hreyfa,“ segir hún hlæjandi.
Það er augljóst á Natöshu að hún hefur
mjög gaman af kennslunni. „Ég elska að
kenna, sérstaklega litlu krökkunum, en
þau yngstu eru um sex ára. Ég get enda-
laust hlegið í kennslunni með þeim. Þau
eru svo miklir ofurhugar og alveg til í að
láta mana sig – ef ég segi þeim að fara á
haus, þá fara þau á haus. Þegar ég bið tólf
ára krakka um að fara á haus hika þeir því
þeir eru hræddir um að meiða sig. Þeir
hugsa of mikið. Þess vegna er fullkomið
að byrja strax þegar krakkarnir eru pínu-
litlir.“
Rólega Reykjavík
Natasha segir götudansinn ungan á Ís-
landi og enn sé nokkuð um að ólíkum
danstegundum sé ruglað saman. „Nem-
endur mínir kalla oft allt sem við gerum
break en þá þarf ég að útskýra fyrir þeim
að það sé bara hluti af þessu. Það er líka
töluvert um að danskennsla sé auglýst
sem kennsla í hipphopp, þegar í raun er
bara um að ræða freestyle og djassballett
við hipphopp-tónlist. Kennararnir hafa
kannski einhvern tímann lært eitthvað í
hipphopp en vita ekkert hvað er að gerast
í honum í dag og eru alveg úr tengslum
við söguna og menninguna á bak við
dansinn.“
Íslendingunum er kannski vorkunn,
enda segir Natasha að himinn og haf sé á
milli Reykjavíkur og New York – ekki
bara í bókstaflegri merkingu. „Þetta
eru rosalega ólíkar borgir. Það er svo
mikill hraði og hávaði í New York;
þar er fólk á fullu allan sólarhringinn
og þarf að vera stöðugt að vinna.
Hér er allt miklu rólegra og af-
slappaðra.“ Hún viðurkennir þó
að ættingjum hennar ytra finnist
lítil rólegheit í eldgosunum á Ís-
landi, sem ratað hafa í fréttir ytra.
„Ég tala við mömmu nokkrum
sinnum í viku og hún hringdi í mig
skelfingu lostin eftir að gosið hófst til
að spyrja hvort ég væri í lagi. Ég hló
mikið og útskýrði að það væri langt frá
Reykjavík.“
Tengsl Natöshu við heimalandið eru því
mikil enda segist hún fara tvisvar, þrisvar
á ári út, bæði til að hitta ættingja og vini
en einnig til að kynna sér það sem er nýj-
ast í götudansinum hverju sinni. „Mig
langar að vera hér á Íslandi eitthvað leng-
ur en ég á örugglega eftir að fara aftur
heim áður en yfir lýkur. Og þá verður gott
að geta komið til Íslands í heimsóknir.“
Það þarf krafta, jafnvægi og úthald til að leika eftir listir götudansaranna.
Streetdance Natasha Money Royal
Streetdance Natasha Money Royal
Það er ekki að ástæðulausu að þetta er
kallað götudans – nánast allar hreyfing-
arnar og taktarnir eru teknir upp af göt-
unum og í rauninni úr gettóunum.
Hvað snýr upp og hvað
niður virðist ekki
skipta höfuðmáli þar
sem alvöru götudans-
arar eru annars vegar.
XXX
2. maí 2010 33