SunnudagsMogginn - 02.05.2010, Blaðsíða 37

klukkustund á jafnsléttu og 37 kílómetrum á klukkustund
niður brekkur. Annars skiptir vindurinn eiginlega meira
máli en brekkurnar.“
Hann ráðleggur fólki að byrja rólega og mest um vert sé
að læra fyrst á bremsurnar. Það sé helsta kúnstin við sport-
ið.
Hreyfingin minnir Pétur á dans en hún reynir nokkuð
jafnt á líkamann. „Þetta er á vissan hátt tíguleg hreyfing. Ég
hef séð fólk gera allskonar kúnstir á skautunum, sérstaklega
yngra fólkið.“
Aðspurður kveðst hann vera með sæmilega tækni sjálfur.
Aðstæður þurfa að vera góðar þegar farið er á línuskauta.
„Það er auðvitað vonlaust að renna sér í hálku og bleytan er
vond líka. Þá þurfa gangstéttir að vera vel sópaðar, lítill
steinn getur hæglega skellt manni flötum. Þegar ég fór frá
Gljúfrasteini að Gróttu á sumardaginn fyrsta var ég hér um
bil dottinn í eitt skiptið, rakst á stein en náði á elleftu stundu
að faðma ljósastaur.“
Pétur segir téða leið afskaplega skemmtilega, en hún er
tæpir 33 kílómetrar á lengd. „Mosfellsbærinn, Gullinbrú,
Bryggjuhverfið, Elliðaárvogurinn, Fossvogurinn, Ægissíðan
og Seltjarnarnesið. Þetta verður ekki betra. Það var dálítið
kalt á leiðinni en á móti kemur að við vorum að mestu með
vindinn í bakið.“
Átta manns fóru leiðina þennan dag, fjórir á hjólum og
fjórir á línuskautum.
Þrjóskustu menn landsins
Pétur hefur ekki reynt að draga kollega sína við Austurvöll
með sér á línuskauta, en á tímabili var starfræktur hlaupa-
klúbbur á Alþingi. „Ég hef hlaupið nokkuð með Steingrími
J. Sigfússyni. Einu sinni hlupum við báðir heilt maraþon
og vorum báðir í efnahags- og viðskiptanefnd og hljóp þá
22% nefndarinnar heilt maraþon. Þá vorum við annað
sinn staddir á fundi á Siglufirði þegar okkur datt í hug að
hlaupa upp í Skarð. Það er dágóð leið. Við lögðum af stað
klukkan sex um morguninn og vorum mættir á fund
þremur tímum síðar þrátt fyrir að hafa lent í kófi, skaf-
renningi og sköflum. Þarna komumst við Steingrímur að
þeirri niðurstöðu að við værum tveir þrjóskustu menn
landsins.“
Pétur hefur yndi af því að hlaupa á fjöll og eitt sumarið
hljóp hann átta sinnum á Esjuna. „Það þarf mikið úthald
til að hlaupa á fjöll, þess má geta að á Laugaveginum eru
samtals tvö þúsund metrar upp í móti. Samt snýst þetta
ekki síður um sálfræði en kraft og þol. Langhlaup og fjalla-
hlaup byggjast á þrjósku, nennu og tækni.“
Pétur segir úthaldið löngum hafa komið sér vel. Heilsan
sé betri, ónæmiskerfið öflugra og einbeitingin meiri.
Ekki veitir víst af á Alþingi, til dæmis í Icesave-
umræðunni. „Sú umræða minnti um margt á Lauga-
vegshlaup. Ég minnist þess að hafa haft á orði við koll-
egana þegar umræðan stóð sem hæst og allir orðnir úr-
vinda að núna værum við komnir í Botna.“
Ekki hlaupa með áhlaupi
Hann brýnir fyrir fólki sem langar að byrja að hlaupa að
fara rólega af stað. „Það þýðir ekkert að byrja að hlaupa
með áhlaupi, ef svo má að orði komast. Sjálfur byrjaði ég
á því að hlaupa fjögur hundruð metra og var gjörsamlega
búinn á eftir. Þetta gerist ekki á einum degi, heldur
mörgum mánuðum,“ segir Pétur og bætir við að hröð
ganga sé líka mjög góð þjálfun, einkum fyrir fólk í þyngri
kantinum.
Pétur kveðst aðeins farinn að hægja á sér með aldr-
inum. Núna hleypur hann á bilinu 20 til 30 km á viku.
„Annars fer það eftir því hvað er að gera. Meðan Icesave-
umræðan stóð sem hæst hljóp ég ekki neitt. Einhvern
tíma kemur að því að ég get ekki lengur hlaupið eða
rennt mér á línuskautum en ég kvíði því ekki. Ég er sátt-
ur við að leggja skautana á hilluna þegar líkaminn gefur
mér merki um það – en ekki samfélagið.“
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Pétur leggur mikið upp úr öryggisbúnaði á línuskautum.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Pétur eins og við erum vön að sjá hann á Alþingi.
Morgunblaðið/Eggert
2. maí 2010 37