SunnudagsMogginn - 10.10.2010, Blaðsíða 45

10. október 2010 45
Lífsstíll
M
ig dreymir um að eignast síða lopapeysu
með flottu mynstri og fallegum tölum.
Peysu sem ég get spókað mig um jafnt
niðri í bæ, í skólanum og svo í útilegunnni
þegar kemur að þeim aftur. Það er aðeins einn hængur
á þessum draum og hann er sá að ég fæ martraðir um
að vera vafin föst í lopa og klæja svo
mikið að ég engist um. Ég veit ekki
alveg hvenær þetta lopaóþol hófst en
ég get ómögulega gengið í ull-
arpeysum, nema þá kannski að vera í
rúllukragabol undir. Þegar ég var um
10 ára keypti mamma handa mér
mjög fallega Benetton-peysu. Hún
var blá með tíglamynstri og ekta
sparipeysa. Greyið peysan hímdi samt
flesta daga inni í skáp þar sem ég gat
ómögulega verið í henni. Mér rennur
líka kalt vatn á milli skinn og hör-
unds við tilhugsunina um að ganga í ullarnærfötum.
Þetta gerðu forfeður manns og mæður og hefur það
örugglega bjargað þeim frá versta volkinu í vondum
veðrum þegar fötin blotnuðu. Hefði ég verið uppi á
þessum tíma hefði ég samt áreiðanlega verið frum-
kvöðull í því að nota önnur efni til að ylja kroppnum og
jafnvel fundið upp flísefnið.
Það er því kannski ekki skrýtið að nýverið þegar kom
til tals að amma mín og nafna myndi láta lopapeysu-
drauminn rætast greip móðir mín þar inn í og bannaði
allt sem héti ull í peysuna. Amma mín góð stakk upp á
hvort ekki mætti nota blöndu af gerviefni til móts við
eins og 20% af ull. Ekki hélt nú móðir mín það og ég er
henni þakklát fyrir að binda enda á lopavitleysuna. Ég
heillast nefnilega svo af lopapeysum
og steingleymi því hverslags áhrif
þær hafa á mig. Nýlega mátaði ég líka
peysu úr blöndu af 20% ull og ýmsu
öðru sem mömmu fannst ó svo mjúk
en ég hélst í henni í nokkrar mínútur
þar til ég var farin að væla. Það varð
því úr að peysan góða verður prjónuð
úr garni en með lopapeysumynstri.
Ekki er komin nákvæm dagsetning á
verkið en ég hlakka til að eignast nýja
peysu prjónaða af henni ömmu
minni. Kannski gæti ég prjónað eitt-
hvað sjálf en minningar mínar af því að prjóna í handa-
vinnu í gamla daga einkennast mest af allt of stífum
stykkjum og húfum sem urðu hálfundarlegar í laginu.
Því hef ég ekki enn hleypt í mig kjarki til að taka upp
prjónana en hver veit hvað manni dettur í hug þegar
líða tekur á veturinn. Kannski fer prjónamaskínan af
stað og allir fá svo bara undarlegar húfur og stífa trefla í
pakkann sinn frá mér næstu jól.
Eitthvað
á prjón-
unum
Prjónaæði landans heldur
áfram og virðist færast í
aukana þegar kólna tekur.
Nú er tíminn til að taka upp
prjónana og hefjast handa.
María Ólafsdóttir maria@mbl.is
Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson
’
Hefði ég verið
uppi á þessum
tíma hefði ég
áreiðanlega verið
frumkvöðull í því að
finna upp gervilopa og
jafnvel flísefni til að
ylja kroppnum
Fyrir þá sem kunna að prjóna eða hekla er tilvalið að
gefa slíkt handverk í jólagjöf. Hlýir sokkar eða vett-
lingar eru góð gjöf bæði handa börnum og fullorðnum
og nokkuð sem nýtist vel í vetrarkuldanum. Finna má
ýmiss konar falleg mynstur í tímaritum en sumir taka
sig líka til og búa til sín eigin mynstur. Mörgum finnst
líka auðveldast að byrja á trefli sem er fínt að prjóna
t.d. á yngstu fjölskyldumeðlimina. Margt fallegt má
hekla eins og t.d. sjöl og síðan eru hekluð teppi klass-
ísk og falleg enda má gera þau í ýmiss konar litum sem
henta hverjum og einum.
Prjónað í pakkann
Hlýir vettlingar eru tilvalin jólagjöf.
Morgunblaðið/Frikki
Prjónaheimurinn er stór og
mikill enda teygir þetta áhuga-
mál sig út um allan heim.
Prjónahópar hittast gjarnan til
að prjóna saman og á netinu
má finna ógrynni vefsíðna
sem tengjast prjónaskap. Ein
þeirra er prjona.net sem er
áhugaverð síða með ótal
krækjum á bæði íslenskar og
erlendar vefsíður. Þar má
finna alls konar skemmtileg
prjónablogg, uppskriftir meðal
annars að mjög sætum tösk-
um, félög og hannyrðabúðir. Einnig má á síðunni lesa
sér til um og fylgjast með svokölluðum aðgerðarprjón.
Öðruvísi hlið mótmæla þar sem fólk notar sköp-
unargleðina og prjónaskapinn til að koma skilaboðum
sínum á framfæri. Prjónaáhugafólk getur örugglega
fundið margar góðar hugmyndir þarna inni og líka fylgst
vel með í prjónaheiminum.
Stór prjónaheimur
Svokallað prjónagraff
hefur verið vinsælt.
Prjónaskapur þykir afslappandi og
margir sitja með prjónana fyrir framan
sjónvarpið og jafnvel á fyrirlestrum í
skólanum. En hann getur líka verið til-
valinn fyrir fólk sem vill leggja sitt af
mörkum til samfélagsins. Ýmiskonar
slíkir hópar og samtök eru starfandi
víða um heim.
Sameiginlegt prjónaátak
Einn þeirra er The Street Knit Project í
Toronto í Kanada. Þar verður fjöldi
manns, sem á í engin hús að venda,
úti á hverjum vetri. Því ákvað hópur
fólks að taka sig saman og prjóna hlýj-
ar flíkur handa fólkinu. Á vefsíðunni
streetknit.ca segjast forsvarsmenn
hópsins ekki getað prjónað húsaskjól
en þetta sé þeirra leið til að leggja sitt
af mörkum. Svipuðu átaki var hrint af
stað hérlendis veturinn 2000 en þá
efndu Bylgjan, Landflutningar – Sam-
skip og Jónar Transport til samstarfs
og söfnuðu íslenskum ullarfatnaði á
landinu. Hann var síðan sendur til
þurfandi eldri borgara á Bretlandi sem
bjuggu við erfiðar aðstæður vegna
kulda. Þá hafa meðlimir í breska
prjónafélaginu K9Knitters gert prjónaf-
líkur á hunda. Þær hafa verið seldar og
ágóðinn runnið til dýravernd-
unarsamtaka. Frá árinu 2006 hafa
þúsundir punda safnast á þennan hátt.
Prjónaskapurinn getur því sannarlega
reynst vel bæði fyrir menn og dýr.
Prjónaskapur
til góðs
Engum hundi ætti að geta orðið kalt í prjónafötum.
Morgunblaðið/Ernir