SunnudagsMogginn - 17.10.2010, Blaðsíða 30

30 17. október 2010
N
ú er liðinn hálfur mánuður frá þing-
setningu þegar fyrirmenni þjóðarinnar
gengu hoknir og sumir hræddir undir
tómötum og eggjum inn í þinghúsið
aftanvert. Og enn áttu sömu eftir að stappa svaðið.
Því um þverbak keyrði þegar stefnulaus stefnu-
ræða Jóhönnu Sigurðardóttur var flutt tveimur
dögum síðar. Fjórar óþekktar konur kölluðu til
útifundar og viðbrögðin létu ekki á sér standa.
Forystumenn stjórnarflokkanna höfðu skrifað Al-
þjóðagjaldeyrissjóðnum með leynd allnokkru fyrr
og gefið þar skilyrðislausar yfirlýsingar um að ekki
yrði meira gert til að koma til móts við skuldugt
fólk. Og þau tóku einnig fram í sérstakri yfirlýs-
ingu að bann við uppboðum á húsum og heimilum
þeirra, sem gætu ekki meir, yrði alls ekki fram-
lengt. Ekki varð komist hjá því að svipta hulunni
af þessum yfirlýsingum Jóhönnu og Steingríms til
AGS þegar sjóðurinn hafði lokið meðferð sinni á
málinu. Og svo hittist á að það gerðist einmitt um
það leyti sem þing kom saman og stefnuræðan var
flutt, þótt ekki væri þar gerð grein fyrir svo af-
drifaríkum yfirlýsingum.
Óttinn er léleg leiðarstjarna
Ofsahræðsla greip um sig í stjórnarliðinu eftir at-
burðina við þingsetninguna og stefnuræðuna. Jó-
hanna, sem ekkert hafði haft fram að færa í ræð-
unni, sagðist í ofboði ætla að rétta stjórnar-
andstöðunni og þjóðinni sáttahönd strax hinn
næsta dag. Árni Þór Sigurðsson, sem lítur svo á að
sanleikurinn sé í öllum tilvikum afstæður, sagði
einnig að björgunartillögur myndu liggja fyrir
þegar daginn eftir. Þær hafa auðvitað ekki sést enn
og Jóhanna rétti stjórnarandstöðunni ekki einu
sinni litla fingurinn. En þjóðin? Hvað fékk hún að
heyra? Jóhanna ræddi við Hagsmunasamtök
heimilanna og gaf til kynna að hún sjálf væri allt í
einu orðin opin fyrir því að lækka skuldir fólks um
fimmtung í allsherjar skuldalækkun. Slíkar til-
lögur höfðu verið „uppi á borðinu“ í hálft annað ár
og nú ætlaði Jóhanna að fara að skoða þær. Tals-
menn skuldugra heimila komu að vonum léttstígir
af fundinum sem að þeirra sögn var afskaplega
góður. Í framhaldinu hófst mikið sjónarspil. Stöð 2
fjallaði reyndar aðallega um það hvort fulltrúar
stjórnarandstöðunnar létu ekki örugglega teyma
sig á gagnslausa fundi sem eins konar leiktjöld í
kringum aðgerðarleysi ríkisstjórnarinnar. Þeim
bregst aldrei fréttanefið þar á bæ. Alltaf fjölgaði á
fundunum og alltaf gerðist þar minna. Allt gæti
það verið í góðu samræmi við eins konar einkunn-
arorð núverandi ríkisstjórnar: „Gefum fyrirheit og
frestum öllu.“ Og hver er árangurinn fram til
þessa? Jú, ákveðið var að lögfesta tillögu sem um-
boðsmaður skuldara setti fram fyrir löngu um að
aðgerðum gegn skuldurum mætti fresta á meðan
mál þeirra væru til meðferðar hjá honum. Rík-
isstjórnin hafði „gleymt“ að lögfesta þetta atriði
mánuðum saman og nú skyldi sú „gleymska“ lag-
færð og verða árangur sáttahandarinnar útréttu og
hins víðtæka og óendanlega samráðs. Leiksýning-
unni var auðvitað aldrei ætlað að skila neinum
raunverulegum árangri. Hún var einungis höfð
svona lengi á sviðinu í þeirri von að ekki yrði efnt
til annars útifundar á meðan nýjum og sífellt
óljósari fyrirheitum um eitthvað sem aldrei yrði
neitt væri veifað framan í metnaðarlausa og und-
irgefna fjölmiðla. Jóhann S. samdi leikrit um
Galdra-Loft og Jóhanna S. um Galdra-loft. Ekki er
víst að seinni leikaragangurinn verði talinn sígild-
ur.
Pólitískt blindum fer fækkandi
Annar helsti stuðningsmaður Samfylkingarinnar
utan þings, forseti Alþýðusambandsins, hefur sagt
að efna verði hið fyrsta til kosninga, enda blasi
getuleysi Alþingis við. Og hann hefur bætt því við
að ekki sé hægt að gera samninga við núverandi
ríkisstjórn vegna þess að hún efni ekki sína samn-
inga. Hún svíki þá að hentugleikum. Forystumenn
ríkisstjórnarflokkanna hafa ekki brugðist í neinu
við þessum alvarlegu ásökunum forseta ASÍ, sem
vekur furðu, og málið hefur ekki verið rætt á Al-
þingi, fremur en svo margt sem miklu skiptir.
Virðist ríkisstjórnin og þingmeirihlutinn líta á
ASÍ-forsetann sem eins konar undirmáls-
upphrópanda í bloggheimum sem ekki þurfi að
virða viðlits. Hver skyldi skýringin vera á því?
Halldór Björnsson, oft kenndur við Dagsbrún,
fyrsti formaður Starfsgreinasambandsins, var í af-
mælisviðtali við blað þess nýlega. Halldór þótti
harðsnúinn verkalýðsforingi, en jafnframt laginn
og orðheldinn þegar þess þurfti með í átökum á
vinnumarkaði og komið var að ögurstund. Ekki
þarf að vera með getgátur um hvar hans pólitíska
hjarta hefur slegið í gegnum tíðina fremur en í til-
viki Gylfa Arnbjörnssonar. Fram kemur í viðtalinu
við Halldór Björnsson að hann hefur miklar
áhyggjur af stöðu þjóðmála og þó ekki síst af hags-
munum sinna gömlu umbjóðenda. Hann gefur sér
að ríkisstjórnin vilji kannski vel eins og hann orðar
það. En Halldór Björnsson sér ekki betur en að hún
sé ráðalaus. Það er erfitt að bera á móti sjónar-
miðum Gylfa Arnbjörnssonar um hver sé staða og
geta Alþingis um þessar mundir. Og flestum má
vera ljóst að Halldór Björnsson fer ekki með ýkjur
þegar hann segir ríkisstjórnina ráðalausa. Og fyrst
staðan er þessi þá er ekki bara ábyrgðarhluti að
ríkisstjórnin komi sér ekki burt, það jaðrar við að
vera skemmdarverk.
Flöktandi forysta verri en engin
Hvers vegna var forsætisráðherrann að gefa Hags-
munasamtökum heimilanna falskar væntingar?
Hún hafði haft tillögur um fimmtungs niðurfærslu
skulda fyrir framan sig í hálft annað ár. Nú segir
Reykjavíkurbréf 15.10.10
Galdraloft