Morgunblaðið - 06.01.2010, Blaðsíða 29

Minningar 29
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 6. JANÚAR 2010
✝ Þóra KarólínaÞórormsdóttir
fæddist á Fossi við Fá-
skrúðsfjörð 2. maí
1922 . Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi á að-
fangadag. Hún var
dóttir hjónanna Þór-
orms Stefánssonar
verkamanns á Fá-
skrúðsfirði, f. á Stöðv-
arfirði 23. apríl 1894,
d. 12. maí 1981 og
Stefaníu Indr-
iðadóttur húsmóður á
Fáskrúðsfirði, f. á Eyri við Fá-
skrúðsfjörð 4. maí 1898, d. 7. nóv.
1959. Hún var ein af 14 systkinum.
Systkinin voru Björg, Oddný, Ósk-
ar, Þóra Karólína, Steinþór (eldri),
1944, Þórormur, f. 1947, d. 1987,
drengur, f. 1948, d. 1948, Hörður, f.
1950, Jóhanna, f. 1951, Sigrún, f.
1959 og Trausti, f. 1963. Fyrir átti
Júlíus soninn Jón Emanúel, f. 1942.
Júlíus og Karólína eiga 9 barnabörn
og 6 barnabarnabörn.
Karólína ólst upp í foreldra-
húsum í stórum systkinahópi og
voru systkinin alla tíð mjög sam-
rýnd. Karólína fór snemma að vinna
fyrir sér sem vinnukona í sveit. Hún
flutti til Reykjavíkur 19 ára gömul
og vann sem vinnukona til að byrja
með. Síðan fór hún að vinna í Al-
þýðubrauðgerðinni og í Sjó-
klæðagerðinni. Eftir að börnin
fæddust sinnti hún heimilinu og
vann jafnframt ýmis störf, m.a. sem
dagmóðir og við saumaskap. Hún
keypti sér prjónavél og prjónaði
allskyns varning, en fór aftur út á
vinnumarkaðinn þegar börnin uxu
úr grasi.
Útför Karólínu fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, miðvikudag-
inn 6. janúar 2010, og hefst athöfnin
kl. 13.
Margeir, Páll, Að-
alheiður, Ingibjörg,
Flosi, Þór, Indriði,
Indíana og Steinþór
(yngri), og er Að-
alheiður ein eftir á
lífi.
Karólína giftist 2.
október 1943 Júlíusi
Sigurðssyni Júl-
íussyni leigubílstjóra,
f. 20. mars 1920. For-
eldrar hans voru: Em-
anúel Júlíus Bjarna-
son húsasmiður, f. 7.
júlí 1886, d. 19. nóv.
1969 og Jóhanna Jóhannesdóttir
iðnverkakona, f. 18. des. 1889, d. 20.
jan. 1949. Karólína var iðnverka-
kona og húsmóðir. Karólína og Júl-
íus áttu 7 börn, þau eru: Stefanía, f.
Þegar ég stend frammi fyrir þeirri
staðreynd að móðir mín blessuð er
fallin frá leitar hugurinn auðvitað til
baka til allra góðu stundanna sem ég
átti með henni. Fyrir mér var mamma
þessi hlýja og kærleiksríka mann-
eskja sem var alltaf til staðar fyrir
okkur systkinin. Ég man ennþá vel
eftir því þegar ég nokkurra ára gam-
all skreið iðulega upp í hjónarúm á
nóttunni til að kúra í hlýjunni hjá
mömmu.
Ég á líka góðar minningar frá því
þegar ég sem unglingur nýbyrjaður í
Þinghólsskóla fékk að vinna með
mömmu í Lollípopp-gerðinni sem hún
sá um en þar var framleitt popp fyrir
nokkur kvikmyndahúsa borgarinnar.
Allt sem hún gerði þar eins og annars
staðar gerði hún af samviskusemi og
heilindum og hún lagði mikla áherslu
á að vinna hratt og vel og að slugsa
ekki. Maður gat alltaf leitað til
mömmu ef eitthvað bjátaði á og hún
hlustaði á mann með athygli og gaf
manni góð ráð. Hún gat haft mjög
ákveðnar skoðanir á mönnum og mál-
efnum og hvikaði ekki svo glatt frá
þeim. Mamma hafði góðan húmor og
var alltaf skemmtilegur félagsskapur.
Mér eru minnisstæðar kvöldstundir
sem við áttum saman fyrir framan
sjónvarpið þegar ég var kominn heim
frá námi í Frakklandi. Þá horfðum við
mamma einhverju sinni saman kvöld
eftir kvöld á úrslitakeppnina í körfu-
bolta og skemmtum okkur konung-
lega, enda hafði mamma alltaf gaman
af spennandi íþróttaleikjum.
Eftir að við Helga eiginkona mín
eignuðumst son okkar Óskar Tinna
fengu heimsóknirnar á Þinghóls-
brautina nýja merkingu en það var
eins og öll börn drægjust að mömmu.
Hún var líka sífellt að prjóna hosur,
húfur og vettlinga á yngstu barna-
börnin og barnabarnabörnin, nánast
alveg fram á síðasta dag.
Mamma hélt alla tíð miklu sam-
bandi við fjölskylduna sína á Fá-
skrúðsfirði og var aldrei ánægðari en
þegar við fórum þangað í heimsókn.
Heimili mömmu og pabba stóð ætíð
opið fyrir skyldmennin að austan sem
mörg dvöldu þar í lengri eða skemmri
tíma. Síðustu árin barðist mamma við
heilsuleysi og varð fyrir áföllum, en
hún reis jafnan upp aftur. Hún kvart-
aði ekki og var alltaf glöð að fá okkur í
heimsókn. Þó að líkamleg heilsa væri
misjöfn var andleg heilsa góð allt þar
til yfir lauk. Takk fyrir allt, mamma.
Trausti.
Elsku besta amma mín, hvað ég
mun sakna þín.
Þú varst límið sem hélst heiminum
saman og án þín er ég hrædd um að
hann liðist í sundur og hrynji. Þú
veittir mér og okkur öllum öryggi,
hlýju og festu sem er grunnurinn að
því að geta orðið ærleg manneskja og
að geta tekist á við lífið sem er marg-
breytilegt og ekki alltaf auðvelt. Það
eru ótal stundir sem ég man frá þeim
tíma sem ég bæði bjó hjá þér og kom í
heimsókn. Þú varst alltaf til staðar,
fasti punkturinn í lífi mínu og gafst og
elskaðir skilyrðislaust. Ekki svo að
skilja að þú hafir ekki gert kröfur,
veitt aðhald og aga, það var jú hluti af
örygginu. Maður vissi alltaf hvort
maður hafði gert rétt eða rangt en
það voru engin læti og engin eftirmál,
þú gast sagt manni til með örfáum
orðum eða jafnvel augnatillitinu einu
saman. Þannig lærði maður muninn á
réttu og röngu og fékk vissu fyrir því
að þér var ekki sama hvernig mann-
eskja maður væri. Traust og virðing
var eitt af því sem maður bar fyrir þér
og fékk mann til þess að vilja gera
betur og verða sú manneskja sem þú
gætir orðið stolt af. Börnin mín þrjú
voru svo heppin að fá að kynnast þér
og þinni rólegu, hlýju umhyggju (eins
og .þau orðuðu það) og búa þau að því
alla ævi. Ég mun ávallt hafa þig að
leiðarljósi og þú munt fylgja mér ævi-
langt í hug og hjarta.
Það veitir mér styrk að hafa ennþá
elsku afa minn sem var alltaf nálægur
og alltaf tilbúinn að spjalla, segja
manni sögur og koma manni til hjálp-
ar þegar þörf var á.
Takk fyrir allt elsku amma.
Þóra Vilhjálmsdóttir.
Nú er hún Lína amma dáin. Okkur
langar til þess að setja niður á blað
nokkur orð til að minnast hennar.
Þær eru margar minningarnar sem
koma upp í hugann á tímamótum sem
þessum. En fyrst og fremst er það
kannski þakklæti fyrir að hafa kynnst
þessari einstöku konu. Við fjölskyld-
an erum tíðir gestir á heimili Línu og
Júlla á Þinghólsbrautinni og ekki að
ástæðulausu því móttökurnar eru
ávallt góðar.
Lína var mikil barnakona og má
segja að garðurinn hjá þeim Línu og
Júlla hafi smámsaman breyst í leik-
völl eftir að yngstu barna- og barna-
barnabörnin fæddust. Það er því
greið leið að kíkja til ömmu og afa yfir
sumartímann og fá að leika í garð-
inum. Að koma þangað er eiginlega
eins og að koma heim. Manni leið eins
og heima hjá sér og upplifði sig alltaf
velkomin. Það er varla hægt að minn-
ast Línu án þess að nefna sunnudag-
ana. Á hverjum sunnudegi klukkan
tólf er hádegismatur á Þinghólsbraut-
inni og þau eru ófá skiptin sem við
fjölskyldan höfum verið í mat eða litið
við í kaffi klukkan fjögur.
Lína var mjög handlagin. Hún
þoldi ekki hangs og ef eitthvað þurfti
að gera var það drifið af. Það fór í
taugarnar á henni að geta ekki gert
allt sem hún hafði gert áður eftir að
ellin fór að segja til sín. Hún var mikil
handavinnukona og prjónana og
saumaskapinn hafði hún nánast fram
á síðasta dag. Hún prjónaði alla sokka
og vettlinga á börnin og meira að
segja dúkkur barnanna voru ekki
skildar útundan.
Lína amma hafði fengið nokkur
áföll undanfarin ár og heilsan ekki
verið upp á sitt besta. Hún var hörku-
kona og lét fátt stöðva sig. Hún hafði
þó á orði þegar hún lagðist inn á spít-
ala í byrjun desember að það kæmi nú
að því að hún risi ekki upp aftur. Hún
reyndist sannspá því að hún lést á að-
fangadag. Þetta er mikill missir, sér-
staklega fyrir Júlla eftirlifandi eigin-
mann hennar en þau voru saman í 68
ár. Við eigum öll eftir að sakna henn-
ar.
Helga, Brjánn, Björt og Úlfur.
Þóra Karólína
Þórormsdóttir
✝ Kristín SoffíaTheodórsdóttir
fæddist í Reykjavík
25. desember 1922.
Hún lést í Reykjavík
23. desember síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Svein-
björn Theodór Jak-
obsson, skipamiðlari
í Reykjavík, og Krist-
ín Pálsdóttir kona
hans. Soffía var
næstelst í hópi sjö
systkina: Elst var
Sigríður sem var gift
Þórarni Guðnasyni, þau eru nú
bæði látin; síðan kom Soffía; þá
Helga sem var gift Albert Hans-
syni, þau eru nú bæði látin; Björn,
sem nú er látinn, kvæntur Gull-
borg Theodórsson; Þórunn gift
Baldri Jónssyni; Páll kvæntur
Svandísi Skúladóttur og Steinunn
gift Gylfa Pálssyni.
Soffía lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í Reykjavík árið
1941, sem þá var fremur fátítt fyr-
ir ungar stúlkur. Að námi loknu
sinnti hún skrifstofustörfum,
lengst af sem skrifstofustjóri rann-
sóknastöðvarinnar á Keldum.
Systkinabörn Soffíu voru stór
hópur og hún rækti vel þau tengsl
og fóstraði reyndar sum þeirra
um lengri og skemmri tíma, og
sama máli gengdi um næstu kyn-
slóð þar á eftir. Þegar hún gat
farið á eftirlaun á
besta aldri sam-
kvæmt svokallaðri
níutíuárareglu,
ákvað hún að gera
það einmitt til þess
að geta sinnt þessum
börnum og barna-
börnum systkina
sinna.
Soffía var alla æfi
mjög fróðleiksfús og
mikill náttúruunn-
andi. Hún las mikið
og hafði yndi af
ferðalögum, bæði um
framandi lönd en ekki síður um
óbyggðir Íslands og hún var með-
al annars í þeim hópi brautryðj-
enda sem tók þátt í ferðum Jökla-
rannsóknafélagsins á Vatnajökul.
Hún var góður bridsspilari og
stundaði það til síðasta dags. Tón-
list var henni hjartfólgin, hún sótti
mikið tónleika og hafði skýran og
næman smekk í þeim efnum, en
hún sótti líka leikhús, myndlist-
arsýningar og annað sem mátti
auðga andann. Hún var róttæk og
réttsýn í skoðunum, umhverf-
isvernd var snemma áhugamál
hennar og hún kenndi þeim ung-
mennum sem hún annaðist að sýna
náttúrunni og meðbræðrum sínum
virðingu.
Útför Soffíu fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 6. janúar 2009,
og hefst athöfnin kl. 15.
Soffía móðursystir mín safnaðist
á vit forfeðra sinna á Þorláks-
messu. Sigga og Soffa The voru
elstar sjö systkina og voru um tví-
tugt búnar að missa báða foreldra
sína. Theódór lærði heimspeki í
Kaupmannahöfn en var skipamiðl-
ari þegar heim var komið. Kristín
var dóttir Páls Einarssonar fyrsta
borgarstjóra Reykjavíkur og síðar
hæstaréttardómara og Sigríðar
Thorsteinsson. Kristín var alin
upp við nokkuð ákveðin borgara-
leg gildi, mátti hvorki borða grá-
fíkjur úti á götu né ganga ein heim
að kvöldlagi. En á millistríðsárun-
um sem börn Kristínar og Theó-
dórs voru að alast upp, fyrst á
Vesturgötu 38 og síðar á Sjafn-
argötu 11 var tíðarandinn að
breytast, ekki síst hvað uppeldi
ungra stúlkna varðaði.
Soffa og Sigga mamma mín töl-
uðu oft um ferðalagið sem þær
voru sendar í uppí Borgarfjörð 10
og 11 ára gamlar. Þær fóru með
skipi á Akranes og þaðan með
mjólkurbíl. Fóru víða og hlógu oft
að minningunum seinna, t.d. þegar
þær voru að ræða við borgfirska
bændur um sprettu í túnum eða
borginmannlegar að kalla eftir
ferju yfir Norðurá. Þarna hefur ef
til vill verið sáð fræi hinnar lifandi
ferða- og náttúruþrár sem þær
systur voru haldnar alla tíð. Á
stríðsárunum tjölduðu þær t.d.
með vinkonum á Þingvöllum í heil-
an mánuð, gengu mikið og nutu
lífsins. Soffa fór nokkrar ferðir
með Jöklarannsóknafélaginu á
Vatnajökul og lýsti því fyrir okkur
krökkunum á Sjafnó að það væri
hápunktur tilverunnar að hanga
aftan í snjóbíl með skíði á fót-
unum. Hún las fyrir okkur um
Friðþjóf Nansen og Edmund
Hillary og við hrifumst með sögum
af fræknum landkönnuðum og
fjallamönnum. Ég man eftir ákafri
leit að Klettafrú sem hana langaði
svo að sýna mömmu nálægt
Skaftafelli, held að skoran hafi
ekki fundist þar sem hún hrein-
lega spratt út úr berum klettinum
eins og hún var búin að lýsa fjálg-
lega fyrir systur sinni.
Systurnar Soffa og Sigga fóru
báðar að vinna eftir stúdentspróf.
Sjafnargata 11 var víst stundum
kölluð Sólskinsblettur 11, þar var
gestkvæmt; hlustað á klassíska
músík, lesið og eflaust oft partý og
gleði.
Soffa vann hjá Kveldúlfi en síðar
á Tilraunastöðinni á Keldum hjá
Birni Sigurðssyni lækni og sá um
daglegan rekstur þar um áratuga
skeið. Þegar hún fór á eftirlaun
varð hún ská-amma eða fóstra
nokkurra frænsystkina, sérstak-
lega Theódóru bróðurdóttur
minnar og Þórarins sonar míns.
Hún sá til þess að krakkarnir
lærðu heima, en var líka enda-
laust til í að tala um allt milli him-
ins og jarðar, fara út í ævintýra-
ferðir, jafnvel bara með strætó út
í buskann. Við, fjórmenningaklík-
an, fórum oft út úr bænum en
þegar Soffa var 72 ára í sumarhús
í Danmörku þar sem við hjóluðum
með hana í broddi fylkingar. Síð-
ustu árin fékk hún bara ferðasög-
ur og myndir og klíkan lét sér
duga að borða saman steiktan fisk
og kartöflur með kókósúpu í eft-
irmat. Hún kveið ekki síðasta
ferðalaginu, kvaddi mig með
geislandi bros í augum.
Minning Soffu frænku mun lifa
í hjörtum okkar.
Helga Þórarinsdóttir.
Mínar minningar með Soffu
frænku eiga sér flestar stað á
Ljósó sem ég mun ávallt líta á
sem mitt annað æskuheimili. Þar
eyddi ég bróðurparti æskuára
minna í umsjón hennar þar sem
mikið var brallað, spilað og lært.
Ótal atvik og uppátæki okkar
Soffu rifjast upp á tímamótum
sem þessum og langar mig að
rifja upp ferðir okkar Soffu uppí
Tónó. Ég stundaði píanónám við
Tónmenntaskólann í Reykjavík á
Lindargötunni eða Tónó eins og
við Soffa kölluðum hann alltaf.
Við tókum alltaf strætó uppeftir
og Soffa gekk Laugaveginn fram
og til baka á meðan ég var í tíma.
Soffa var ávallt mætt á réttum
tíma og beið yfirleitt eftir mér í
biðstofunni þegar tíminn var bú-
inn. Eftir Tónó var hefð hjá okk-
ur að fara á kaffihús þar sem
Soffa fékk sér kaffibolla og ég
fékk skúffuköku og mjólk. Eftir
að hafa prófað flestöll kaffihús
miðbæjarins var lokaniðurstaða
okkar sú að Tíu Dropar væru með
bestu skúffukökuna þar sem hún
var krydduð með sykri á botn-
inum.
Enn þann dag í dag er skúffu-
kakan mitt fyrsta val þegar ég fer
út í bakarí og minnir mig ávallt á
gömlu góðu tímanna með Soffu
frænku. Hvíl í friði, kæra frænka.
Theódóra.
Soffía
Theodórsdóttir
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
SIGURBJÖRG GUÐNADÓTTIR,
Hvoli,
Mýrdal,
sem lést sunnudaginn 27. desember, verður
jarðsungin frá Skeiðflatarkirkju laugardaginn
9. janúar kl. 14.00.
Arnþrúður Sigurðardóttir,
Kristín J. Sigurðardóttir, Gunnar R. Ólason,
Eyjólfur Sigurðsson, Ásdís Gunnarsdóttir,
Guðný Sigurðardóttir, Kristján Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
ÞÓRA MARGRÉT JÓNSDÓTTIR,
andaðist á hjartadeild Landspítalans fimmtudaginn
31. desember.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn
8. janúar kl. 15 00.
Baldvin Jónsson, Margrét S. Björnsdóttir,
Ólafur Örn Jónsson,
Konráð Ingi Jónsson, Anna Sigurðardóttir,
Helga Þóra Jónsdóttir,
Þormóður Jónsson, Sigríður Garðarsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.