SunnudagsMogginn - 11.09.2011, Qupperneq 24

24 11. september 2011
Þ
að er örugglega mjög sjaldgæft
að öll börn einhvers verði at-
vinnumenn í íþróttum, ég held
að það hafi að minnsta kosti
ekki gerst á Íslandi áður. En það kom mér
ekki á óvart að synir mínir færu þessa
braut; þeir ætluðu sér það allir strax frá
upphafi, sagði Bjarney Jóhannesdóttir
við Sunnudagsmoggann, morguninn eft-
ir sigur Íslands á Kýpur í undankeppni
EM í vikunni.
Yngsti sonur hennar, Björn Bergmann
Sigurðarson, fetaði þá í fótspor bræðra
sinna þriggja – Þórðar, Bjarna og Jó-
hannesar Karls Guðjónssona – og lék fyr-
ir A-landsliðið. Enn einn Skagamaðurinn
sem nær þeim áfanga.
Eins og nærri má geta er Bjarney gríð-
arlega stolt af drengjunum sínum og var
að sjálfsögu viðstödd landsleikinn á
Laugardalsvelli.
Fótboltagenin frá mömmunni?
„Ég velti því satt að segja ekkert fyrir mér
að Björn væri fjórði sonurinn til þess að
spila með landsliðinu – ekki fyrr en þú
hringdir. Ég hugsaði aðallega um að hann
væri kominn í landsliðið og kæmi inná í
leiknum. Mér fannst það mjög mikilvægt
að hann yrði notaður fyrst hann var tek-
inn úr 21 árs landsliðinu,“ segir Bjarney.
Sjálf sparkaði hún aldrei í bolta. „En
hér á Skaganum snýst mestallt um fót-
bolta, bræðir mínir æfðu allir og spiluðu,
sömuleiðis frændur mínir í Keflavík.
Áhuginn í fjölskyldunni er því mikill.“
Faðir eldra bræðranna þriggja er gjarn-
an nefndur í sömu andrá og þeir, enda
ekki furða: Guðjón Þórðarson lék lengi
með sterku liði Akraness og varð síðar af-
ar sigursæll þjálfari.
Þegar Björn Bergmann stökk fram á
sjónarsviðið, jafn gríðarlegt efni í góðan
knattspyrnumenn og raun bar vitni,
runnu hins vegar tvær grímur á ýmsa.
Voru fótboltagenin ef til ekki öll frá
Guðjóni komin?
„Ég hugleiddi það ekki fyrir mér en
fólk í kringum mig fór að hafa orð á
þessu,“ segir Bjarney í léttum dúr. „Björn
var alltaf mjög efnilegur en þegar hann
fór í atvinnumennsku, fjórði sonurinn,
sögðu margir að loksins væri komið í ljós
að fótboltahæfaleikarnir væru frá mér
komnir en ekki Guðjóni!“ segir hún og
hlær.
Björn er langyngstur bræðranna,
fæddur 1991, en Þórður elstur, kom í
heiminn árið 1973.
Þórður býr nú á Akranesi og er fram-
kvæmdastjóri Knattspyrnufélags ÍA,
Bjarni er búsettur í Reykjavík þar sem
hann leikur með KR en Jóhannes Karl er
enn að störfum í Englandi, þar sem hann
er á mála hjá liði Huddersfield.
„Það er auðvitað meiriháttar þegar
börnunum gengur svona vel. Verst er
hvað strákarnir og fjölskyldur þeirra hafa
verið langt í burtu, sérstaklega eftir að ég
eignaðist barnabörn og þau voru búsett
erlendis.“
Bjarney nefnir að einkum og sér í lagi
hafi verið erfitt að hafa þau ekki hjá sér
um jól og áramót. Hópurinn hefur ekki í
mörg ár verið allur saman um hátíðarnar.
„Ekki síðan Björn var lítill, um það leyti
sem Bjarni og Jói fóru út,“ segir hún. Á
Englandi er ætíð leikið um jólin en vetr-
arfrí er í deildum á meginlandinu. Sumir
komust þá heim en aðrir ekki því um
árabil var yfirleitt einhver þeirra á mála
hjá ensku liði. Fyrir rúmum ártaug, á
fyrsti ári Jóhannesar í atvinnumennsku,
vildi reyndar svo heppilega til að allir
léku þeir með Genk í Belgíu. „Mér líður
alltaf betur þegar þeir spila í landi þar
sem frí er frá fótboltanum um jólin.“
Með boltann á tánum
Bjarney segir drengina sína alla hafa verið
með boltann á tánum frá unga aldri, eins
og algengt er á Akranesi og auðvitað víð-
ar. Og snemma kom í ljós að mikið bjó í
þeim öllum.
„Björn var fimm ára þegar hann byrj-
aði að æfa og þá sáu menn strax að fót-
boltinn lá vel fyrir honum. Bræðurnir
voru fyrstu kennarar hans, heima á lóð,
og þurftu ekki að segja honum nema einu
sinni hvernig ætti að gera hlutina,“ segir
hún. Þá gerði hann einfaldlega eins og
honum hafði verið sagt. Skildi strax vel
um hvað málið snerist.
„Björn hefur alltaf verið sterkbyggður
og hraustur,“ segir hún um nýjasta
landsliðsmanninn. „Hann hefur nánast
aldrei orðið veikur og mjög sérstakt ef
það gerist. Pabbi hans er líka svona; sér-
staklega hraustur, og þeir feðgar vita
varla hvað veikindi eru,“ segir Bjarney.
Síðari eiginmaður hennar og faðir Björns
Bergmanns er Sigurður V. Haraldsson.
„Siggi var lítið í fótbolta, hann var
sendur í sveit í sumrin en var í marki
þegar hann spilaði fótbolta á veturna.
Hann hafði samt alltaf brennandi áhuga
og hefur enn og hefur frá upphafi fylgt
Birni í alla leiki sem hann hefur mögulega
getað, hvort sem spilað var hér heima,
norður í landi eða annars staðar. Ég hef
líka reynt að sjá eins mikið af leikjum og
ég get því mér finnst nauðsynlegt að
fylgjast vel með börnunum, á unglings-
árunum er það ekki síst mikilvægt.“
Þegar Þórður, elsti sonurinn, var
drengur var ekki algengt að foreldrar
fylgdu börnum sínum í kappleiki en í dag
er öldin önnur eins og margir þekkja.
„Það er orðinn ákveðinn hluti af sum-
arfríinu hjá fólki að fylgja börnum sínum
á fótboltamót og mér finnst það góð þró-
un. Ég hafði ofboðslega gaman af því
þegar foreldrar fóru að fjölmenna á völl-
inn.“
Móður-
hjartað
slær ört
Bjarney Jóhannesdóttir
á Akranesi á fjóra syni
sem allir hafa verið
atvinnumenn í knatt-
spyrnu og hún náði
„landsliðsfernunni“
í vikunni þegar yngsti
sonurinn lék á móti
Kýpur.
Texti: Skapti Hallgrímsson skapti@mbl.is
Mynd: Eggert Jóhannesson eggert@mbl.is