Morgunblaðið - 24.04.2010, Blaðsíða 34

34 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. APRÍL 2010
✝ Dagmar Val-gerður Kristjáns-
dóttir fæddist að
Bræðraá í Sléttuhlíð í
Skagafirði 15. febr-
úar 1931. Hún lést á
Heilbrigðisstofn-
uninni á Sauðárkróki
15. apríl 2010.
Foreldrar Dagmar
voru Jóna Guðný
Franzdóttir húsfreyja
á Róðhóli í Sléttuhlíð,
síðar til heimilis á
Sauðárkróki, f. 16.3.
1898, d. 2.03. 2000 og
Kristján Sigfússon bóndi á Róðhóli
í Sléttuhlíð, síðar til heimilis á
Sauðárkróki, f. 17.1. 1902, d. 5.5.
1982. Systkini Dagmar eru hálf-
bróðirinn Stefán Karl Stefánsson f.
1928 og alsystkinin Valgerður f.
1929, Jóhanna Marín, f. 1934 og
Sigmundur Franz, f. 1941.
Eiginmaður Dagmar var Kári
Steinsson frá Neðra Ási í Hjaltadal,
f. 2.4. 1921, d. 24.7. 2007, íþrótta-
kennari að mennt, síðast sundlaug-
arvörður á Sauðárkróki. Þau
gengu í hjónaband 30.12. 1951.
Börn þeirra eru: 1) Valgeir Steinn
böndum sem vörðu alla tíð.
Dagmar og Kári áttu sín fyrstu
hjúskaparár í Neðra-Ási í Hjaltadal
en fluttu á Sauðárkrók, að Skóg-
argötu 3b árið 1952 og áttu þar
sambýli með foreldrum Kára, en
reistu sér hús og bjuggu á Hóla-
vegi 23 frá 1964. Dagmar annaðist
heimili sitt af myndarskap, saum-
aði og prjónaði eins og tíðkaðist á
þeim árum. Hún var söngelsk og
lék á gítar á yngri árum.
Gestkvæmt var á heimilinu og
var ávallt tekið vel á móti gestum,
ættingjum og vinum, veitt húsa-
skjól og matur hvort sem um var
að ræða systkinabörn í skólasundi,
ættingja í vinnu á sláturhúsi eða
konur sem komu úr nærsveitum til
að fæða börn. Dagmar unni fjöl-
skyldu sinni og sóttust barnabörnin
mjög eftir því að dvelja hjá ömmu
og afa á Króknum.
Dagmar vann ýmis störf sem ung
kona, m.a. sem starfsstúlka á Hól-
um í Hjaltadal og um skeið sem
þjónustustúlka á Bessastöðum. Hún
vann við fiskvinnslu eftir að börnin
uxu úr grasi en síðustu starfsárin
vann hún við Sundlaug Sauð-
árkróks.
Dagmar dvaldi síðustu mánuðina
á Deild II á Heilbrigðisstofnuninni
á Sauðárkróki og hlaut þar góða
umönnun í veikindum sínum.
Útför Dagmar fer fram frá Sauð-
árkrókskirkju í dag, 24. apríl 2010,
og hefst athöfnin kl. 16.
f. 1951, eiginkona
Guðbjörg S. Pálma-
dóttir f. 1952. Þau
eiga Guðrúnu Jónu,
Dagmar Hlín, Árna
Geir og Pálma Þór,
og þrjú barnabörn. 2)
Kristján Már f. 1952.
Hann á Pál Rúnar og
Söndru og eitt barna-
barn. 3) Steinn f.
1954, eiginkona
Kristín Arnardóttir,
f. 1957. Þau eiga
Sindra Frey, Helga
og Hlyn, en Steinn á
tvö sérbörn, Ástu Lilju og Kára.
Steinn á þrjú barnabörn. 4) Soffía
f. 1956, eiginmaður Hafsteinn Guð-
mundsson, f. 1957. Þau eiga Heklu
Sól, en Soffía á frá fyrra hjóna-
bandi Kára Þór. 5) Jóna Guðný f.
1963, eiginmaður Gunnar Á.
Bjarnason, f. 1962. Þau eiga Ást-
hildi.
Dagmar ólst upp á Róðhóli frá
eins árs aldri hjá foreldrum og
systkinum og sótti barnaskóla á
Skálá fram að fermingu. Hún fór á
húsmæðraskólann á Löngumýri í
Skagafirði og tengdist þar vina-
Fyrstu minninguna um móður
mína fann ég ekki í huga mér þegar
við systkinin sátum við dánarbeð
hennar. Hún gaf mér lífið og hefur
alltaf verið hluti af mér og verður
ávallt. Lífið er það dýrmætasta sem
hægt er að gefa og hún gaf sig alla í líf
okkar afkomendanna og uppvöxt.
Ég geymi góðar minningar um
mömmu sem umlykja líf mitt allt.
Hún var alltaf til staðar í gleði og
sorg. Hún sá um heimili og börnin af
miklum myndarskap. Þegar ég eign-
aðist hana Ásthildi mína kom
mamma suður og studdi mig og und-
irbjó þessi dýrmætu tímamót með
okkur. Ásthildur fékk að njóta þess
að vera hjá ömmu og afa margoft og
er ég þakklát fyrir það.
Mamma kenndi og gaf mikið af sér.
Það voru hagnýt atriði eins og elda-
mennska, saumaskapur, gítargrip og
dansspor, en síðan allt hitt, það góða
innræti sem var gott að hafa sem fyr-
irmynd í lífinu. Þolinmæði átti hún
næga, ástúð og umhyggju. Mér
fannst ég misnota gæsku hennar þeg-
ar ég smákrakkinn sníkti nammimola
úti í búð rétt fyrir hádegismat eða
þegar hún færði mér súkkulaðiköku
og mjólkurglas í rúmið á kvöldin.
Mér þótti spennandi að hlusta á
hana segja þegar hún var ung kona.
Þá kom glampi í augun og smá
prakkarasvipur. Það voru sögur af
skólalífinu á Löngumýri, skemmtun-
um, vinnan á símstöðinni í Varmahlíð,
saklausir hrekkir stelpnanna við
Hólapiltana og fleira.
Hún mamma var glæsileg kona og
smekkleg. Lét sauma á sig fallega
kjóla til að klæðast á stórum tíma-
mótum. Hún saumaði sér upphlut og
ekki má gleyma öllum fötunum sem
hún saumaði á okkur börnin.
Þegar kom á efri ár fór heilsan að
láta undan. Pabbi studdi hana vel hin
síðustu ár og greinilegur kærleikur
ríkti á milli þeirra. Eftir að hann dó
tók að halla undan fæti hjá mömmu
og meinin komu í ljós. Mamma var
stolt kona og vildi sem minnsta að-
stoð. Hún leit aldrei á sig sem aldraða
og vildi alls ekki fara inn á elliheimili.
Hún kvartaði aldrei og tók veikindum
sínum með jafnaðargeði. Hún hlaut
góða umönnun á sjúkrahúsinu á
Sauðárkróki – hjartans þakkir fyrir
það. Ég er þakklát fyrir að geta verið
við dánarbeð móður minnar og kvatt
hana, beðið bænirnar sem hún kenndi
okkur og boðið henni góða nótt og
kysst á enni hennar, áður en hún
sofnaði svefninum langa. Pabbi hefur
tekið á móti henni og þau svifið létt
saman í dans, laus undan þrautunum.
Elsku mamma: Ég vil þakka þér
fyrir lífið mitt og að hafa gætt það
hlýju og umhyggju. Mér þykir við
hæfi að nota ljóð langafa míns sem
hann orti við andlát móður sinnar,
þegar ég kveð þig:
Hinsta ganga þín var þessi
þennan yfir táradal.
Gæskuríkur Guð þig blessi
og greiði veg að himnasal.
Þú sagðir þegar neyð var nærri:
nú mun koma hjálpin stærri.
Margan svangan saddir þú,
í sannri von og sterkri trú.
Þakkarorð í síðsta sinni
senda feginn vil ég þér.
Þú mig leiddir úti og inni
og allt hið besta vildir mér.
Þú hefir gengið þrautaveginn,
þín er sælan hinumegin.
Ég af hug og minni mæli
móðir kæra. Vertu sæl.
(Franz Jónatansson frá Málmey)
Guðný.
Meira: mbl.is/minningar
Það er með söknuði sem við kveðj-
um elskulega Distu ömmu okkar. Það
er erfitt að kveðja ömmu sem alla tíð
var stór hluti af okkar lífi. Það voru
okkar forréttindi að alast upp á Sauð-
árkróki og eiga Distu ömmu og Kára
afa að. Þau voru alltaf til staðar fyrir
okkur systkinin. Á Hólaveginum vor-
um við alltaf velkomin og þar leið
okkur vel. Amma var alltaf svo þol-
inmóð, hreinskilin, einlæg og ljúf og
það var gott að leita til hennar. Við
erum afar þakklát fyrir þann tíma
sem okkur var gefinn með henni.
Minningarnar frá Hólaveginum
eru ótal margar; hlátur og gleði,
söngur og mikið spjall. Amma okkar
var stórkostleg kona og afar glæsileg
í alla staði. Móttökurnar sem við
fengum voru ávallt hlýjar og innileg-
ar. Sæta og góða skyrið hennar var í
miklu uppáhaldi, baðað í rjóma-
blöndu og heimabakaða vínarbrauðið
hennar sem var með súkkulaði rann
ljúft niður. Amma var dugleg að lesa
fyrir okkur og segja okkur sögur frá
því í gamla daga. Hún leyfði okkur að
fara með sér í fjárhúsin uppá Nöfum
og komum við iðulega við í kaffisopa
hjá langömmu á leiðinni heim. Við
fórum í ófá skiptin með henni í berja-
mó, þar áttum við góðar stundir með
ömmu sem undi sér vel í faðmi nátt-
úrunnar. Amma okkar var með fal-
legt og innilegt bros. Í seinni tíð þeg-
ar hún var orðinn veik og gat ekki
tjáð sig eins og áður þá kvaddi hún
okkur iðulega með brosi. Brosi sem
sagði meira en nokkur orð. Við fund-
um frá henni hlýjuna og væntum-
þykjuna sem hún gaf okkur alla tíð.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Það er okkur huggun að vita að
amma okkar er komin til Kára afa, og
við efumst ekki um í hjarta okkar að
þau eru góðum stað, saman að eilífu.
Guðrún Jóna, Dagmar Hlín, Árni
Geir, Pálmi Þór, Íris Lilja, Val-
geir Ingi og Ísak Geir.
Nú er komið að kveðjustund góðr-
ar vinkonu og nágrannakonu til
margra ára.
Ég kynntist Distu er við vorum
báðar unglingsstúlkur. Það var á vori
í Varmahlíð í Skagafirði, ég með
þremur yngri systkinum mínum sem
voru í sundnámi þar, en ég með til að
elda mat og gæta þeirra. Við bjugg-
um í tjaldi. Dista var líka að læra að
synda. Kynntumst við ótrúlega fljótt,
hún kom í heimsókn í tjaldið, við fór-
um í gönguferðir og náðum vel sam-
an, sögðum hvor annarri margt, um
drauma okkar og vonir. Dista var
reyndar dul og feimin í fyrstu, samt
komst ég að því að bernska hennar
var oft dapurleg og skildi eftir sár.
Síðan liðu mörg ár sem við vissum
lítið hvor af annarri. Ég gift móðir og
búsett á Skógargötu 5b, þá festir
Kári Steins kaupi á húsi númer 3b á
Skógargötu, aðeins mjótt sund á
milli, þar flytja þau inn Dagmar
Kristjánsdóttir, hans glæsilega brúð-
ur, ásamt kornungum syni og for-
eldrum Kára, Soffíu og Steini, sem
vou hjá þeim í heimili til dánardags.
Dista var því strax í byrjun með stórt
heimili og mikill gestagangur var þar
alla tíð. Í hinum enda hússins voru Óli
Aadnegard og María kona hans, með
sín börn, sem voru a.m.k. fjögur áður
en þau fluttu á Skógargötu 1. Björn
mágur flutti þá á nr. 3. Dyrnar á hús-
um okkar Distu stóðust næstum á,
svo við sáumst og töluðumst við svo
til daglega. Þó vorum við ekki mikið
inni á palli hvor hjá annarri, en ná-
grennið var gott frá fyrsta degi og
hjálpsemi ríkjandi milli heimilanna
alla tíð.
Við Rúna og Dista vorum oft sam-
stiga við að fjölga mannkyninu. Man
ég eitt sinn er við vorum allar með
stóra kúlu að Steinn faðir Kára sagði
við mig: „Mikið er nú fallegt að sjá
ykkur allar svona blómstrandi.“
Aldrei of mörg börn í hans augum.
Við eignuðumst allar fimm hver.
Enda á þessum árum þetta hverfi
nefnt Barnasundið.
Það var nóg að gera hjá öllum en
eldri börnin litu eftir þeim yngri og
yfirleitt var samkomulagið gott og
mikið leikið sér úti og vináttan hefir
haldist óslitið hjá mörgum þeirra þótt
vík sé milli vina.
Dista var metnaðarfull og mikil og
góð móðir og húsmóðir. Mikið þurfti
að elda og baka og allt saumaði hún á
börnin af miklum myndarskap á með-
an þau voru ung. Þau voru alltaf fal-
lega klædd og heimilið allt vel hirt og
allt snyrtilegt þrátt fyrir mikil
þrengsli. Svo byggðu þau sér hús á
Hólavegi 23 og fluttu úr sundinu. Þá
urðu samskiptin strjálli, enda fluttum
við Magnús fljótlega vestur til Ástr-
alíu en sambandið hélst. Bréfin
þeirra hjóna og spólur voru miklir
gleðigjafar. Við fengum yfirleitt ann-
ál ársins frá Kára, allt markvert er
skeð hafði á Króknum, hverjir hefðu
klifrað himnastigann eins og Kári
orðaði það um þá sem höfðu lokið
sinni jarðvist.
Eftir að Kári dó heimsótti ég Distu
oft, áttum við saman góðar stundir,
sem ég er þakklát fyrir. Eg flyt börn-
um hennar tengdabörnum og öllum
öðrum aðstandendum hugheilar sam-
úðarkveðjur frá mér og börnum mín-
um með þökk fyrir allt og allt.
Guð blessi minningarnar um góða
vinkonu.
Kristín.
Dagmar Valgerður
Kristjánsdóttir
Allar minningar á einum stað.
ÍS
L
E
N
S
K
A
S
IA
.I
S
M
O
R
48
70
7
01
/1
0
–– Meira fyrir lesendur
Minningar er fallega innbundin bók sem hefur að
geyma æviágrip og allar minningargreinar sem birst
hafa um viðkomandi í Morgunblaðinu eða á mbl.is.
Bókina má panta á forsíðu mbl.is eða á slóðinni mbl.is/minningar
Um leið og framleiðslu er lokið er bókin send í pósti.
Hægt er að kaupa minningabækur með greinum sem
birst hafa frá árinu 2000 og til dagsins í dag.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
VILHELMÍNA S. JÓNSDÓTTIR,
Arnarhrauni 5,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju mánu-
daginn 26. apríl kl. 11.00.
Þórarinn Smári Steingrímsson, Elínbjörg Stefánsdóttir,
Jónína Steiney Steingrímsdóttir, Helgi Ívarsson,
Anna Pálsdóttir, Ólafur Ingi Tómasson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar,
KRISTJANA JÓNSDÓTTIR BILSON
frá Ísafirði,
lést þriðjudaginn 20. apríl.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu fimmtudaginn
29. apríl kl. 15.00.
Haraldur Bilson,
Jón Bilson.
✝
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og
afa,
EINARS EYJÓLFS EYJÓLFSSONAR,
Steinholtsvegi 13,
Eskifirði.
Elín Hjaltadóttir,
Hjalti Elís Einarsson, Karen Lúðvíksdóttir,
Guðmundur Rúnar Einarsson, Drífa Magnúsdóttir
og barnabörn.