Morgunblaðið - 24.04.2010, Blaðsíða 37

Minningar 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. APRÍL 2010
✝ Sesselja Ás-mundsdóttir
fæddist 22.10. 1912 í
Stóru-Hlíð í V-
Húnavatnssýslu. Hún
lést á hjúkrunarheim-
ilinu Eir 30. janúar
2010. Foreldrar henn-
ar voru Ásmundur
Magnússon og Guð-
rún Jósefína Sveins-
dóttir. Systkini Sess-
elju voru Hrólfur,
Magnús, Sigríður,
Grettir og Svanlaug.
Sesselja varð elst
systkina sinna, 97 ára gömul.
Sesselja missti móður sína aðeins
níu ára gömul, um jólin 1921. Þetta
var mikið áfall fyrir fjölskylduna.
Ásmundur varð að leysa upp heim-
ilið og koma börnum sínum í fóstur
hjá ættingjum og vandalausum. Sú
vist sem Sesselja hlaut var ekki
góð, en Ásmundi tókst síðar að
koma henni á Húsmæðraskólann á
Staðarfelli. Eftir það fór hún til
Reykjavíkur, þar sem hún vann við
ýmis störf.
Á seinni stríðsárunum kynntist
Sesselja verðandi manni sínum,
Vali Sólmundssyni. Foreldrar hans
voru Sólmundur Kristjánsson og
Guðrún Sigríður Teitsdóttir. Bræð-
ur Vals voru Kristján og Jónas. Val-
ur var húsgagnasmiður og starfaði
hjá bróður sínum,
Jónasi, á hús-
gagnastofu á Sól-
vallagötu í Reykjavík.
Mann sinn missti
Sesselja árið 1981.
Börn þeirra eru Sól-
rún, f. 21.1. 1944,
Helga, f. 26.11. 1946,
og Sigurður, f. 20.8.
1949.
Sesselja og Valur
hófu búskap sinn í
foreldrahúsum hans á
Bjargarsíg í Reykja-
vík. Þau byggðu sér
hús á Seltjarnarnesi um 1950. Þá
voru fá hús á Nesinu og hétu sér-
nöfnum. Húsið þeirra hét Unnar-
holt, síðar Melabraut 65. Það var
meðal fyrstu húsa á Melabrautinni.
Þau hjónin upplifðu það að á rúm-
lega tuttugu árum breyttist Sel-
tjarnarnesið frá fámennu sveita-
þorpi yfir í myndarlegan bæ. Þó að
Sesselja væri venjuleg húsmóðir
vann hún oft utan heimilisins við
fjölbreytt störf. Hún var opin og fé-
lagslynd, hjálpsöm og hjartagóð.
Þau hjónin höfðu gaman af því að
ferðast, fyrst hér heima, en á efri
árum utanlands. Síðustu 16 árin
dvaldi Sesselja á Hjúkrunarheim-
ilinu Eir.
Útför Sesselju fór fram frá Foss-
vogskirkju 12. febrúar 2010.
Elsku mamma. Það eru margar
minningar, sem koma upp í hugann,
þegar ég hugsa til baka. Ég ætla að
bregða upp einni slíkri frá seinni
hluta Viðreisnaráranna. Þegar lífið
var einfalt.
Þú ferð út í garð. Kartöflugrösin
eru fullsprottin og bletturinn iðja-
grænn. Þegar pabbi keypti lóðina af
Jóni í Ráðagerði var hún stór – 1.000
fm, eins og lóðirnar þarna í hring, en
síðar áttu þær eftir að minnka. Þú
lítur yfir lóðina. Kartöflugarðurinn
er stór og kartöflunar duga allt árið.
Grasbletturinn er fallega grænn. Ég
og pabbi höfðum þökulagt blettinn
nokkrum árum áður. Það eru ekki
mörg tré á lóðinni, rifsberjarunni og
nokkur tré við húsið. Seinna á hekk
eftir að bætast við. Þú lítur suður yf-
ir byggðina. Óskaplega er búið að
byggja mikið. Hver gatan hefur
sprottið upp eftir aðra. Skyldi Rúna
vera heima? Þú, Palla í Steinnesi og
Rúna í Heimabæ eruð miklar vin-
konur og spjallið oft saman.
Gógó er flutt, búin að eignast þrjú
börn og býr með manni sínum í nýju
húsi niðri á Lindarbraut. Í dag er
föstudagur. Ætli Gógó komi í kvöld
og heimsæki Svenna og Mæju vini
sína, sem búa í næsta húsi – Borg?
Skyldi Svenni spila á gítarinn sinn
og syngja Presleylög og „María,
María“ eftir Sigurð jarðfræðing?
Ingimar, maðurinn hennar kemur
víst ekki. Þeir eru að vinna alla daga
á steypustöðinni og langt fram á
kvöld. Ungur maður – Þórir – kem-
ur á hvítri amerískri drossíu og nær
í Helgu. Þau eru byrjuð að vera
saman. Þau fara niður í bæ, fara í
bíó eða keyra rúntinn. Báðir tengda-
synirnir eiga eftir að reynast dugn-
aðarforkar. Siggi er byrjaður að
læra í MR.
Þú lítur yfir blettinn og fyllist
gleði með gróðurinn. Grænt er gott.
Elsku mamma.
Hér koma að lokum hjartans- og
þakkarkveðjur frá okkur, börnunum
þínum, frá Gógó, Helgu og Sigga.
Þeir voru margir, sem tóku vel á
móti þér í Glaðheimum, þegar þú
fórst.
Sigurður Valsson.
Elsku amma.
Þetta verður síðasta kveðjan til
þín á pappír, héðan í frá fara öll okk-
ar samtöl fram í huganum. Ég mun
sakna þess, að velja kort fyrir þig og
senda það héðan – frá Kaupmanna-
höfn. Ég elskaði að finna kort, sem
voru litrík og sérstök, með þig í
huga.
Ég og Valur þökkum þér fyrir allt
sem þú gerðir fyrir okkur. Við áttum
góðar stundir með þér á Nesinu.
Ég las fyrir þig Moggann, á með-
an Valur prakkaðist í dótinu hans
pabba. Ég las fyrir þig allar þær
greinar, sem þig langaði til að heyra
í Mogganum. Ég skildi ekki allt. Ég
las til þess að lesa og gleðja þig.
Vanalega sat ég í ruggustólnum í
stofunni og ruggaði mér. Maður var
vanur að heyra: „Ekki rugga þér á
stólnum.“ Þetta var sem sagt algjör
lúxus fyrir litla stúlku. Ég hef elskað
ruggustóla síðan.
Þú ert búin að vera falleg allt þitt
líf. Að hugsa sér, að líta eins vel út
og þú gerðir, 97 ára gömul. Þessar
mjúku flekklausu kinnar þínar og
djúpbláu augun þín, er það sem
stekkur upp í hugann, þegar ég
hugsa til þín. Og hvað þú varst góð-
leg og hjálpsöm.
Elsku amma. Ég og barnabörnin
þín þökkum þér fyrir tímann, sem
við áttum saman.
Ástarkveðjur til þín frá mér.
Sóldís Sigurðardóttir.
Sesselja
Ásmundsdóttir
✝ Þórir Rafn Andr-easson frá Hró-
bergi fæddist í Vest-
manneyjum 22.
febrúar 1936. Hann
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 31. mars síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Guðbjörg
Oktavía Sigurð-
ardóttir, f. 2.10. 1897,
d. 8.11. 1977, og
Andreas Anskar Jo-
ensen, f. 13.7. 1906, d.
12.10. 1971. Þórir
Rafn var yngstur af sex brærðum
sem allir eru látnir. Bræður hans
eru: Hjörleifur Már Erlendsson, f.
13.10. 1927, d. 3.12. 1999, Páll K.H.
Pálsson, f. 22.8. 1930, d. 24.3. 1995,
Marinó, f. 15.7. 1933, d. 17.10. 1986,
Óli Markús, f. 27.11. 1934, d. 30.3.
1991, og Karl Valur, f. 27.11. 1934,
d, 28.11. 2006. Hjörleifur og Páll
voru hálfbræður Þóris Rafns.
Þórir Rafn kvæntist Þuríði J.
mundi Fannari Sigurbjörnssyni, f.
28.10. 1982. 2) Katrín Þórisdóttir, f.
19.8. 1960. Hún er í sambúð með
Nikulási Snorrasyni, f. 30.1. 1954.
Katrín var gift Davíð Eysteini
Sölvasyni, f. 10.3. 1956. Þeirra börn
eru: Ágústa Rakel, f. 2.8. 1982.
Rakel er í sambúð með Hrafni
Harðarsyni, f. 9.2. 1982. Dóttir
þeirra er María Dóra, f. 17.8. 2009,
Sölvi, f. 17.10. 1984, og Sara, f.
19.5. 1993. Þórir Rafn var í sambúð
með Sigurlaugu Jónsdóttur, f. 9.
okt. 1932, d. 26.2. 1978. Þeirra son-
ur er 3) Gunnar Andri, f. 28.7. 1967.
Hann var í sambúð með Ingibjörgu
Lárusdóttur, f. 26.1. 1970. Dóttir
þeirra er Sigurlaug Sara, f. 24.10.
1990.
Þórir Rafn fluttist til Reykjavík-
ur um tvítugt. Hann starfaði í kjöt-
búðinni á Laugavegi 32 , Kjötbúð-
inni Laugalæk og í Kjötbúðinni
Ásgarði. Lengst af vann hann við
hreingerningar með Marinó bróður
sínum og síðan einn eftir að Marinó
lést. Hin síðari ár og fram á það síð-
asta vann hann við sölumennsku í
Kolaportinu um helgar. Þórir Rafn
var mikill áhugamaður um mynd-
list og átti myndlistin hug hans all-
an þegar kom að áhugamálum.
Útför Þóris Rafns hefur farið
fram í kyrrþey.
Árnadóttur, f. 23.1.
1937, hinn 1. ágúst
1960. Þau skildu.
Börn Þóris Rafns og
Þuríðar eru: 1) Hauk-
ur, f. 14.6. 1959.
Haukur er í sambúð
með Margréti Braga-
dóttur, f. 2.11. 1959.
Börn Hauks eru: Elsa
Kristín, f. 19.6. 1979,
d. 17.8. 1986, móðir
hennar er Auður Ósk
Aradóttir, f. 20.3.
1962, Margrét Pollý,
f. 20.1. 1982, móðir
hennar er Hrafnhildur Pálsdóttir,
f. 18.3. 1963. Haukur var í sambúð
með Maríu Kristjánsdóttur f. 25.11.
1954. Börn þeirra eru: Þórir Rafn,
f. 24.7. 1984. Þórir Rafn er í sam-
búð með Tinnu Sigurbjörgu Hall-
grímsdóttur, f. 5.10. 1983. Dóttir
þeirra er Elísabet María, f. 17.8.
2010. Jóhann Kristinn, f. 20.10.
1987, og María Margrét, f. 23.2.
1992. Hún er í sambúð með Guð-
Takk fyrir allt, elsku pabbi
minn.
Þúsund þakkir fyrir öll árin og
hvað þú hugsaðir vel um mig, al-
veg frá því ég var stelpa. Ég kom
til þín sem unglingur og við bjugg-
um saman í lítilli íbúð í nokkur ár.
Þú ólst mig upp við kærleika og
hlýju. Þú varst besti vinur og fé-
lagi. Ég var svo lánsöm í mínum
veikindum að þú varst alltaf til
staðar. Þú treystir mér og hjálp-
aðir mér. Síðustu ósk þína á bana-
beði stend ég við.
Þú varst trúaður og meira eftir
því sem árin liðu. Þú varst góður
við alla, gjafmildur og hjálpsamur.
Varst mikil félagsvera og alltaf svo
duglegur að ganga og taka strætó
og hittir þá marga, líka í Kolaport-
inu. Þú varst glaður yfir því að ég
skyldi eiga Tótu og Gunna að vin-
um. Þau þakka þér fyrir það hvað
þú varst mér góður. Ég átti að
skila kveðju frá besta vini þínum,
honum Hadda. Ég þakka honum
fyrir vináttuna og allar bílferðirnar
ykkar.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Bless, pabbi minn, og hvíl í friði.
Þín dóttir,
Katrín.
Mig langar að minnast vinar
míns Rabba með nokkrum orðum.
Það er skrýtið að hann sé horfinn
yfir móðuna miklu. Þar sem svo
stutt er síðan hann var í fullu fjöri,
á fartinni um allan bæ og vinnandi
um helgar. Hann var svo langt frá
því að vera gamall maður þó að
aldurinn færðist yfir. Rabbi, eins
og hann var ávallt kallaður, var
gjafmildur og sérstaklega hlýr og
glaðlegur maður. Það var engin
lognmolla í kringum hann. Hann
var myndarlegur og glæsilegur
maður. Það var stíll yfir honum,
ávallt vel klæddur og mikið snyrti-
menni. Heimili hans og hann sjálf-
ur báru þess sterklega vitni. Hann
hafði mikið fyrir stafni og var mik-
ið á ferðinni. Rabbi var mikill fag-
urkeri og hafði mikinn áhuga á
myndlist sem hann safnaði. Hann
var, frá því ég var lítil og alla tíð
mjög góður við mig. Mér eru
minnisstæðar þær stundirnar sem
ég, þegar ég var lítil dvaldi löngum
hjá systur minni, Katrínu, sem bjó
þá með pabba sínum í Hátúninu.
Gunnar sonur Rabba var einnig
mikið hjá pabba sínum. Úr Hátún-
inu man ég eftir Marinó bróður
Rabba sem var sami hlýi, gjafmildi
og barngóði maðurinn. Það var
mikið samband á milli þeirra
bræðra. Rabbi var alla tíð frá því
Marinó lést í góðu sambandi við
Monsu. Það var einnig mikið sam-
band á milli Rabba og Óla, bróður
hans, sem ég man líka eftir frá því
ég var lítil. Nínu, konu Óla, og
Svanhvíti, dóttur Óla, þekkti ég og
man eftir Sigrúnu sem bjó í Grikk-
landi þar sem hún var gift og
Bryndísi sem var yngst.
Rabbi var börnum sínum hlýr og
góður faðir. Hann vildi allt fyrir
þau gera sem í hans valdi stóð.
Hann hafði kærleikann og það
góða ávallt að leiðarljósi. Það var
hans trú að það ætti að fyrirgefa
og að allir ættu að halda góðum
tengslum. Hann var börnunum sín-
um þremur þeim Hauki, Katrínu
og Gunnari mjög náinn. Hann var
mikið fyrir barnabörnin sín og var
hrifinn af langafabörnunum sínum
tveimur, þeim Elísabetu Maríu og
Maríu Dóru, sem fæddust á síðasta
ári. Missir barna hans og barna-
barna er mikill, og ber brátt að.
Hann var þeim gefandi og svo
stutt er síðan hann var í fullu fjöri.
Þau eiga minninguna um góðan
föður og afa sem þau geyma alltaf.
Ég votta Hauki, Katrínu og
Gunnari, barnabörnum og Hadda
sem var góður vinur hans mínar
dýpstu samúðarkveðjur.
Elsku Rabbi, takk fyrir allt.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Jóhanna.
Þórir Rafn
Andraesson
Hann Jón Trausti
er dáinn.
Farinn er góður og
heiðarlegur drengur sem átti við
erfiðleika að glíma sem ekki er auð-
velt að skilja eða þá að setja niður á
blað. En að vakna og heyra þessi orð
yfir símann frá Valborgu, snemma
morguns, fékk mig til að hugsa um
lífið og hvað það er mikils virði.
Mig langar hér í fáum orðum að
minnast á og kveðja frænda minn
sem var samferða mér í gegnum lífið
og reyndist mér traustur og góður
vinur og mun hans vera sárt saknað.
Jón Trausti fæddist átta mánuð-
um á undan mér og frá því að ég
man eftir mér vorum við miklir og
góðir vinir og leikfélagar og bröll-
uðum ýmislegt saman í gegnum
unglingsárin og áfram er við urðum
eldri, og jafnvel er við urðum fjöl-
skyldumenn var alltaf jafn stutt í
strákinn innra með okkur, sem
þurfti jafnan lítið til að virkja hvert
sinn.
Við Jón Trausti nutum þeirra lífs-
gæða að alast upp í Vestmannaeyj-
um og eignuðumst við vænan hóp af
vinum sem hann sýndi ávallt áhuga
og hélt tengslum við og í þessum
vinahópi eyddum við æskuárum
okkar og höfum haldið þann hóp síð-
an.
Ég minnist þess oft er maður kom
í Hrauntúnið með Jóni til Halla og
Eddu, þar var ávallt fjör og mikið
skrafað um lífsins málefni og oft
urðu til ansi skemmtilegar eldhús-
umræður sem leiddu mann inn í
þann hugarheim að maður oft sá
Jón Trausti
Haraldsson
✝ Jón Trausti Har-aldsson fæddist í
Vestmannaeyjum
hinn 16. febrúar 1961.
Hann varð bráð-
kvaddur á heimili
sínu í Þórðarsveig í
Reykjavík 31. mars sl.
Jón Trausti var
jarðsunginn frá Frí-
kirkjunni í Reykjavík
12. apríl 2010.
hvað maður vissi lítið
um heimsins mál og
málefni. Maður kom
ávallt endurnærður
og með aðra sýn á lífið
út úr þeim heimsókn-
um.
Jón Trausti átti ým-
is áhugamál sem hann
fékk mig ávallt til að
fylgja sér í, eins og
fótbolta með fótbolta-
félagi í Vestmanna-
eyjum sem var kallað
Skeifan fram að gosi í
janúar 1973. Eftir gos
er við fluttum aftur til Eyja stofnaði
Hermann eldri bróðir hans okkar
ofanbyggjara félag sem var kallað
Smyrill, síðan fylgdi ég Jóni Trausta
í handboltann í Eyjum, en hann
sneri sér að lyftingum þar sem hann
ungur drengur fylgdi á eftir eldri
bróður sínum Hermanni, og urðu
lyftingar hans aðaláhugamál allt þar
til hann lést.
Jón Trausti átti góða foreldra
sem veittu honum og systkinum
hans mikla ást og umhyggju. Er
Haraldur Traustason faðir Jóns lést
missti Jón mikið afl og trú á lífið, til-
vera hans breyttist mikið og jafnaði
Jón sig aldrei á þeim missi, sem ég
get sjálfur vitnað um. Hvað sem
hann reyndi til að öðlast trú á lífinu
og tilgangi þess komst hann aldrei
að neinni niðurstöðu eða fékk bata
meinum sínum á.
Jón Trausti eignaðist þrjá mynd-
arlega drengi með Valborgu Júl-
íusdóttur og eiga þeir um sárt að
binda á þessum erfiðu tímum við
ótímabært fráfall föður síns. Mig
langar til að enda þennan stutta eft-
irmála um frænda minn og vin með
því að kveðja hann. Sonum hans og
ættingjum sendi ég mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Genginn er á vit feðranna góður
drengur, og er hans sárt saknað og
mun ávallt vera svo.
Hvíl þú í friði Jón Trausti minn.
Stefán frændi.