Morgunblaðið - 04.03.2011, Blaðsíða 24

24 | MORGUNBLAÐIÐ
www.namsferdir.is
Klapparstíg 25 • Sími 578 9977
Góð kennsla, íþróttir og skemmtun eftir skóla.
Nemendur gista hjá fjölskyldu
eða á heimavist. Starfsfólk tekur
vel á móti unga fólkinu og
aðstoðar meðan á dvöl stendur.
S
igríður Svanborgardóttir,
eða Sigga ljósmyndari
eins og hún er kölluð, seg-
ir hægt að ná góðri ferm-
ingarmynd af öllum. „Ég
hætti a.m.k. ekki að smella af fyrr
en ég er sjálf ánægð og algengt að
við tökum á bilinu 100 til 160 myndir
í einni töku,“ segir hún.
Algengt er í dag að fermingar-
myndirnar séu teknar fyrir sjálfan
fermingardaginn. „Stelpurnar nota
þá tækifærið þegar þær fara í
prufuhárgreiðsluna í aðdraganda
fermingarinnar að láta taka af sér
myndina í leiðinni. Strákarnir þurfa
auðvitað bara að skella smá-geli í
hárið og þeir eru klárir hvenær sem
er,“ segir Sigríður. „Bæði er þetta
til að fækka einu af verkefnum
fermingardagsins og þar með
minnka stressið, en svo þykir fólki
líka gaman að hafa myndirnar upp
við og til sýnis í fermingarveislunni.
Þeim sem þykir myndavélin ekk-
ert sérstaklega fegrandi alla jafna
eru í góðum höndum hjá ljósmynd-
ara sem kann sitt fag og Sigríður
segir um að gera að láta ljósmynd-
arann vita ef eitthvað er sem fólk
vill draga úr eða draga fram. „Und-
irhökur og önnur líkamseinkenni
sem fólk er misstolt af þurfa ekki
endilega að sjást ef myndin er tekin
frá rétta sjónarhorninu. Í tilviki
fermingarbarnanna er vandinn hins
vegar oftast að yfirstíga feimni og
stífni. Þetta er erfiður aldur og sum-
um þykir næstum hallærislegt að
láta taka af sér mynd. Bæði kynin,
en þó strákarnir alveg sérstaklega
eru oft stressuð og stíf í myndatök-
unni og byrja ég þess vegna yfirleitt
á að spjalla við þau og fá þau til að
slappa af. Svo þarf auðvitað reglu-
lega að minna fyrirsætur á ung-
lingsaldri á að sitja bein í baki.“
Tískan í fermingarljósmyndum er
frekar sígild um þessar mundir.
„Persónulega er ég mest gefin fyrir
svarthvítan bakgrunn og reyni að
beita lýsingunni til að draga fram
rétta yfirbragðið og fallega skugga.
Ég á að vísu til í geymslu gamla
marmarabakgrunninn og dreg hann
fram ef viðskiptavinurinn endilega
vill,“ segir Sigríður. „Svo er líka
alltaf gaman að taka myndirnar
utanhúss og ef vel viðrar fer ég
gjarnan með fyrirsætunum út úr
stúdíóinu. Ég er með aðstöðu hér á
Strandgötunni í Hafnarfirði og þarf
ekki að fara langt til að finna fallegt
náttúrulegt umhverfi.“
Allra skemmtilegast þykir Sigríði
svo að fara með fermingarbarninu á
óvenjulegan og persónulegan stað.
„Eitt skiptið fór ég t.d. til fjölskyldu
í sveitinni fyrir austan og tók mynd-
ir af fermingarbarninu í fjósinu og á
hestbaki. Þetta var hreint æðisleg
upplifun og frábærar myndir.“
Mömmurnar fá að ráða
Sigríður segir líka að fermingar-
börnin hafi oft aðrar hugmyndir en
foreldrarnir. „Krakkarnir vilja yf-
irleitt hafa myndina meira „kúl“ og
„öðruvísi“, á meðan mömmurnar og
pabbarnir vilja frekar klassíska og
sæta mynd af saklausu ferming-
arbarni. Mömmurnar ráða yfirleitt
mestu á endanum en hægt er að
gera öllum til hæfis í venjulegri
töku,“ segir Sigríður en vinsælast er
að kaupa pakka með 12 prentuðum
myndum. „Ég er hrifnust af svart-
hvítum myndum en litmyndirnar
verða alltaf klassíkar og vinsælar.
Brúntónamyndirnar eru hins vegar
á undanhaldi.“
Tölvutæknin gerir svo kleift að
snurfusa og skreyta myndirnar ef
viðskiptavinurinn óskar þess. „Sum-
ir vilja láta bæta einhverju inn eins
og fugli eða fiðrildi. Ein stúlkan sem
var með áberandi blett á andlitinu
bað mig um að fjarlægja hann af
myndinni og auðvitað ekkert sjálf-
sagðara,“ segir Sigríður. „Sjálfri
finnst mér skemmtilegt þegar ekki
er átt mikið við myndina, því þegar
fram líða stundir geta alls kyns gall-
ar og smáatriði vakið hjá okkur
minningar. Ég held. t.d. mikið upp á
mynd sem tekin var af mér og syst-
ur minni þegar ég var 5 ára. Kvöldið
áður hafði mér tekist að klippa af
mér toppinn og þegar við mættum
til ljósmyndarans sá ég lausan þráð
í sokkabuxunum og dró hann út svo
að kom stórt gat. Mamma þurfti því
að hlaupa upp og niður Laugaveg-
inn í leit að sokkbuxum á mig og
fann á endanum blúndusokka-
buxur sem voru allt öðru-
vísi en þær sem systir
mín klæddist. Allt
sést þetta á mynd-
inni, en hefði verið
hægt að breyta
sokkabuxunum og
laga hártoppinn
með tölvutækni
dagsins í dag – en
þá væru minning-
arnar ekki þær
sömu.“
ai@mbl.is
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Á filmu Sigríður ljósmyndari. Flottur Fermingarbörnin vilja oft öðruvísi myndir.
Krakkarnir vilja hafa myndina „kúl“
Algengt að ferming-
armyndin sé tekin nokkr-
um dögum fyrir athöfnina
Gaman að hafa myndirnar
til sýnis í veislunni Hægt
að taka myndir utanhúss
og gaman að bregða á leik
Myndir sem
hafðar eru á
besta stað
Sigríður segir kreppuna ekki
hafa orðið til þess að fólk sleppi
fermingarmyndatökunni. Sumir
spara með því að velja frekar
minni myndatökupakka en áður,
en þykir samt ómissandi að eiga
þennan minjagrip um þessi
tímamót í lífi barnsins. „Svo er
algengt að fjölskyldan slái til og
láti taka alls kyns aðrar myndir
af fjölskyldumeðlimum í leiðinni.
Það má þá taka fallega
fjölskyldumynd og jafnvel ná
nokkrum góðum af hundinum,
kettinum eða kanínunni á heim-
ilinu líka.“
Fermingarmyndin fær oftar en
ekki heiðurssess á heimilinu; er
gjarnan höfð innrömmuð á besta
stað í stofunni eða á ganginum.
„Það er raunin að flestir láta ekki
fagmann taka af sér ljósmynd
nema nokkrum sinnum á lífsleið-
inni og þá helst við fermingu, út-
skrift og svo við giftingu,“ segir
Sigríður. „Þetta eru myndir sem
fólki þykir vænt um og gaman að
hafa þessar minningar um ólík
skeið lífsins.“
Ef eitthvað er mættu Íslend-
ingar fara oftar til ljósmyndara
og Sigríði grunar að margir mikli
fyrir sér kostnaðinn við mynda-
tökuna. „Tími stóru og dýru
myndatakanna er liðinn og núna
er hægt að skjótast inn til ljós-
myndara, ef vel liggur á, og
kaupa t.d. lítinn tveggja mynda
pakka,“ segir Sigríður. „Oftast
sér fólk ekki eftir því að eiga
góðar myndir og sér meira eftir
að hafa ekki látið taka
oftar myndir af fjöl-
skyldunni.“