Morgunblaðið - 04.03.2011, Side 30

Unglingur Tók
fermingar-
fræðsluna ekki al-
varlega, segir
Tobba Marinós.
É
g minnist þess helst hvað
það var mikill prósess í
kringum sjálfa ferm-
inguna. Maður mætir
ekki bara sí svona á stað-
inn heldur þurfti fyrst að fara í al-
veg svakalegt permanent eins og
sést á fermingarmyndinni. Ég
hafði keypt mér vínrauða dragt í
Zöru á Spáni og var t.d. í pilsi í
kirkjunni og buxunum í veislunni;
þetta var allt útpælt með tvö
dress í gangi,“ segir Tobba Mar-
inós um fermingardaginn sinn fyr-
ir rétum 14 árum.
„Annars var þetta mjög merki-
legur dagur og dramatískur fyrir
margra hluta sakir. Ég var mikil
hestakona sem barn og foreldrar
mínir vildu koma mér á óvart með
því að gefa mér hest í fermingar-
gjöf. Ég mátti auðvitað ekki vita
af gjöfinni svo þau byrjuðu daginn
á að gefa mér mjög óspennandi
kommóðu. Ég hugsaði með sjálfri
mér að þetta væri svo sem í lagi
enda veislan dýr, og var alveg
sátt, en svo gerist það í ferming-
arveislunni að byrjað er að sýna
myndband,“ segir Tobba.
Grenjaði yfir gjöfinni
„Myndbandið byrjar á upp-
tökum af mér sem barni að leika í
stuttmyndum, og viðtali sem Ómar
Ragnarsson átti við mig, en svo
birtist skyndilega mynd af hesti.
Hann var sýndur taka alls kyns
mismunandi gangtegundir og rak-
ið í bak og fyrir undan hverjum
hann væri kominn, og ég átti satt
best að segja von á að næst kæmi
myndskeið af mér ungri á hest-
baki. Þá var myndbandið stöðvað
og ég fékk að heyra að þetta væri
fermingargjöfin mín: jarpi hest-
urinn Freyr.“ Viðbrögðin voru
kannski ekki alveg eins og for-
eldrar Tobbu höfðu vænst. „Þetta
kom mér svo í opna skjöldu að ég
fór að hágrenja, og maskarinn
sem mamma hafði hjálpað mér að
setja framan í mig lak allur niður.
Ég sat bara eldrauð við veislu-
borðið næsta hálftímann og skældi
af gleði.“ Tobba lætur það fylgja
sögunni að hún og Freyr áttu
nokkur góð ár saman, en sam-
bandið breyttist þegar kom á ung-
lingsárin. „Þá var Freyr fljótur að
fara í sölu og var skipt út fyrir
Póló enda fljótlegra að fara í skól-
ann á bíl en á hestbaki.“
Lærði að fara með peninga
Tobba játar það líka að hafa alls
ekki tekið ferminguna og ferming-
arfræðsluna of alvarlega á sínum
tíma. „Ég stundaði það að koma
ekki fyrr en rétt í restina á mess-
unum til að fá mætingarstimpilinn
minn. Ég var þykkur og krútt-
legur krakki og þess vegna held
ég að enginn hafi efast um ásetn-
inginn hjá mér,“ bætir Tobba við
hlæjandi. „Ég var ekki mikið að
spá í boðskapinn og miklu meira
að spá í hvaða kinnalit ég myndi
vera með og hvort ég myndi líta
út fyrir að vera feit í þessu hvíta
fermingarlaki sem ég þurfti að
klæðast.“ Þegar Tobba er fengin
til að velta fyrir sér hverju ferm-
ingardagurinn breytti fyrir hana
bendir hún á að þó að dagurinn
hafi verið stórkostleg uppilfun þá
hafi hún ekki síst lært mikið af
þeim fyrsta vísi að fjárhagslegu
sjálfstæði sem hún fékk með ferm-
ingargjöfunum. „Þarna fékk ég
einhvern pening og var vandlega
hamrað á því við mig að ég mætti
bara nota brot af honum til að
kaupa eitthvað skemmtilegt en
restina þyrfti að spara og ávaxta.
Þegar ég svo kaupi mér minn
fyrsta bíl nokkrum árum seinna
átti ég enn þennan pening, og
einnig skírnargjöfina mína. Allt
þetta ferli var góð lexía í fyrir-
hyggjusemi.“
ai@mbl.is
Fermingardagurinn hjá Tobbu Marinós var heldur betur
dramatískur. Fermingargjöfin kom svo sannarlega á
óvart og fermingarbarnið brotnaði niður í veislunni.
Hún hafði minni áhuga á boðskapnum og var meira að
spá í kinnalitinn og fermingarfötin.
Morgunblaðið/Golli
Sjónvarpsskonan
Mikill prósess var í
kringum sjálfa
ferminguna og
hestur var ferming-
argjöfin.
’
Ég var ekki mik-
ið að spá í boð-
skapinn og miklu
meira að spá í
hvaða kinnalit ég
myndi vera með og
hvort ég myndi líta
út fyrir að vera feit í
þessu hvíta ferm-
ingarlaki sem ég
þurfti að klæðast.
Hágrátandi við veisluborðið
30 | MORGUNBLAÐIÐ
VORLÍNAN
NÝ SENDING
Sjá
sýnisho
rn á
www.l
axdal.i
s
Laugavegi 63 • S: 551 4422