Ný saga - 01.01.1987, Síða 20

GLOUCESTERMENN í LÚÐULEIT

haldnir í mat og drykk og
vistarverur langt um betri en
þær sem íslenskir sjómenn
áttu að venjast.
Ekki var því að undra þótt
íslendingar reyndu að kom-
ast í vinnu hjá Bandaríkja-
mönnum. Það þótti auðvitað
eftirsóknarverðara að vera á
skútu en bát, og átti það við
um allar skútur, jafnt inn-
lendar sem erlendar. Launa-
kjör réðu nokkru um það að
menn sóttust eftir skipsrúmi
hjá Ameríkönunum og þá
einkum það að þeir greiddu í
peningum og auðvitað hefur
aðbúnaðurinn haft aðdráttar-
afl. Einnig getur Lúðvík þess
að oft hafi íslendingarnir ver-
ið leystir út með ýmislegt
smálegt sem gat verið búbót
að i vertíðarlok. íslendingarn-
ir voru yfirleitt ráðnir upp á
fast kaup, oft 100 kr. á mán-
uði, en stundum upp á
hundrað dollara fyrir sumar-
ið.14 Má ætla að báðir aðilar
hafi unað glaðir við sitt, ís-
lendingarnir sem fengu betri
kjör en annars staðar tíðkað-
ist í útgerð hérlendis, og þeir
bandarisku sem ráðnir voru
upp á hlut. Hluturinn hlaut að
hækka eftir því sem fleiri
voru ráðnir upp á fast kaup.
Ekki var þó auðhlaupið að því
að komast á bandarísku skút-
urnar, því F. R. Wendel,
verslunarstjóri Grams, réði
því hverjir fengu skipsrúm.
Algengt mun þó hafa verið að
sömu menn væru ráðnir ár
eftir ár og segir Lúðvík það
hafa verið „eins konar loka-
spor til fulltingis" fyrir vest-
firska sjómenn að komast á
bandaríska lúðuskonnortu.
SAMSKIPTI VIÐ ÍS-
LENDINGA
Ekki fer mikið fyrir frásögn-
um lúðuveiðimanna af kynn-
um þeirra af íslandi og íbúum
þess. Dagblöðin í Gloucester
birtu þó alltaf frásagnir af því
hvenær skúturnar voru
komnar á miðin, hvernig
viðraði og tölur um aflamagn
eru tíundaðar vandlega, þótt
stundum beri blöðunum ekki
saman. Það er augljóst að
lúðumenn hafa skrifað heim
þá 4-5 mánuði sem þeir voru á
íslandsmiðum og að
Gloucesterblöðin hafa tekið
vel á móti öllum fréttum af
þessum sjóhetjum sem lúðu-
sjómennirnir eru iðulega
taldir vera.
Dýrafjörður varð strax frá
1885 aðalbækistöð lúðusjó-
mannanna, þótt fyrsta árið
hafi skúturnar þrjár sem þá
voru við ísland upphaflega
siglt til ísafjarðar. Dýrafjörð-
ur lá betur við lúðumiðunum,
sem voru helst frá Víkurál að
Hala, en hann var besta veiði-
svæðið.15
Jafnhliða aflatölum má þó
oft lesa um hvernig heyskap-
ur hafi gengið á íslandi og
hvort kartöfluuppskeran hafi
verið í meðallagi eða ekki.
Dorlumenn við
vinnu slna. Lúðu-
veiðarnar fóru
fram á smákæn-
um, svonefndum
doríum, og voru 6-
7 slíkar á hverri
skútu. Tveir
hásetar voru á
hverri dorlu og
sáu þeir um að
draga veiðina og
koma henni síðan
um borð I móður-
skipiö.
18