Ný saga - 01.01.1987, Síða 55

greinar þar sem ég hef fyllt
upp í eyður í kenningasmíð
doktorsritgerðarinnar; sum-
ar þeirra haf a verið prentaðar
og aðrar eru á leiðinni. ís-
lenskt heimildaefni heillar
mig enn. Nú fæst ég við að
skrifa bók um félagsmann-
fræði íslands á öldunum
1400-1800 og þar tengist við-
fangsefnið danskri sögu. Það
sem gerir íslandssöguna
spennandier einangrun land-
sins. Því er hún góð smiðja að
ganga í til að rannsaka breyt-
ingar, samspil þátta af ólíku
tagi, svo sem loftlagsbreyt-
inga og harðæra annars vegar
og menningarinnar hins
vegar.
í næstu bók tala ég meira
við sagnf ræðinga en áður þótt
ég sé og verði mannfræðing-
ur. Á sínum tíma gerði ég vett-
vangskönnun á íslenskum
bóndabæ og sjávarplássi og
mér þætti gaman að gera ein-
hvern tíma mannfræðilega
athugun á íslendingum sam-
tímans. Afstaða íslendinga til
sögu sinnar er einnig við-
fangsefni sem vert væri að
takast á við. Almenningur
talar mikið um söguna en veit
því minna um hana. Sum
söguleg tímabil eru hafin upp
til skýjanna og önnur eru
gleymd eða bæld niður eins
og óþægileg minning. Forset-
inn vitnar t.d. til gullaldar
þjóðveldisins frekar en til
svokallaðs niðurlægingar-
skeiðs íslenskrar sögu. Af
hverju í ósköpunum? Þær
aldir eru jafn mikilvægar þótt
ekki stafi af þeim jafn dýrðar-
ljóm, og menn mættu gjarnan
spyrja sig: „í hverju var þessi
dýrð fólgin?" Stöðnun og
hrörnun er ekki síður merki-
leg en blómaskeið og aldirnar
frá 1400-1800 eru heillandi
viðfangsefni.
53