Ný saga - 01.01.1987, Side 69

Að lesa í ljósmynd
Guðjón Friðriksson
Ljósmyndir eru meðal
mikilvægustu heim-
ilda sagnfræðinga við rann-
sóknir á sögu þessarar aldar
ogofanverðar 19. aidar. Þetta
hefur þó ekki verið öllum full-
komlega ljóst og þeirrar til-
hneigingar hefur gætt við út-
gáfu sagnfræði í bókum og
tímaritum að láta myndir
mæta afgangi. Þannig hefur
hið ritaða orð haft forgang
skv. íslenskri sagnahefð. Rétt
fyrir útgáfu er kannski hlaup-
ið í það að „rusla saman" ein-
hverju myndefni — svona
eins og til uppfyllingar. Þetta
sjónarmið er þó smátt og
smátt að víkja og myndir að fá
sinn verðuga sess ásamt því
að nú þykir orðið sjálfsagt að
geta þess hver myndina tók og
hvaðan hún er fengin þó að
enn sé misbrestur á því í sum-
um bókum og tímaritum.
Eins og alkunna er getur ein
ljósmynd sagt meiri sögu en
langt mál en í flestum tilvik-
um styður hið ritaða mál og
myndin hvort annað.
Vissir erfiðleikar eru á því
að afla íslenskra ljósmynda
en þó hafa söfn víða um land
lagt aukna áherslu á það að
safna ljósmyndum og skrá
þær á undanförnum árum.
Þetta eru þó einkum Ijós-
myndir atvinnuljósmyndara.
Mikið er enn óunnið í að safna
ljósmyndum áhugaljósmynd-
ara en upp úr 1920 komast
ljósmyndavélar í hendur æ
fleiri slíkra, einkum í þétt-
býli.
Iðandi mannlff á
„Thomsenstorgi" í austur-
enda Hafnarstrætis, myndin
í heild sinni eins og Pétur
Brynjólfsson tók hana ein-
hvern tíma á árunum 1909-
1913.
67